ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΣΑΡΛΑΤΑΝΟΠΛΗΚΤΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Αβυσσος!

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΑΝΙΚΑ

 

Και κάτι  σχετικά με την  Ζωή Κωνσταντοπούλου. Από  τηλεοπτική  συνέντευξη  στον Sky.

 

Οπου, περίπου,  χαρακτήρισε «φάντασμα» και  «ανύπαρκτο»  το χρέος.  Που πάει να πει ότι  τα δισεκατομμύρια τα κατασπάραξαν οι καρχαρίες. Κάπως έτσι.  Αρα εμείς έπρεπε, μονομερώς, να το μηδενίσουμε.  Αρα έξοδος από την ευρωζώνη.  Αρα κάποιο παράλληλο νόμισμα. «Υπάρχουν» είπε «χίλιοι  τρόποι, ανάμεσά τους και  ηλεκτρονικοί»

 

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου, υποστηρίζει  με φανατισμό  τα  δημοκρατικά  δικαιώματα  των πολιτών. Μαζί της.  Ομως  μερικές “λεπτομέρειες”  γκρεμίζουν την  ρητορική περί  δημοκρατίας και ατομικών   ελευθεριών

 

Εχουμε και λέμε λοιπόν. 

 

 

Το κόμμα της έλαβε  το χρίσμα κυβερνησιμότητας με το επιχείρημα παραμονής στο  ευρώ. Αφού οι  δημοσκοπήσεις  “λένε” και  το  γνωρίζει  πολύ καλά ότι  εφτά (τουλάχιστον)  στους τρεις πολίτες είναι με το ευρώ. Και αφού, όταν   εκείνη ήταν  ακόμα  στην   κυβερνηση, το κόμμα της  είχε  εξαντλήσει κάθε διαπραγματευτικό  επιχείρημα με τους  δανειστές!

 

Αρα  το πρώτο πράγμα που έπρεπε να κάνει ήταν να ζητήσει από τον πρωθυπουργό της  την  προκήρυξη  δημοψηφίσματος με το δίλημμα  ευρώ  η  παράλληλο  νόμισμα.  Δεν το έκανε. Αντιθέτως  συμφώνησε με την εξαντλητική  διαπραγμάτευση!

 

Μα όταν διαπραγματεύεσαι  τότε νομιμοποιείς το καθεστώς των Μνημονίων και  των “ωμών  εκβιαστών”. Οπως, λόγου χάριν με τις τηλεοπτικές άδειες. Αφού  συμμετέχεις στον διαγωνισμό, τότε νομιμοποιείς  την  διαδικασία  του ¨”εκβιαστή” Νίκου Παππά!

 

Κυρία Κωνσταντοπούλου τα πράγματα  απλά και καθαρά.  Μονομερής  διαγραφή του  χρέους  σημαίνει έξοδο από την ευρωζώνη. Σημαίνει ακόμα πλείστες κυρώσεις  για  την χώρα. Ιδιαιτέρως για κάθε φτωχό.   

 

 

Αν  αυτό επιθυμούσατε  τότε  γιατί όλο αυτό το διάστημα την κυβέρνηση ακολουθούσατε;


Γιατί από την αρχή το ζήτημα  διαγραφής του  χρέους  δεν το θέσατε; 

 

 

 Γιατί  δεν  αποχωρήσατε από την πρώτη στιγμή, όταν είδατε ότι η κυβερνητική γραμμή ήταν εντελώς διαφορετική από   την  δική σας; 

 

 

Και τέλος πως μπορείτε να συμβιβάζετε την ρητορική περί δημοκρατίας με  την επιθυμία  των πολιτών για παραμονή στην ευρωζώνη;

 

Με απλά  λόγια όπισθεν  των λόγων και των διακηρύξεων  υπέρ  Δημοκρατίας και  ατομικών  ελευθεριών,  κρύβεται... 

προσωπικός αυταρχισμός. 

 

 

Και όχι μόνο  αυτός.  Από κοντά και η αλλαζονεία. Από κοντά  και η εγωπάθεια.  Εγώ γνωρίζω. Εγώ  ο  αρχηγός. Εγώ ο σοφός!

 

Και  τέλος  κάτι ακόμα.  Που  αφορά στο  σύνολο  του πολιτικού προσωπικού. Το πρώτο πράγμα που  έπρεπε να είχε  συμβεί από το  2010 με τον Γιώργο Παπανδρέου, ήταν η προκήρυξη  δημοψηφίσματος. Η ευθύνη,  για ένα τόσο κολοσσιαίο πρόβλημα,  σε  κάθε  πολίτη χωριστά. Τι θέλεις;  Ευρώ η κάποιο παράλληλο  νόμισμα; 

 

Η περίπτωση της Ζωής Κωνσταντοπούλου  ακολουθεί  την ίδια  τροχιά με τον Αντώνη Σαμαρά.  Στην  αρχή, εκείνος, εναντίον  Μνημονίων. Με το Ζάππειο  1, 2,3.  Μόλις σκαρφάλωσε στη εξουσία αγκαλιά  με τον Μνημόνιο!

 

Αντιστρόφως η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Στην  αρχή με την διαπραγμάτευση  στο τέλος εναντίον της ευρωζώνης. Κάθε φορά όπως με βολεύει προσωπικά. Στα τσακίδια οι αρχές. Εγώ να είμαι καλά.  

 

 

Κάπως έτσι ο  Σαμαράς αναρριχήθηκε στην  εξουσία και κάπως έτσι το κόμμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου  θα βρεθεί στην Βουλή. Αλλα λέμε, άλλα κάνουμε, άλλα  σχεδιάζουμε, άλλα επιθυμούμε. Οπως λέμε “’αβυσσος η  ψυχή της  γυναίκας”  έτσι και “΄’αβυσσος η   ψυχή των αίλουρων  Ελλήνων πολιτικών”!