ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΣΥΡΙΖΟΚΗΦΗΝΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Η ιερή αγελάδα του Δημοσίου

Του ΤΑΣΟΥ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΥ

Το Δημόσιο ήταν ανέκαθεν ιερή αγελάδα για όλα τα κόμματα στην Ελλάδα, αφού μέσω αυτού διατηρούσαν σε ομηρία εκατομμύρια οικογένειες και εναλλάσσονταν στην εξουσία επί δεκαετίες ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ.

Οσο για το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα, το πράγμα το εξέλιξε κανονικά σε ομηρία, αφού με τους συμβασιούχους και τις στρατιές των μονίμων τάιζε το κομματικό του σύστημα επί τρεις δεκαετίες. 

Το ίδιο έκανε και η Ν.Δ., αλλά τώρα κοντά έως το 2008, αφού μετά δεν γινόταν λόγω οικονομικής κρίσης και μνημονίων.
 

Σιγά λοιπόν... μην έμενε πίσω από αυτό το καταστροφικό κόλπο για τη χώρα ο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα-θαυμαστής των αριστερών καθεστώτων.
 

Σήμερα, λοιπόν, συμβαίνει το εξής: η κυβέρνηση, μην έχοντας να προσφέρει κάτι άλλο στους πολίτες-ψηφοφόρους, όπως ευκαιρίες για δουλειά μέσω της ανάπτυξης και των επενδύσεων στον ιδιωτικό τομέα, κοιτάει να διατηρήσει ανέπαφο αλλά και να διογκώσει το δημόσιο-κομματικό κράτος. 

Φάτε, δικοί μας άνθρωποι, ένα κομματάκι ψωμί από το κράτος για να μας ξαναψηφίσετε, λένε με απλά λόγια. Δεν έχει σημασία αν ο τραυματιοφορέας θα πρέπει να είναι ένας νέος άνθρωπος με φυσικές δυνατότητες να κουβαλάει ένα φορείο και μερικές γνώσεις πρώτων βοηθειών. Μπορεί να είναι και ένας 60άρης άνεργος, πρώην κουρέας, αρκεί να είναι ή να γίνει ΣΥΡΙΖΑ.
 

Το χειρότερο, όμως, που συμβαίνει σήμερα δεν είναι αυτό, δηλαδή ο διορισμός στο Δημόσιο άσχετων και ανίκανων σε ορισμένες περιπτώσεις ανθρώπων για τη δουλειά που προορίζονται, αλλά κάτι βαθύτερο, με πολιτικές - ιδεολογικές ρίζες:

Σήμερα η κυβέρνηση δυναμιτίζει την αντιπολίτευση κατηγορώντας την ότι πρόκειται να ξεθεμελιώσει το Δημόσιο.«Θέλεις απολύσεις στο Δημόσιο; Τότε ψήφισε Μητσοτάκη», είναι το σλόγκαν τους. Ετσι, λοιπόν, ο Μητσοτάκης, εάν και εφόσον κερδίσει τις εκλογές, θα βρει ένα κομμάτι της κοινωνίας που θα έχει πειστεί ότι είναι κακό και λανθασμένο ακόμα και να μετακινήσεις ή να εκσυγχρονίσεις οτιδήποτε και οποιονδήποτε στο κράτος. Να αφήσουμε απείραχτη την ιερή αγελάδα δηλαδή.
 

Οσο, λοιπόν, συντηρείται -και αυξάνεται- ο δημόσιος τομέας, άλλο τόσο αδυνατίζει ο ιδιωτικός που παράγει πλούτο. Και δυστυχώς οι πόροι είναι λίγοι.
 

Θα πείτε, μα τα τελευταία χρόνια η τρόικα έχει θέσει κανόνες και αν αυτοί δεν τηρηθούν θα βάλει ποινές, με αποτέλεσμα να μην προχωρήσουν οι αξιολογήσεις, να μη δοθούν οι δόσεις κ.λπ. κ.λπ.
 

Ναι, ισχύει μερικώς, αλλά... και δεν ισχύει γιατί οι δανειστές έχουν αποδείξει ότι δεν ενδιαφέρονται για τη βελτίωση της οικονομίας αλλά για την εξόφληση των τρεχουσών δόσεων των δανείων τους ή για να πάρουν τελικά το όλον της Ελλάδας ως εστί και ευρίσκεται. Κι εμείς, διατηρώντας την ιερή αγελάδα άρρωστη, ψωριάρα αλλά... ανέπαφη, θα τους κάνουμε το χατίρι. Και θα μας τα πάρουν όλα και στο τέλος θα μείνουμε με τη δραχμή στο χέρι.