Tης ΔΩΡΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ
Η Διεθνής Εκθεση Θεσσαλονίκης και η ομιλία του
εκάστοτε πρωθυπουργού ενώπιον των παραγωγικών φορέων παραδοσιακά
σηματοδοτεί την επιστροφή της πολιτικής ζωής της χώρας στην
κανονικότητα, έπειτα από την ανάπαυλα του καλοκαιριού. Η ΔΕΘ έχει
αποκτήσει χαρακτηριστικά μιας τομής στον πολιτικό χρόνο, με τους
εκπροσώπους της πολιτικής ηγεσίας να προβαίνουν σε απολογισμό της
προηγούμενης χρονιάς και να αποκαλύπτουν τον σχεδιασμό τους για το
επόμενο έτος.
Η συζήτηση γύρω από τις εξαγγελίες που γίνονται στη συμπρωτεύουσα είναι πάντοτε πολύ πιο ζωηρή και ενδιαφέρουσα από τη συζήτηση για τον προϋπολογισμό του επόμενου έτους, στην οποία, κανονικά, θα έπρεπε να δίδεται μεγαλύτερη βαρύτητα. Αλλά ο προϋπολογισμός είναι βαρετός. Συνοδεύεται από αριθμούς και από τους περιορισμούς που αυτοί συνεπάγονται. Στη συζήτηση του προϋπολογισμού μπορεί να πει ο εκάστοτε κυβερνών μια κουβέντα παραπάνω, αλλά δεν μπορεί να το ρίξει έξω όσον αφορά υποσχέσεις και παροχές. Η ΔΕΘ, αντίθετα, είναι πολύ πιο χαλαρή, επιτρέπει αυτό το «αλατοπίπερο» σε εξαγγελίες και «θα». Μάλιστα, το επιτρέπει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό στους επικεφαλής των κομμάτων της αντιπολίτευσης, οι οποίοι διαθέτουν σαφώς διευρυμένα περιθώρια να αναπτύξουν πιο πλουσιοπάροχους σχεδιασμούς. Στην πιθανότητα μιας αιφνίδιας εκλογικής αναμέτρησης, που θα τους φέρει σε θέση κυβερνώντων και αντιμέτωπους με τις υποσχέσεις τους, η δικαιολογία είναι έτοιμη από καιρό και εύκολη, και έχει να κάνει με αυτά που περίμεναν ότι θα βρουν στα δημόσια ταμεία και αυτά που, τελικά, βρήκαν.
Οσα χρόνια και αν περάσουν, ο κ. Αλέξης Τσίπρας θα φέρει πάντοτε το βάρος της παρουσίας και των εξαγγελιών του στη ΔΕΘ, τον Σεπτέμβριο του 2014. Γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι η χώρα οδεύει σε εκλογές –ήταν στο χέρι του να τις προκαλέσει με όχημα την προεδρική εκλογή και είχε καταστήσει σαφείς τις προθέσεις του–, δεν επέδειξε τη στοιχειώδη αυτοσυγκράτηση και παρουσίασε ένα γενναιόδωρο πρόγραμμα παροχών, τελείως έξω από την οικονομική πραγματικότητα της χώρας. Μάλιστα, εμφατικά βαπτίσθηκε «πρόγραμμα Θεσσαλονίκης» και ως τέτοιο κυριάρχησε σε όλη την τότε προεκλογική εκστρατεία και αποτέλεσε το όχημα της εκλογικής επικράτησης του ΣΥΡΙΖΑ.
«Συμβιβαστήκαμε για την πατρίδα», είπε ένα χρόνο μετά ο κ. Τσίπρας, ως πρωθυπουργός πλέον, απολογούμενος για την καθολική αποτυχία της κυβέρνησής του να υλοποιήσει όσα είχε υποσχεθεί.
Ωστόσο, το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης»...
είχε ήδη πάρει τη θέση του ως κομβικό κεφάλαιο στην πολιτική ιστορία των τελευταίων χρόνων.
Για άλλους ως μνημείο κυνισμού και εργαλειοποίησης της ελπίδας και της απελπισίας ενός λαού, για άλλους ως περίτρανη απόδειξη άγνοιας βασικών οικονομικών μεγεθών, που εξηγεί όλα όσα ακολούθησαν.
Η συζήτηση γύρω από τις εξαγγελίες που γίνονται στη συμπρωτεύουσα είναι πάντοτε πολύ πιο ζωηρή και ενδιαφέρουσα από τη συζήτηση για τον προϋπολογισμό του επόμενου έτους, στην οποία, κανονικά, θα έπρεπε να δίδεται μεγαλύτερη βαρύτητα. Αλλά ο προϋπολογισμός είναι βαρετός. Συνοδεύεται από αριθμούς και από τους περιορισμούς που αυτοί συνεπάγονται. Στη συζήτηση του προϋπολογισμού μπορεί να πει ο εκάστοτε κυβερνών μια κουβέντα παραπάνω, αλλά δεν μπορεί να το ρίξει έξω όσον αφορά υποσχέσεις και παροχές. Η ΔΕΘ, αντίθετα, είναι πολύ πιο χαλαρή, επιτρέπει αυτό το «αλατοπίπερο» σε εξαγγελίες και «θα». Μάλιστα, το επιτρέπει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό στους επικεφαλής των κομμάτων της αντιπολίτευσης, οι οποίοι διαθέτουν σαφώς διευρυμένα περιθώρια να αναπτύξουν πιο πλουσιοπάροχους σχεδιασμούς. Στην πιθανότητα μιας αιφνίδιας εκλογικής αναμέτρησης, που θα τους φέρει σε θέση κυβερνώντων και αντιμέτωπους με τις υποσχέσεις τους, η δικαιολογία είναι έτοιμη από καιρό και εύκολη, και έχει να κάνει με αυτά που περίμεναν ότι θα βρουν στα δημόσια ταμεία και αυτά που, τελικά, βρήκαν.
Οσα χρόνια και αν περάσουν, ο κ. Αλέξης Τσίπρας θα φέρει πάντοτε το βάρος της παρουσίας και των εξαγγελιών του στη ΔΕΘ, τον Σεπτέμβριο του 2014. Γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι η χώρα οδεύει σε εκλογές –ήταν στο χέρι του να τις προκαλέσει με όχημα την προεδρική εκλογή και είχε καταστήσει σαφείς τις προθέσεις του–, δεν επέδειξε τη στοιχειώδη αυτοσυγκράτηση και παρουσίασε ένα γενναιόδωρο πρόγραμμα παροχών, τελείως έξω από την οικονομική πραγματικότητα της χώρας. Μάλιστα, εμφατικά βαπτίσθηκε «πρόγραμμα Θεσσαλονίκης» και ως τέτοιο κυριάρχησε σε όλη την τότε προεκλογική εκστρατεία και αποτέλεσε το όχημα της εκλογικής επικράτησης του ΣΥΡΙΖΑ.
«Συμβιβαστήκαμε για την πατρίδα», είπε ένα χρόνο μετά ο κ. Τσίπρας, ως πρωθυπουργός πλέον, απολογούμενος για την καθολική αποτυχία της κυβέρνησής του να υλοποιήσει όσα είχε υποσχεθεί.
Ωστόσο, το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης»...
είχε ήδη πάρει τη θέση του ως κομβικό κεφάλαιο στην πολιτική ιστορία των τελευταίων χρόνων.
Για άλλους ως μνημείο κυνισμού και εργαλειοποίησης της ελπίδας και της απελπισίας ενός λαού, για άλλους ως περίτρανη απόδειξη άγνοιας βασικών οικονομικών μεγεθών, που εξηγεί όλα όσα ακολούθησαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου