Οφίλος μου ο Χονγκ είναι από το Βιετνάμ. Ηταν ένας από τους «boat
people», από τους δραπέτες που καβάλα σε βαρέλια, λάστιχα αυτοκινήτου,
αυτοσχέδιες σχεδίες ανοίχτηκε στον ωκεανό και την κοπάνησε από τον
μαρξιστικό «παράδεισο» του Βιετνάμ.
Τραγική ειρωνεία οι ποταμοί αίματος που έχυσε αυτός ο γενναίος και εργατικός λαός για να εφαρμόσει η ηγεσία του την αποτυχημένη ψευτοθρησκεία του τεμπελχανά θείου Κάρολου. «Οι Βιετναμέζοι καλλιεργούν το ρύζι, οι Λαοτινοί το βλέπουν να μεγαλώνει και οι Καμποτζιανοί το ακούνε να μεγαλώνει».
Νομίζω, καταλάβατε. Τον φίλο μου τον
μάζεψε Ελληνας πλοίαρχος και βρήκε απάγκιο στην πατρίδα μας, όπου έκανε
οικογένεια με μια ακούραστη Φιλιππινέζα και δύο εξαιρετικά παιδιά.
Μάγειρας που κάνει στράκες, είχε ένα μικρό ασιατικό εστιατόριο στην
Καλλιθέα, έναν πάγκο αρχικά με τρία σκαμνιά, όπου συνήθως καθόμουν
κάνοντας μαζί του εσπεράντο συζητήσεις, ενώ μαγείρευε μπροστά μου,
κάνοντας μαγικά με τις φωτιές και τις γεύσεις. Ξεφτιλίζει χαλαρά κάτι
κυριλέ σεφ στα στέκια όπου συχνάζει η πολιτική και η οικονομική
φεουδαρχία μας.
Υστερα επεκτάθηκε δίπλα, με πέντε όλα κι όλα τραπέζια. Δούλευε κυρίως
διανομή, ώσπου τον κατάπιε η κρίση. Στην Καλλιθέα των Μνημονίων «πάπια
Πεκίνου - σουβλάκι με πίτα, 0-1». Τώρα δουλεύει για άλλον στους
Αμπελοκήπους, κάνοντας πάντα γευστικά θαύματα. Οι διανομείς του ήταν δυο
παιδιά από την Αίγυπτο, χριστιανοί κόπτες. Για πρώτη φορά άκουσα με τα
αυτιά μου το ματωμένο έπος αυτών των αρχαίων αδελφών μας που, λόγω
θρησκεύματος, νοοτροπίας και κοινού με εμάς αξιακού κώδικα, δεν
ξεχωρίζουν από εμάς.
Οι πληθυσμοί τους φτάνουν από τον Νείλο έως
το Κέρας της Αφρικής, έως το Βασίλειο της Αξώμης -διαβάστε το υπέροχο
βιβλίο-οδοιπορικό του Σαράντου Καργάκου-, δηλαδή την ελευθερόφρονα
χριστιανική Αιθιοπία, τη χώρα των ξυπόλητων γενναίων, που ταπείνωσαν τη
φασιστική Ιταλία με ηγέτη τους τον σπουδαίο Χαϊλέ Σελασιέ και τις
ομορφότερες γυναίκες της μαύρης ηπείρου.
Στην Αίγυπτο είναι κατά
διάφορες εκτιμήσεις από 15% έως 23%, από 18.000.000 έως 20.000.000. Δυο
Ελλάδες. Ζουν όμως ανάμεσα σε μια συντριπτική σουνιτική πλειοψηφία και
υπέφεραν κατά περιόδους τα πάνδεινα. Το στρατιωτικό κίνημα που έφερε το
1952 τον Νάσερ στην εξουσία χειροτέρεψε τη θέση των χριστιανών.
Στη
διάρκεια δε των συγκρούσεων το 2013 μεταξύ του στρατού και των
υποστηρικτών του ισλαμιστή και υποκινούμενου και από την Τουρκία Μόσι,
οι χριστιανοί και οι εκκλησίες του δέχθηκαν άγριες επιθέσεις, ενώ την
Κυριακή που πέρασε, με τις βομβιστικές επιθέσεις, είχαμε πάλι λουτρό
αίματος για τους χριστιανούς αδελφούς μας. Βιασμοί και φόνοι, που έμεναν
ατιμώρητοι, διώξεις, προπηλακισμοί. Ο Ελληνας πρωθυπουργός, ορθά, έκανε
δήλωση καταδίκης, όμως η συνολική στάση της Δύσης απέναντι στη
γενοκτονία των χριστιανών της Μέσης Ανατολής από το ριζοσπαστικό Ισλάμ
είναι στάση ανοχής, ενώ στη Συρία και στο Ιράκ είναι ξεκάθαρα συνένοχη.
Στην Αίγυπτο η κατάσταση διασώζεται λόγω της παρουσίας στην ηγεσία ενός
στιβαρού ανθρώπου, του Σίσι, ο οποίος χρησιμοποιεί ατσάλινο χέρι
απέναντι στους Αδελφούς Μουσουλμάνους, οργάνωση που είχε και ιστορικές
σχέσεις συνεργασίας με τους ναζί.
Ομως στη Συρία και στο Ιράκ
πανάρχαιες χριστιανικές κοινότητες κατασφάζονται. Ιερείς και το ποίμνιό
τους μαρτυρούν στα χέρια του τέρατος που δημιούργησε ο τυχοδιωκτισμός
της προηγούμενης αμερικανικής ηγεσίας, με τη συνδρομή και άλλων δυτικών
δυνάμεων και την ευθεία συναυτουργία της Τουρκίας. Η Δύση αυτοκτονεί,
βουτηγμένη στο αίμα αδελφών μας. Αδιαφορεί για τους χριστιανούς που
μακελεύονται στις εστίες τους, ενώ περισσεύουν η στήριξη και οι παροχές
στους μουσουλμάνους εποίκους που στέλνει ο Ερντογάν με το αζημίωτο για
το κράτος του και το παρακράτος του.
Χώρες κατά συντριπτική πλειοψηφία χριστιανικές διαπράττουν μια
τεράστια ύβρη, υπονομεύοντας τα ίδια τους τα θεμέλια.
Εάν δεν δείξουμε
αλληλεγγύη στους χριστιανούς της Μ. Ανατολής και της Αφρικής...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου