Του Adam Minter
Όταν η πτήση 447 της Air France συνετρίβη στον Ατλαντικό το 2009, χρειάστηκαν δύο χρόνια και περισσότερα από 25 εκατ. δολ. πριν την εντοπίσουν οι ερευνητές.
Η πτήση 370 της Malaysia Airlines εξαφανίστηκε το 2014 και ακόμη δεν έχει βρεθεί.
Η πτήση 804 της EgyptAir χάθηκε στις 19 Μαΐου, βρίσκεται κάπου στον βυθό της Μεσογείου, αλλά μέχρι να μπορέσουν οι ερευνητές να εξετάσουν το "μαύρο κουτί", δεν θα ξέρουν γιατί έπεσε.
Όταν αυτά τα περιστατικά εγείρουν το ίδιο ερώτημα: Σε μία εποχή πανταχού παρούσης παρακολούθησης και ψηφιακού εντοπισμού, πώς είναι δυνατόν τα αεροπλάνα να μην μεταδίδουν σε πραγματικό χρόνο τα δεδομένα του πιλοτηρίου τους;
Μετά την εξαφάνιση της πτήσης 370, η αεροπορική βιομηχανία σχεδίασε μία πολιτική που απαιτεί από τις αεροπορικές εταιρείες να παρακολουθούν τη θέση του αεροσκάφους κάθε 15 λεπτά. Αλλά επειδή ο κλάδος δεν μπορούσε να συμφωνήσει σχετικά με την τεχνολογία που θα χρησιμοποιήσει ή το πώς θα το κάνει, η πολιτική είναι ασαφής, αμφισβητήσιμη και δεν θα τεθεί σε ισχύ μετά το 2021 - επτά χρόνια μετά την εξαφάνιση της πτήσης 370.
Ωστόσο, κατά κάποιο τρόπο είναι επίσης εκτός θέματος. Επί χρόνια οι αεροπορικές ισχυρίζονταν ότι το κόστος της αποστολής και αποθήκευσης δεδομένων πιλοτηρίου θα ήταν απαγορευτικό, ειδικά με δεδομένο το γεγονός ότι οι συντριβές είναι τόσο σπάνιες. Αλλά τώρα, με τους νέους δορυφόρους και άλλου είδους τεχνολογία που τροφοδοτεί το ίντερνετ εν πτήσει, αυτό το επιχείρημα χάνει γρήγορα την ισχύ του. Τα τελευταία δύο χρόνια, διεθνείς επιβάτες όπως εγώ, είναι σε θέση να το θεωρούν δεδομένο ότι μπορούν να παραμένουν συνδεδεμένοι στα 35.000 πόδια. Οι εν πτήσει συναλλαγές με πιστωτικές κάρτες έχουν γίνει ρουτίνα. Το WiFi επόμενης γενιάς επιτρέπουν εντός του αεροσκάφους τη χρήση εφαρμογών που απαιτούν πολλά δεδομένα, όπως τα παιχνίδια.
Αλλά οι ευρυζωνικοί δίαυλοι μπορούν να κάνουν περισσότερα από την απλή μετάδοση ψυχαγωγίας. Μπορούν επίσης να στέλνουν πληροφορίες πίσω στο έδαφος και εδώ είναι που τα πράγματα αποκτούν πολύ ενδιαφέρον. Η Honeywell Aerospace οραματίζεται ένα εγγύς μέλλον στο οποίο τα αεροσκάφη μεταδίδουν ροή δεδομένων για τα φτερά, τα φρένα και άλλα εξαρτήματά τους, επιτρέποντας την εν πτήσει αντιμετώπιση ζητημάτων συντήρησης. Το σύστημα Airplane Health Management τηςBoeing, ήδη λύνει προβλήματα εν πτήσει : Όταν το πλήρωμα εντόπισε ένα πρόβλημα θερμοκρασίας του κινητήρα, η εταιρεία λέει ότι "ξεκίνησαν να κάνουν στροφή στον αέρα, αλλά αφού το AHM ερεύνησε τον κεντρικό υπολογιστή συντήρησης, ο χειριστής αποφάσισε ότι η πτήση θα μπορούσε να συνεχιστεί".
Θα 'πρεπε να έχουν τη δυνατότητα να εκπέμπουν δεδομένα από το μαύρο κουτί. Πέρυσι, η Qatar Airlines ανακοίνωσε ότι θα κάνει ακριβώς αυτό. Το σύστημα της, το οποίο χρησιμοποιεί δορυφορικές ευρυζωνικές συνδέσεις, στέλνει πληροφορίες σε ένα κέντρο ελέγχου πτήσης κάθε πέντε δευτερόλεπτα.
Η εταιρεία FLYHT Aerospace του Καναδά δηλώνει πως έχει εγκαταστήσει 400 μαύρα κουτιά αξίας 100.000 δολαρίων που εκπέμπουν δεδομένα για περίπου 50 πελάτες. Το σύστημά της ενεργοποιείται μόνο όταν το λογισμικό εντοπίσει κάποιο πρόβλημα με το αεροσκάφος, εξοικονομώντας έτσι ευρυζωνικότητα.
Μέχρι στιγμής, οι ρυθμιστικές αρχές δεν έχουν εκδώσει κανονισμούς σχετικά με τη διαχείριση της εκπομπής δεδομένων από μαύρα κουτιά. Και θα πρέπει...
Ωστόσο, η Διεθνής Οργάνωση Πολιτικής Αεροπορίας - μια υπηρεσία του ΟΗΕ που λειτουργεί ως η de facto παγκόσμια ρυθμιστική αρχή - θα πρέπει να εξετάσει την απαίτηση δορυφορικών ευρυζωνικών συνδέσεων για όλα τα νέα αεροσκάφη. Θα πρέπει επίσης να εξετάζει τα μέτρα ασφαλείας, όπως ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να διαχωρίζονται τα κρίσιμα δεδομένα από το πιλοτήριο από τα δεδομένα από την καμπίνα όπως τα δεδομένα ψυχαγωγίας. Και θα πρέπει να καθοριστεί ένα σαφές πρωτόκολλο για το ποιος έχει πρόσβαση στη συνεχή ροή δεδομένων του μαύρου κουτιού μετά από μια συντριβή.
Εν τω μεταξύ, στον ουρανό υπάρχει μια ολόκληρη επανάσταση δεδομένων η οποία θα έπρεπε να κάνει τις πτήσεις πιο ασφαλείς, πιο γρήγορες και πιο προβλέψιμες για όλους. Το πιο σημαντικό όμως είναι πως θα πρέπει να εξασφαλίσει ότι κανένα αεροπλάνο δε θα χαθεί ποτέ ξανά.
Όταν η πτήση 447 της Air France συνετρίβη στον Ατλαντικό το 2009, χρειάστηκαν δύο χρόνια και περισσότερα από 25 εκατ. δολ. πριν την εντοπίσουν οι ερευνητές.
Η πτήση 370 της Malaysia Airlines εξαφανίστηκε το 2014 και ακόμη δεν έχει βρεθεί.
Η πτήση 804 της EgyptAir χάθηκε στις 19 Μαΐου, βρίσκεται κάπου στον βυθό της Μεσογείου, αλλά μέχρι να μπορέσουν οι ερευνητές να εξετάσουν το "μαύρο κουτί", δεν θα ξέρουν γιατί έπεσε.
Όταν αυτά τα περιστατικά εγείρουν το ίδιο ερώτημα: Σε μία εποχή πανταχού παρούσης παρακολούθησης και ψηφιακού εντοπισμού, πώς είναι δυνατόν τα αεροπλάνα να μην μεταδίδουν σε πραγματικό χρόνο τα δεδομένα του πιλοτηρίου τους;
Μετά την εξαφάνιση της πτήσης 370, η αεροπορική βιομηχανία σχεδίασε μία πολιτική που απαιτεί από τις αεροπορικές εταιρείες να παρακολουθούν τη θέση του αεροσκάφους κάθε 15 λεπτά. Αλλά επειδή ο κλάδος δεν μπορούσε να συμφωνήσει σχετικά με την τεχνολογία που θα χρησιμοποιήσει ή το πώς θα το κάνει, η πολιτική είναι ασαφής, αμφισβητήσιμη και δεν θα τεθεί σε ισχύ μετά το 2021 - επτά χρόνια μετά την εξαφάνιση της πτήσης 370.
Ωστόσο, κατά κάποιο τρόπο είναι επίσης εκτός θέματος. Επί χρόνια οι αεροπορικές ισχυρίζονταν ότι το κόστος της αποστολής και αποθήκευσης δεδομένων πιλοτηρίου θα ήταν απαγορευτικό, ειδικά με δεδομένο το γεγονός ότι οι συντριβές είναι τόσο σπάνιες. Αλλά τώρα, με τους νέους δορυφόρους και άλλου είδους τεχνολογία που τροφοδοτεί το ίντερνετ εν πτήσει, αυτό το επιχείρημα χάνει γρήγορα την ισχύ του. Τα τελευταία δύο χρόνια, διεθνείς επιβάτες όπως εγώ, είναι σε θέση να το θεωρούν δεδομένο ότι μπορούν να παραμένουν συνδεδεμένοι στα 35.000 πόδια. Οι εν πτήσει συναλλαγές με πιστωτικές κάρτες έχουν γίνει ρουτίνα. Το WiFi επόμενης γενιάς επιτρέπουν εντός του αεροσκάφους τη χρήση εφαρμογών που απαιτούν πολλά δεδομένα, όπως τα παιχνίδια.
Αλλά οι ευρυζωνικοί δίαυλοι μπορούν να κάνουν περισσότερα από την απλή μετάδοση ψυχαγωγίας. Μπορούν επίσης να στέλνουν πληροφορίες πίσω στο έδαφος και εδώ είναι που τα πράγματα αποκτούν πολύ ενδιαφέρον. Η Honeywell Aerospace οραματίζεται ένα εγγύς μέλλον στο οποίο τα αεροσκάφη μεταδίδουν ροή δεδομένων για τα φτερά, τα φρένα και άλλα εξαρτήματά τους, επιτρέποντας την εν πτήσει αντιμετώπιση ζητημάτων συντήρησης. Το σύστημα Airplane Health Management τηςBoeing, ήδη λύνει προβλήματα εν πτήσει : Όταν το πλήρωμα εντόπισε ένα πρόβλημα θερμοκρασίας του κινητήρα, η εταιρεία λέει ότι "ξεκίνησαν να κάνουν στροφή στον αέρα, αλλά αφού το AHM ερεύνησε τον κεντρικό υπολογιστή συντήρησης, ο χειριστής αποφάσισε ότι η πτήση θα μπορούσε να συνεχιστεί".
Θα 'πρεπε να έχουν τη δυνατότητα να εκπέμπουν δεδομένα από το μαύρο κουτί. Πέρυσι, η Qatar Airlines ανακοίνωσε ότι θα κάνει ακριβώς αυτό. Το σύστημα της, το οποίο χρησιμοποιεί δορυφορικές ευρυζωνικές συνδέσεις, στέλνει πληροφορίες σε ένα κέντρο ελέγχου πτήσης κάθε πέντε δευτερόλεπτα.
Η εταιρεία FLYHT Aerospace του Καναδά δηλώνει πως έχει εγκαταστήσει 400 μαύρα κουτιά αξίας 100.000 δολαρίων που εκπέμπουν δεδομένα για περίπου 50 πελάτες. Το σύστημά της ενεργοποιείται μόνο όταν το λογισμικό εντοπίσει κάποιο πρόβλημα με το αεροσκάφος, εξοικονομώντας έτσι ευρυζωνικότητα.
Μέχρι στιγμής, οι ρυθμιστικές αρχές δεν έχουν εκδώσει κανονισμούς σχετικά με τη διαχείριση της εκπομπής δεδομένων από μαύρα κουτιά. Και θα πρέπει...
να αποφύγουν να το κάνουν με τρόπο που να εμποδίσει την
περαιτέρω καινοτομία.
Ωστόσο, η Διεθνής Οργάνωση Πολιτικής Αεροπορίας - μια υπηρεσία του ΟΗΕ που λειτουργεί ως η de facto παγκόσμια ρυθμιστική αρχή - θα πρέπει να εξετάσει την απαίτηση δορυφορικών ευρυζωνικών συνδέσεων για όλα τα νέα αεροσκάφη. Θα πρέπει επίσης να εξετάζει τα μέτρα ασφαλείας, όπως ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να διαχωρίζονται τα κρίσιμα δεδομένα από το πιλοτήριο από τα δεδομένα από την καμπίνα όπως τα δεδομένα ψυχαγωγίας. Και θα πρέπει να καθοριστεί ένα σαφές πρωτόκολλο για το ποιος έχει πρόσβαση στη συνεχή ροή δεδομένων του μαύρου κουτιού μετά από μια συντριβή.
Εν τω μεταξύ, στον ουρανό υπάρχει μια ολόκληρη επανάσταση δεδομένων η οποία θα έπρεπε να κάνει τις πτήσεις πιο ασφαλείς, πιο γρήγορες και πιο προβλέψιμες για όλους. Το πιο σημαντικό όμως είναι πως θα πρέπει να εξασφαλίσει ότι κανένα αεροπλάνο δε θα χαθεί ποτέ ξανά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου