"Η Αυριανή καταξιώθηκε σαν έπαλξη του ελεύθερου Τύπου με τους
αγώνες μέσα στην οντολογία του πολιτικού και του κοινωνικού μας
γίγνεσθαι...."
Το απόφθεγμα φέρει την υπογραφή του Φωτίου Φανουρίου
Κουβέλη και αφορά την εκστρατεία χυδαιότητας που είχε εξαπολύσει το 1987
«η έπαλξη του ελεύθερου Τύπου» κατά του Μάνου Χατζιδάκι – αν ζούσε θα
γιόρταζε προχθές τα γενέθλιά του.
Ο Φώτιος Φανούριος δεν ήταν ο μόνος
που προσέφερε τότε τις καλές υπηρεσίες του στο ρυπαρό έντυπο. Ανάμεσα
στους υποστηρικτές της ελευθεροτυπίας φιγουράρουν τα ονόματα της Μελίνας
Μερκούρη, του Κώστα Λαλιώτη και, δυστυχώς, του σίγουρα ευφυούς και
οξυδερκέστατου Θεόδωρου Πάγκαλου – αυτά έχει το ΠΑΣΟΚ θα μου πείτε.
Ο
Φώτιος Φανούριος, όμως, τότε ανήκε στις τάξεις της λεγόμενης ανανεωτικής
αριστεράς η οποία αντιμετώπιζε με σεβασμό τον συνθέτη, σεβασμός που
ήταν αμοιβαίος.
Μερικά χρόνια πριν από το επεισόδιο, ο Χατζιδάκις είχε
δώσει συναυλία στο φεστιβάλ του Ρήγα Φεραίου, ενώ είχε φύγει από το
φεστιβάλ της ΟΝΝΕΔ. Για τον Φώτιο Φανούριο ισχύει το «όπου γάμος και
χαρά...».
Αμαρτίες της «άγουρης νεότητας», θα μου πείτε. Ολοι μας έχουμε πει
και κάνει βλακείες στα νιάτα μας. Πλην όμως, ο Φώτιος Φανούριος τότε
είχε συμπληρώσει το τριακοστό ένατο έτος της ηλικίας του και το 1987
ήταν και πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών. Είχε ήδη επιτύχει την
εμφάνιση του εκ γενετής γέροντα και μιλούσε ήδη τη μειξοκαθαρεύουσα του
δικηγόρου σε κάποιο επαρχιακό ειρηνοδικείο – α ρε να ’χαμε κάναν
Γκόγκολ. Μη μου πείτε ότι αυτό το «οντολογία του πολιτικού και
κοινωνικού μας γίγνεσθαι» δεν είναι επίγραμμα δοκησισοφίας, ένα ολόκληρο
πρόγραμμα πολιτικής κενολογίας;
Το ζήτημα είναι ότι όταν έκανε αυτήν τη δήλωση κανείς δεν του έδινε
ιδιαίτερη σημασία, ούτε καν οι δικοί του.
Ποιος μπορούσε να προβλέψει
τότε πως αυτό το γερασμένο παιδί θα γινόταν το μοιραίο πρόσωπο για τη
χώρα;
Τα χρόνια πέρασαν, ο Φώτιος Φανούριος, αφού διετέλεσε υπουργός
Δικαιοσύνης στην κυβέρνηση Τζαννετάκη, διεκδίκησε την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ,
την έχασε και ίδρυσε τη Δημοκρατική Αριστερά. Συμμετείχε στην κυβέρνηση
Σαμαρά, θύμωσε όμως με το κλείσιμο της ΕΡΤ και απεχώρησε περιμένοντας
να του πέσει το πολιτικό Τζόκερ.
Σκέφτηκε πολύ σωστά ότι η Ελλάδα ξέρει
να επιβραβεύει τους πένητες του θάρρους και τους πτωχούς τω πνεύματι.
Ο
Φώτιος Φανούριος όμως, παρά το μειλίχιο ύφος του, κρύβει έναν τίγρη στη
μηχανή της ψυχής του. Κι όταν δεν του έπεσε το Τζόκερ της Προεδρίας της
Δημοκρατίας βρυχήθηκε, χτύπησε τα σίδερα της μετριότητας στην οποία
ζούσε και τους έριξε.
Ο Φώτιος Φανούριος εκπλήρωσε το όνειρο μιας ολόκληρης ζωής. Εγινε το
μοιραίο πρόσωπο της Ελλάδας. Εξαιτίας του έγιναν οι εκλογές του 2015,
εξαιτίας του η χώρα σήμερα παραπαίει στα όρια της ανυπαρξίας.
Ο ίδιος
έμεινε άκληρος. Ομως, για τα στρουθία φροντίζει πάντα ο Θεός, ειδικά αν
είναι και λίγο σαρδανάπαλος σαν τον δικό μας. Ετσι, ο Φώτιος Φανούριος
πήγε να ζητιανεύσει στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ.
Κι αν δεν του δώσουν
υπουργείο, ας του δώσουν...
Το ξέρω πως όλ’ αυτά δεν είναι και ό,τι καλύτερο για τον ναρκισσισμό
μας. Είναι δυνατόν ο Φώτης, ο Φανούρης, να είναι μοιραίο πρόσωπο;
Τι
περιμένατε δηλαδή; Την Κάρμεν, τη Μέριλιν ή μήπως τον Ναπολέοντα; Στην
Ελλάδα ζούμε. Μια χώρα που σε καταδικάζει να απασχολείς κάποιους
νευρώνες του εγκεφάλου σου με τον βίο και την πολιτεία του Φωτίου
Φανουρίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου