Αν δεν είχε επικρατήσει παγκόσμια το μοντέλο της ελεύθερης οικονομίας
της αγοράς, η αυτοκινητοβιομηχανία θα ήταν κάπου ανάμεσα στα αλήστου
μνήμης Τράμπαντ και Λάντα.
Δεν είναι, αλλά είναι ανάμεσα στη Φολκσβάγκεν και το σκάνδαλό της. Oπως έγραψε και το Bloomberg View:
«Η εξαπάτηση έχει άσχημες συνέπειες, πρώτα και κύρια για τον απατεώνα, αυτό ισχύει και στην περίπτωση της Volkswagen, η οποία βλέπει το συγκλονιστικό σκάνδαλο χειραγώγησης των αντιρρυπαντικών ελέγχων να της στοιχίζει σε κεφαλαιοποίηση, νομικά έξοδα και φήμη. Την ίδια στιγμή, δεν είναι παράλογο να αναρωτιέται κανείς πώς έφτασαν τα πράγματα ως εκεί, ένα ερώτημα που εμπλέκει περισσότερους από τη Volkswagen.
Για πολλά χρόνια, οι αυτοκινητοβιομηχανίες είχαν τη δυνατότητα να εκμεταλλεύονται τα χαλαρά συστήματα δοκιμών στις ΗΠΑ και την Ευρώπη… Οπως έχουν τα πράγματα σήμερα στις ΗΠΑ, οι αυτοκινητοβιομηχανίες τεστάρουν μόνες τους τα οχήματά τους και στέλνουν τα αποτελέσματα στην Υπηρεσία Προστασίας του Περιβάλλοντος (EPA), οι μηχανικοί της οποίας τα εξετάζουν και, συνήθως, απλώς τα επικυρώνουν.
Η EPA επιτρέπει στους κατασκευαστές ένα ευρύ περιθώριο προσδιορισμού των συνθηκών δοκιμής, αφήνοντας χώρο για ύποπτα μαγειρέματα.
Η Υπηρεσία διενεργεί κάποιες ανεξάρτητες, τυχαίες δοκιμές - αλλά μόνο στο 10 έως 15% των νέων μοντέλων. Μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις δοκιμάζει αυτοκίνητα που έχουν βγει στο δρόμο…
Το 2013, η Εκθεση Καταναλωτή διαπίστωσε ότι το 55% των υβριδικών και το 28% των τουρμποκίνητων αυτοκινήτων απέδωσαν λιγότερο σε σχέση με τη βαθμολογία που είχαν πάρει κατά την αξιολόγηση της αποδοτικότητας των καυσίμων τους από την EPA. Πέρυσι, το υπουργείο Δικαιοσύνης προέβη σε διακανονισμό 350 εκατ. δολαρίων με τη Hyundai και την Kia για παραπληροφόρηση σε σχέση με την απόδοση σε χιλιόμετρα της κατανάλωσης καυσίμου.
Η Ford, η Mercedes, η Mini και άλλοι κατασκευαστές αναθεωρούσαν τις εκτιμήσεις της απόστασης μιλίων τα τελευταία τρία χρόνια, συχνά υπό την απειλή αγωγής από τους καταναλωτές».
Το ίδιο, και ίσως χειρότερο αυτό, θα το δούμε πολύ σύντομα, ισχύει σαν σύστημα ελέγχου και στην Ευρώπη όπου η Κομισιόν αποφάσισε ότι από το 2017 όλα τα επιβατικά αυτοκίνητα θα πρέπει να υποβάλλονται σε δοκιμές «πραγματικού κόσμου».
Εχουμε λοιπόν ένα κλασικό παράδειγμα όπου η ελεύθερη οικονομία της αγοράς γίνεται ασύδοτη, επικίνδυνη και παρανομούσα ακριβώς διότι το μικρό και ευέλικτο κράτος… παραείναι μικρό και ευέλικτο για να την ελέγξει αποτελεσματικά.
Ανάμεσα λοιπόν στην κατηφόρα του νεοφιλελεύθερου αυτορυθμιζόμενου μοντέλου και την ανηφόρα του κρατικού ασφυκτικά στενού κορσέ πρέπει να βρούμε τον ίσιο δρόμο της φιλελεύθερης καμήλας.
Δεν είναι, αλλά είναι ανάμεσα στη Φολκσβάγκεν και το σκάνδαλό της. Oπως έγραψε και το Bloomberg View:
«Η εξαπάτηση έχει άσχημες συνέπειες, πρώτα και κύρια για τον απατεώνα, αυτό ισχύει και στην περίπτωση της Volkswagen, η οποία βλέπει το συγκλονιστικό σκάνδαλο χειραγώγησης των αντιρρυπαντικών ελέγχων να της στοιχίζει σε κεφαλαιοποίηση, νομικά έξοδα και φήμη. Την ίδια στιγμή, δεν είναι παράλογο να αναρωτιέται κανείς πώς έφτασαν τα πράγματα ως εκεί, ένα ερώτημα που εμπλέκει περισσότερους από τη Volkswagen.
Για πολλά χρόνια, οι αυτοκινητοβιομηχανίες είχαν τη δυνατότητα να εκμεταλλεύονται τα χαλαρά συστήματα δοκιμών στις ΗΠΑ και την Ευρώπη… Οπως έχουν τα πράγματα σήμερα στις ΗΠΑ, οι αυτοκινητοβιομηχανίες τεστάρουν μόνες τους τα οχήματά τους και στέλνουν τα αποτελέσματα στην Υπηρεσία Προστασίας του Περιβάλλοντος (EPA), οι μηχανικοί της οποίας τα εξετάζουν και, συνήθως, απλώς τα επικυρώνουν.
Η EPA επιτρέπει στους κατασκευαστές ένα ευρύ περιθώριο προσδιορισμού των συνθηκών δοκιμής, αφήνοντας χώρο για ύποπτα μαγειρέματα.
Η Υπηρεσία διενεργεί κάποιες ανεξάρτητες, τυχαίες δοκιμές - αλλά μόνο στο 10 έως 15% των νέων μοντέλων. Μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις δοκιμάζει αυτοκίνητα που έχουν βγει στο δρόμο…
Το 2013, η Εκθεση Καταναλωτή διαπίστωσε ότι το 55% των υβριδικών και το 28% των τουρμποκίνητων αυτοκινήτων απέδωσαν λιγότερο σε σχέση με τη βαθμολογία που είχαν πάρει κατά την αξιολόγηση της αποδοτικότητας των καυσίμων τους από την EPA. Πέρυσι, το υπουργείο Δικαιοσύνης προέβη σε διακανονισμό 350 εκατ. δολαρίων με τη Hyundai και την Kia για παραπληροφόρηση σε σχέση με την απόδοση σε χιλιόμετρα της κατανάλωσης καυσίμου.
Η Ford, η Mercedes, η Mini και άλλοι κατασκευαστές αναθεωρούσαν τις εκτιμήσεις της απόστασης μιλίων τα τελευταία τρία χρόνια, συχνά υπό την απειλή αγωγής από τους καταναλωτές».
Το ίδιο, και ίσως χειρότερο αυτό, θα το δούμε πολύ σύντομα, ισχύει σαν σύστημα ελέγχου και στην Ευρώπη όπου η Κομισιόν αποφάσισε ότι από το 2017 όλα τα επιβατικά αυτοκίνητα θα πρέπει να υποβάλλονται σε δοκιμές «πραγματικού κόσμου».
Εχουμε λοιπόν ένα κλασικό παράδειγμα όπου η ελεύθερη οικονομία της αγοράς γίνεται ασύδοτη, επικίνδυνη και παρανομούσα ακριβώς διότι το μικρό και ευέλικτο κράτος… παραείναι μικρό και ευέλικτο για να την ελέγξει αποτελεσματικά.
Ανάμεσα λοιπόν στην κατηφόρα του νεοφιλελεύθερου αυτορυθμιζόμενου μοντέλου και την ανηφόρα του κρατικού ασφυκτικά στενού κορσέ πρέπει να βρούμε τον ίσιο δρόμο της φιλελεύθερης καμήλας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου