Πλήθυναν τα δημοσιεύματα για τις «ελλείψεις στις ΜΕΘ». Ιστορίες για
ζωές που χάνονται καλύπτουν το φάσμα από την πραγματολογική έρευνα ως
τον μακάβριο εντυπωσιασμό. Τα δημοσιεύματα παίρνουν σιγά σιγά μία
«κανονικότητα» που τρομάζει. Ολο και συχνότερα η αντίδραση του αναγνώστη
πλησιάζει στη μοιρολατρία. Κάτι σαν το «δηλαδή τι περιμένουμε; Ολη η
χώρα βρίσκεται στην Εντατική». Εύκολες «εξυπνάδες» όσων δεν
καταλαβαίνουν για τι πράγμα μιλάμε.
Η ΜΕΘ είναι ένα πολύπλοκο
σύστημα ιατρικής παρέμβασης, ένα στάδιο πριν από τον θάνατο. Ακόμη και ο
ελληνικός όρος είναι λάθος, δείγμα της εθνικής μας ανεμελιάς.
Στη
Μονάδα Εντατικής δεν προσφέρεται Θεραπεία, αφού ένα ποσοστό καταλήγει,
αλλά εντατική Φροντίδα Υγείας. Η φροντίδα στη ΜΕΦ, λοιπόν, αποσκοπεί μεν
στη θεραπεία, αφού, όμως, πρώτα σταθεροποιήσει τον άρρωστο. Η
«διασωλήνωση» έχει σκοπό να υποκαταστήσει για ένα διάστημα τη
φυσιολογική λειτουργία του σώματος έως ότου ο ίδιος ο οργανισμός
επανακτήσει τη δυνατότητά του να αντιδράσει.
Με την έννοια αυτή, όσοι
θεωρούν, και ορθά, ότι η χώρα είναι «στην Εντατική» πρέπει να αποδεχτούν
και τη διασωλήνωση, δηλαδή τα Μνημόνια. Οσο η ελληνική οικονομία είναι
ανίκανη να λειτουργήσει αυτόνομα, χρειάζεται βοήθεια αλλά και το
κατάλληλο περιβάλλον. Και το περιβάλλον αυτό δεν περιλαμβάνει εικόνες
της Παναγίας όπως είχε καταντήσει τη ΜΕΦ η Μιμή, τότε που ο μέγας
Τιμονιέρης χαροπάλευε στο Ωνάσειο. Την απλή αυτή αλήθεια αρνούμαστε να
αποδεχθούμε, ίσως και να αντιληφθούμε. Εδώ και πέντε χρόνια η Ελλάδα ζει
διασωληνωμένη με την ΕΚΤ, το ΔΝΤ και την ΕΕ, αλλά πρόοδο δεν βλέπουμε. Ο
άρρωστος χειροτερεύει και τα ζωτικά του σημεία εξασθενούν. Εμείς δεν τα
βλέπουμε γιατί τα «μόνιτορ» έχουν χαλάσει και, άλλωστε, εμείς δεν
πιστεύουμε στην τεχνολογία.
Μάλιστα, έχουμε βάλει συγγενείς και
φίλους να τα παρακολουθούν, όχι εκπαιδευμένους «ειδικούς» γιατρούς και
νοσηλευτές. Τώρα πια οι συγγενείς απ' έξω αρχίζουν να βαριούνται και να
πεινάνε. Διαμαρτύρονται, φωνάζουν, κλείνουν δρόμους και στο τέλος
παραγγέλνουν σουβλάκια με τσίπουρο, και ένα τσιγαράκι οι πολύ
κιμπάρηδες, όταν οι γιατροί δεν βλέπουν. Ετσι, όμως, δεν γίνεται
δουλειά. Είμαστε...
ένα σκαλί πριν από τον βιολογικό θάνατο και, δυστυχώς,
χωρίς δυνατότητα μεταμόσχευσης, αφού τα όργανά μας είναι άχρηστα πια.
Από όλες τις χώρες που μπήκαν σε Μνημόνιο, μόνο εμείς συνεχίζουμε. Η
λύση είναι να αλλάξουμε νοσοκομείο και ΜΕΦ, να βάλουμε επαγγελματίες να
παρακολουθούν τα μόνιτορ και να κάνουμε και καμία προσευχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου