ΚΟΙΝΩΝΙΑ και ΠΟΛΙΤΙΚΗ στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Ο σοφός λαός και το τέλος των ψευδαισθήσεων

Του ΣΗΦΗ ΠΟΛΥΜΙΛΗ

 

Για μια μέρα είμαστε ο κυρίαρχος λαός. Απογοητευμένοι, οργισμένοι, παθιασμένοι, αδιάφοροι, απέχοντες και μετέχοντες, αποφασίζουμε για την τύχη μας.  

 

 

Με ή χωρίς αυταπάτες, πιστεύοντες και μη, έχουμε την ευκαιρία και τη δυνατότητα να επιλέξουμε από αυτούς που διεκδικούν την ψήφο μας ποιους θεωρούμε πιο ικανούς, πιο κατάλληλους, πιο αξιόπιστους για να μας κυβερνήσουν. Υστερα από έξι χρόνια κρίσης έχουμε δει πλέον ολοκληρωμένο το έργο, θαυμάσαμε πρωταγωνιστές και κομπάρσους, άρα δεν έχουμε κανένα περιθώριο να τρέφουμε ψευδαισθήσεις και αυταπάτες.

Αφού μας τελείωσαν και τα περίφημα ηθικά πλεονεκτήματα της αειπάρθενου Αριστεράς, μαζί με τις περήφανες εθνικοπατριωτικές κορόνες, μπορούμε με πλήρη γνώση και συναίσθηση να επιλέξουμε αυτούς που μας αξίζουν. 

 

 

Ξέρουμε πολύ καλά και τι μας επιφυλάσσει η επόμενη μέρα, αφού το νέο Μνημόνιο είναι εδώ και περιμένει σε ποιους θα εκχωρήσουμε την ευθύνη να το εφαρμόσουν. Κι αν υπάρχουν κάποιοι που ελπίζουν μετά τα όσα ζήσαμε σε υπερήφανους διαπραγματευτές, ας κρατούν μικρά καλάθια για να μην παριστάνουν μετά τις μωρές παρθένες.

 

 

Είτε μας βολεύει είτε όχι, το αντιμνημονιακό πάρτι έλαβε τέλος. Το εμπόριο ελπίδας, η δήθεν μαγκιά του «go home, κυρία Μέρκελ» και η αντίσταση κατά των επονείδιστων ευρωπαίων επίσης.  

 

 

Η χώρα, η οικονομία, δεν αλλάζει δυστυχώς με καφενειακές ομάδες αντίστασης, αν εμείς οι ίδιοι, η περιβόητη σιωπηλή πλειοψηφία, δεν συνειδητοποιήσουμε ότι η ευμάρεια της ευκολίας και των δανεικών τελείωσε.

Η αλλαγή σελίδας δεν είναι εύκολη υπόθεση, ούτε για το κομματικό μας σύστημα, ούτε για εμάς τους ίδιους. Γι' αυτό και ταλαντευόμαστε, δυσφορούμε, απέχουμε. Πρέπει να κάνουμε όμως μια επιλογή. Αναγκαστική σε μεγάλο βαθμό, γιατί έχει χαθεί η εμπιστοσύνη. Ετσι κι αλλιώς οι λευκές επιταγές μας τελείωσαν.

 

Η μόνη ίσως ενθαρρυντική ένδειξη είναι ότι σε αυτή τη σύντομη προεκλογική περίοδο δεν ακούσαμε πολλές υποσχέσεις.  

 

 

Το κρίσιμο ερώτημα είναι αν τα ψελλίσματα αυτοκριτικής που ακούσαμε αυτές τις εβδομάδες σηματοδοτούν μια μεταστροφή στον ρεαλισμό ή αποτελούν απλώς ένα φύλλο συκής για να πειστεί κάποια κρίσιμη μάζα ψηφοφόρων.

 

Δυστυχώς δεν μπορούμε να τρέφουμε ελπίδες ότι η νέα Βουλή σε επίπεδο πολιτικού προσωπικού θα είναι καλύτερη από την προηγούμενη. Τα ίδια πρόσωπα, που εμείς δυστυχώς είχαμε επιβραβεύσει, θα επανέλθουν σε μεγάλο βαθμό. 

 

 

Ας ελπίσουμε τουλάχιστον ότι:

 

Θα απαλλαγούμε από κάποιους με ναπολεόντεια σύνδρομα, ψεκασμένους και αντιστασιακούς του καφενείου...