ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΟ ΤΣΑΡΛΑΤΑΝΑΔΙΚΟ: Τι στ’ αλήθεια είναι "Κεντροαριστερά";

Του Γιάννη Νικολή 
 

Οι υποψήφιοι για την προεδρία της "Κεντροαριστεράς" ή "Δημοκρατικής Παράταξης" αυξάνονται. Διάφορα άρθρα μιλούν για αδιέξοδα αλλά και ελάχιστη έως μικρή ανταπόκριση από τη μεριά των πολιτών. Όμως και ελάχιστοι ασχολούνται με το τι είναι ιδεολογικά η "Κεντροαριστερά". Ποιο είναι δηλαδή το κοινωνικό της όραμα η πρότασή της για την κοινωνία; Κι’ ακόμη ποιους πολίτες ή ομάδες πολιτών θέλει να εκφράσει;

Ας ρίξουμε μια ματιά στους υποψήφιους αρχηγούς. 

Γεννηματά, Καμίνης, Θεοδωράκης. Ραγκκούσης, Μανιάτης, Κωνσταντινόπουλος πιθανόν να ξεχνάω και κανέναν. Τι και ποιους εκφράζουν αυτοί οι άνθρωποι; Τι όραμα έχουν για την κοινωνία και την Ελλάδα;

Χωρίς πολλές αναλύσεις και "εμβαθύνσεις" είναι σαφές τι ζητούν όλοι αυτοί. Ζητούν και επιδιώκουν μια κοινωνία στην οποία το κράτος θα έχει κυρίαρχο και καθοριστικό ρόλο. Ένα κράτος το οποίο βέβαια οι ίδιοι και οι δικοί τους θα διοικούν "σωστά" και "αποδοτικά" για το κοινό καλό φυσικά.

Αυτό που κυρίως λένε είναι ότι πρέπει να υπάρχει "κοινωνική" δικαιοσύνη, φροντίδα των αδυνάτων, παροχές στις "ευαίσθητες" κοινωνικές ομάδες και γενικώς μεγάλο κοινωνικό κράτος.

Τα τελευταία χρόνια έχουν βέβαια μετακινηθεί και λίγο. Μιλούν και για "ελεύθερη οικονομία" και για επενδύσεις και ψελλίζουν και κάποιες κουβέντες για την υπερβολική φορολογία ή για το υπερβολικά μεγάλο κράτος. Αλλά μέχρι εκεί. Ο προσανατολισμός είναι σαφής ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ.

Αυτό που δεν λένε, αλλά εκ των πραγμάτων εννοούν και εννοούν σαφώς, είναι ο ρόλος που επιδιώκουν για τον εαυτό τους όλοι αυτοί οι κάτοχοι και εκφραστές του "κοινού καλού". 

Δεν λένε ότι για τον εαυτό τους επιφυλάσσουν τις διοικητικές θέσεις όλων αυτών των μηχανισμών και δομών "κοινωνικής" προστασίας και "εξυπηρέτησης" του πολίτη... Θέσεις βέβαια που θα αμείβονται πλουσιοπάροχα αλλά και θέσεις σε διάφορα επίπεδα της κρατικής ιεραρχίας που θα έχουν μικρότερες αλλά επίσης υψηλές και "σίγουρες" αμοιβές... Δεν γίνεται να λειτουργήσει αλλιώς το "μεγάλο κοινωνικό κράτος" του "κοινού καλού"...

Και σε ποιους απευθύνονται όλοι αυτοί οι "κρυμμένοι" ή και φανεροί κρατιστές για να τους ψηφίσουν και να αναλάβουν την εξουσία για να επιτελέσουν το μεγάλο θεάρεστο και κοινωνικά "πρόσφορο" έργο τους; 

Μα φυσικά στην μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία. Δηλαδή:

-Στους 600.000 περίπου (τώρα πια) δημόσιους υπάλληλους
 

-Στα  3500 000 περίπου συνταξιούχων
 

-Στους ανθρώπους που εξαρτώνται από αυτούς τους μισθούς και τις συντάξεις (σύζυγοι, παιδιά και εγγόνια) και που βιοπορίζονται από τους μισθούς και τις συντάξεις του μεγάλου κοινωνικού κράτους
 

-Σ’ όσους λαμβάνουν διάφορα επιδόματα και χαρτζιλίκια "κοινωνικής προστασίας" κατά τις φτώχειας. 

Υπάρχει και μια άλλη κατηγορία πολιτών στους οποίους απευθύνεται και θέλει να εκφράσει η κεντροαριστερά και αυτοί είναι:

-Οι εργαζόμενοι σε επιχειρήσεις που συνδέονται άρρηκτα με το κράτος όπως οι εταιρίες παροχής ιατρικών υπηρεσιών, οι φαρμακευτικές και οι κατασκευαστικές επιχειρήσεις. 

Όπως εύλογα καταλαβαίνει κάποιος όλοι αυτοί αποτελούν την μεγάλη και πανίσχυρη κοινωνική πλειοψηφία η οποία μέχρι πρότινος εκφραζόταν από το "μεγάλο" ΠΑΣΟΚ.  

Τα τελευταία χρόνια μετανάστευσε στον ΣΥΡΙΖΑ ελπίζοντας ότι εκεί θα βρει την υποστήριξη και την εκπροσώπηση που το ΠΑΣΟΚ των μνημονίων δεν παρείχε πια.  

Δεν τη βρήκε φυσικά (την υποστήριξη των συμφερόντων της) όπως την περίμενε. Δεν ήταν άλλωστε και δυνατόν. Ούτε λεφτά υπήρχαν, ούτε υπάρχουν αλλά ούτε και δανεικά από τις αγορές (που θα χορεύουν κατά πως βαράει το νταούλι ο ΣΥΡΙΖΑ) για να τροφοδοτήσουν τα εισοδήματα. Υπάρχουν μόνο οι χρηματοδοτήσεις των μνημονίων με τις σχετικές υποχρεώσεις που αυτά συνεπάγονται...

Όμως υπάρχουν ταυτόχρονα και οι θέσεις εργασίας όλων αυτών των κρατιστών που θέλουν να εξουσιάζουν και να "διοικούν" το μεγάλο κοινωνικό κράτος. Είναι αυτές που υπερασπίζονται δια της παραμονής τους στην εξουσία οι τωρινοί της εξουσίας... οι light κολεκτιβιστές του ΣΥΡΙΖΑ στους οποίους βασίσθηκε η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία ως προς την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της...

Αλλά και τώρα  η πανίσχυρη κοινωνική πλειοψηφία, μετά την αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ, αναζητά την "κατάλληλη" για τα συμφέροντά της εκπροσώπηση χωρίς επί του παρόντος να βρίσκει λύση. Είναι ακριβώς αυτός και ο λόγος που ο ΣΥΡΙΖΑ μετά από όσα έχουν γίνει διατηρεί ένα ποσοστό 15-20%.

Και έρχονται τώρα οι νεόκοποι κρατιστές της "κεντροαριστεράς" να πουν ότι εμείς θα κάνουμε τις σχετικές προσαρμογές που είναι απαραίτητες αλλά στόχος μας είναι η διατήρηση του μεγάλου "κοινωνικού κράτους" του "κοινού καλού"...

Ήδη γίνεται σαφές από τα αριθμητικά δεδομένα που υπάρχουν (600.000 Δημόσιοι υπάλληλοι και 3.500.000 συνταξιούχοι) ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Το μεγάλο ελληνικό κοινωνικό κράτος δεν μπορεί να επιβιώσει. Απαιτεί διαρκώς να πάρει, και παίρνει (ή μήπως λεηλατεί;) τα πάντα για να δώσει ελάχιστα...

Όμως αυτή την πραμάτεια έχουν, οι της κεντροαριστεράς, αυτή θα πουλήσουν μαζί βέβαια με ένα "μείγμα" μεταρρυθμίσεων για "πάταξη" της "γραφειοκρατίας και της σπατάλης"... Αγνοούν βέβαια ότι το μεγάλο κοινωνικό κράτος είναι συνυφασμένο με την σπατάλη και την γραφειοκρατία. 

Αυτή είναι λοιπόν η Κεντροαριστερά. Και μια προσεκτική μελέτη δηλώσεων, επιδιώξεων και προγραμμάτων ενισχύει τη συλλογιστική που περιγράφτηκε.  

Το ερώτημα όμως δεν είναι μόνο στο τι είναι η κεντροαριστερά. Βρίσκεται και στο...

 ποιος την αντιπολιτεύεται;

Ποιος σήμερα αρθρώνει ένα λόγο σαφώς αντικρατικίστικο;  

Ποιο κόμμα σήμερα μιλά για την αθλιότητα και τη σπατάλη που προκύπτει δια του μεγάλου "κοινωνικού κράτους" του "κοινού καλού";

Και ποιοι σήμερα, αλλά και ποια κόμματα, μιλούν αλλά και διεκδικούν μια κοινωνία ευθύνης και αριστείας ενώ ταυτόχρονα απορρίπτουν τον κρατισμό, τις επιδοτήσεις, τα επιδόματα φτώχειας και εξαθλίωσης και όλα όσα "υπόσχεται" η κάθε κεντροαριστερά; 

  Στην ουσία όλοι οι κρατιστές σήμερα στην Ελλάδα δεν έχουν αντίπαλο παίζουν με αντίπαλο την κενή εστία και παρόλα αυτά αποτυγχάνουν.

 Η αποτυχία τους βέβαια δεν είναι έκπληξη διότι "λησμονούν" μια "μικρή λεπτομέρεια".

Και η λεπτομέρεια αυτή είναι ότι για να υπάρχει πλούτος και χρήματα να μοιραστούν είναι απολύτως απαραίτητο κάποιοι να τα παράγουν. Κάποιοι δηλαδή να παράγουν εμπορεύσιμες αξίες (προϊόντα και υπηρεσίες) οι οποίες να πουλιούνται στην ελεύθερη αγορά και να υπάρχουν κάποιοι άλλοι που να θέλουν να τις αγοράσουν (όπως για παράδειγμα λογισμικό, τρόφιμα, θαλάσσιες μεταφορές, τουριστικές υπηρεσίες, υπηρεσίες υγείας κ.α.).

Κανείς σήμερα, και κανένα κόμμα δεν μιλά γι’ αυτούς. Για τους παραγωγούς πλούτου που πληρώνουν όλους αυτούς τους σωτήρες. 

Η κεντροαριστερά είναι σαφώς απέναντί τους παρ’ ότι  κάνει κάποια ανοίγματα προς αυτούς.

Και φυσικά όλοι αυτοί που αποτελούν ένα τουλάχιστον 15-20% του πληθυσμού αναζητούν εκπροσώπηση… την οποία δεν βρίσκουν γιατί δεν υπάρχει το φιλελεύθερο κόμμα που να εκφράζει τις αγωνίες και τις επιδιώξεις τους…