ΣΥΡΙΖΟΤΣΑΡΛΑΤΑΝΑΔΙΚΟ: Δεν θέλει κόπο, θέλει τροπο(λογίες)

Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Δεν υπάρχει τίποτα από όσα κατήγγειλαν που δεν το έκαναν. Δεν άφησαν κανένα στοιχείο από το βαθύ, ρουσφετολογικό κράτος που να μην το αντέγραψαν. Το «νέο» του ΣΥΡΙΖΑ που ήρθε να διώξει το «παλιό» κομματικό σύστημα αποδείχθηκε πιο γερασμένο και τυχοδιωκτικό ακόμα και από τις χειρότερες προσδοκίες των υποψιασμένων.

Στα δύο χρόνια που βρίσκεται στην κυβέρνηση έχει φέρει πολλές φορές στη Βουλή τροπολογίες μέσα στα άγρια μεσάνυχτα και, κυρίως, τροπολογίες άσχετες παντελώς με το νομοσχέδιο που ψηφίζεται. Αυτή τη φορά, όμως, το τερμάτισε.

Μαζί με το τελευταίο, για το τρέχον έτος, νομοσχέδιο, κατατέθηκαν 19 υπουργικές και 28 βουλευτικές τροπολογίες, σύνολο 47, όταν όλο το νομοσχέδιο είχε όλα κι όλα 17 άρθρα! 

Οι περισσότερες από τις τροπολογίες αυτές κατατέθηκαν και ψηφίστηκαν. 

Ο μπαξές είχε από όλα:  

Απευθείας αναθέσεις από τον ΕΟΤ για δράσεις τουριστικής προβολής (απεσύρθη μετά τις αντιδράσεις), διαγραφές προστίμων για παραβιάσεις εκλογικής νομοθεσίας,  αλλαγές στο νόμο για προστασία των αρχαιοτήτων, ρυθμίσεις για την αγορά πετρελαίου και διάφορες άλλες έτσι ώστε να ικανοποιηθούν άπασες οι βουλευτικές επιθυμίες. Και φυσικά δεν ήταν μόνο αυτές. Στο πολυνομοσχέδιο για τον Πτωχευτικό Κώδικα που είχε προηγηθεί είχαν κατατεθεί 14 υπουργικές τροπολογίες, πάντα με το πρόσχημα του χρόνου που τελειώνει.

Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που ο Αλέξης Τσίπρας, ως αρχηγός της αντιπολίτευσης φυσικά, στηλίτευε τη «φιμωμένη δημοκρατία» που υπέφερε από «πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, νομοσχέδια με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, εκπρόθεσμες τροπολογίες, νυχτερινές “ντροπολογίες”, νομοσχέδια σε ένα άρθρο». 

Δύο χρόνια και ένα αριστερό Μνημόνιο μετά, όλα αυτά... 

έγιναν ξαφνικά δημοκρατικά και απολύτως απαραίτητα.  

Οι υπουργοί της κυβέρνησης ανεβαίνουν στα κάγκελα, όχι για να διαμαρτυρηθούν όπως παλιά, αλλά για να υπερασπιστούν, και μάλιστα με αλαζονεία, τις πράξεις τους.

Τι λένε; 

Προσπαθούν να κάνουν συμψηφισμό με τις τροπολογίες που κατέθεταν οι προηγούμενοι, όπως επιχείρησε ο Δ. Βίτσας, ή να πείσουν πως οι δικές τους τροπολογίες είναι…ποιοτικές, αφού έρχονταν να ρυθμίσουν αρρυθμίες (!), όπως υποστήριξε ο Δ. Εμμανουηλίδης.  

Και όταν αυτά δεν έπειθαν, πρόσθεταν το αγαπημένο τους αφήγημα: Είναι μνημονιακές υποχρεώσεις…