ΚΟΙΝΩΝΙΑ και ΠΟΛΙΤΙΚΗ στο ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Πίνε, κάπνιζε, πλήρωνε

Του ΚΩΣΤΑ ΛΕΟΝΤΑΡΙΔΗ

Αν όχι στον καθρέφτη μας, όλοι το έχουμε παρατηρήσει χαζεύοντας(;) διαφημίσεις με πιστοποιημένα προϊόντα, στερεάς ή υγρής υφής, που προάγουν την ευεξία, ανακαλούν τάχιστα ανάγλυφο νιότης ή, το πιο ωφέλιμο, διαλαλούν ευρύτερη εικονική αποδοχή του χρήστη από το μωσαϊκό των άλλων. Το συμπέρασμα έρχεται αβίαστα, τα γειτονικά παραδείγματα πολλαπλασιάζονται: Η με χίλιους δυο τρόπους αναπτυσσόμενη βιομηχανία παρέμβασης στον άτεγκτο χρόνο ανθεί και παρά τις συνθήκες πτώχευσης η πελατεία διευρύνεται, όχι μόνον ανάμεσα σε έχοντες νάρκισσους ή κατά φαντασίαν φυγάδες προς το ηλικιακό παρελθόν. Ποιος θα διαφωνήσει; Η τεχνητή λάμψη μπορεί να είναι πλαστό αλλά πειστικό διαβατήριο.
 

Υγιέστεροι πολίτες, πιο ευτυχής Πολιτεία; 

Πάντως όχι μεθυσμένη, ούτε θεριακλίδικη, αλλά καθώς φαίνεται εις το διηνεκές, εισπρακτικώς ακόρεστη. Και κανένα έλεος για τους μακράν εκτός ορίων καπνιστές και πότες, αυτούς τους δολιοφθορείς του εαυτού τους, ενίοτε επικίνδυνους και για τρίτους· αλλά χρήσιμους για το δημόσιο ταμείο όσο δεν βάζουν χαλινάρι στα πάθη τους στερούμενοι για να μη στερηθούν. Η υπερκατανάλωση καπνού και αλκοόλ από αυτούς τους υπερκομματικούς φοροδότες είναι από τη μια πομπωδώς καταδικαστέα από την άλλη συνωμοτικώς επιθυμητή. Εως ότου οι ευάλωτοι χρήστες ασθενήσουν πριν από τη συνήθη στους μέσους όρους των ανθρώπων ώρα, επιβαρύνοντας έτσι το ΕΣΥ, άρα το κράτος, δηλαδή όλους τους υπόλοιπους, τους πορευόμενους με ατομικό βιβλιάριο το προνοείν. Μιλάμε για τον άλλο πόλο, τους πιστούς του μέτρου, τους απεξαρτημένους, τους νευρόσπαστους υγιεινιστές και τους κυνηγούς της αιωνιότητας. Κοινός ο στόχος: να ξεφύγουμε από το άγρυπνο μάτι του αθάνατου περαματάρη. Οι πνεύμονες και το ήπαρ των χρονίως εθισμένων βρίσκονται στην εμπροσθοφυλακή της μάχης απέναντι στις υπέρτερες, ύπουλες, κακές συνήθειες. 

Γιατί η επιστήμη έχει τελεσιδικήσει, οι μελέτες και οι προειδοποιήσεις πέφτουν βροχηδόν: το τσιγάρο σκοτώνει όπως και το χωρίς μέτρο πιώμα, και τα δύο μαζί διανοίγουν μια ώρα αρχύτερα κατηφοριά σε μια παρατεταμένη σπονδυλωτή πράξη αυτοχειρίας· απλώς εδώ, συνήθως, δεν είναι η συμπυκνωμένη απελπισία ή έκρηξη της στιγμής που κινεί τα αυτοκαταστροφικά νήματα του υποκειμένου. Αντιθέτως, ήταν η οικονομική, μνημονιακή απόγνωση που έστειλε βίαια στον τάφο χιλιάδες συμπατριώτες μας τα πρώτα χρόνια της κρίσης. Ετσι θρηνήθηκε από την τότε αντιπολίτευση με τη βοήθεια μέσων ενημέρωσης, εξειδικευμένων στην πολιτική ψυχολογία, ο κύκλος των «μαζικών» απονενοημένων διαβημάτων ανθρώπων που έβαζαν θηλιά στον λαιμό τους, έπεφταν στο κενό, πατούσαν σκανδάλη με στόχο τους ίδιους. Εως την 25η Ιανουαρίου 2015 όταν η ελπίδα άνθησε, οι απαντοχές ενδυναμώθηκαν και η επικοινωνιακή τυμβωρυχία πήρε τέλος. 

Εκτοτε...

 ένας αόρατος κόφτης-άγγελος αποτρέπει αυτούς που φλερτάρουν με το ανεπίστρεπτο, αφού ειδικά επί ΣΥΡΙΖΑ η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.