TOYΡΚΙΑ: Πόλεμος κατά των Κούρδων για την χαμένη αυτοδυναμία!

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΥ

Ποιος στέρησε από τον Ερντογάν και το κυβερνών κόμμα ΑΚΡ στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές την κοινοβουλευτική αυτοδυναμία; 

Η απάντηση είναι γνωστή. Το Κουρδικό Κόμμα HDP, πολιτική έκφραση του ΡΚΚ, που όχι μόνον στερεί από τον Ερντογάν τη δυνατότητα συνταγματικής μεταρρύθμισης για εκτελεστική προεδρία, αλλά εμποδίζει και τον σχηματισμό αυτοδύναμης κυβέρνησης από το ΑΚΡ.

Τι θα μπορούσε να αλλάξει τα εκλογικά δεδομένα σε περίπτωση νέας προσφυγής στις κάλπες μετά από άκαρπες διαπραγματεύσεις για συγκρότηση κυβερνητικού συνασπισμού;

Μιά κατάσταση έκτακτης ανάγκης, με τον στρατό και τις δυνάμεις ασφαλείας να συγκρούονται με το ΡΚΚ εντός και εκτός συνόρων, με αποτέλεσμα τη συμπίεση των εκλογικών ποσοστών του ΗDP, ώστε να μην εισέλθει στη Νέα Βουλή, και επιπλέον διεμβολισμό της εκλογικής βάσης του Εθνικιστικού ΜΗΡ από το ΑΚΡ.

Πώς θα μπορούσε ο Ερντογάν να κηρύξει τον πόλεμο κατά των Κούρδων στη Νοτιοανατολική Τουρκία, στο Βόρειο Ιράκ και στη Βορειοανατολική Συρία, χωρίς να αντιδράσουν οι ΗΠΑ, που βλέπουν πλέον το κουρδικό κίνημα στην ευρύτερη Μέση Ανατολή σαν τον πιο αξιόπιστο σύμμαχό τους στην εκστρατεία κατά των Τζιχαντιστών του ISIS;  

Η απάντηση δόθηκε ήδη, πρώτον με την παραχώρηση της βάσης του Ιντσιρλίκ στην Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ για επιχειρήσεις κατά των Τζιχαντιστών στη Συρία και δεύτερον με επιδρομές της Πολεμικής Αεροπορίας της Τουρκίας κατά των Τζιχαντιστών στη Συρία.

Ο στόχος διπλός: 

Πρώτον η Τουρκία από ύποπτος για ανοχή στους Τζιχαντιστές να γίνει συνεμπόλεμος των ΗΠΑ στην εκστρατεία εναντίον τους  

Δεύτερον να δημιουργηθεί στη Βόρεια Συρία μια Ζώνη Ασφαλείας ελεγχόμενη από την Αγκυρα, με στόχο το κενό που θα προκύψει μετά την εκκαθάριση των Τζιχαντιστών να μην το καλύψει ένα δεύτερο μετά το Βόρειο Ιράκ de facto ανεξάρτητο Κουρδιστάν.

Το αδύνατο σημείο της κυνικής πολιτικής του Ερντογάν που στο όνομα της στερέωσης μιας μονοκομματικής εξουσίας έρχεται σε γενικευμένη σύγκρουση με το Κουρδικό Κίνημα εντός και εκτός συνόρων είναι: 

H ανοχή των ΗΠΑ. 

Μέχρι ποιου σημείου θα ανέχονται την Αγκυρα να πλήττει τις δυνάμεις του ΡΚΚ στην κοιλάδα Καντίλ του Βορείου Ιράκ και της αδελφής οργάνωσης ΥΡG στη Βορειοανατολική Συρία;

Προχθές , ένα δισέλιδο αφιέρωμα στη Wall Street Journal με τίτλο «Οι μαρξιστές Σύμμαχοι της Αμερικής κατά του ISIS» υπογράμμιζε ότι το ΡΚΚ και το ΥΡG έχουν αναδειχθεί ως οι πιο αποτελεσματικοί εταίροι της Ουάσιγκτον στο πεδίο της μάχης κατά των Τζιχαντιστών.

Οι αριστερές-μαρξιστικές ιδεολογικές και προγραμματικές αναφορές των ΡΚΚ-ΥΡG είναι ένα ακόμη πλεονέκτημα για την Ουάσιγκτον: Οι Σουνίτες Αριστεροί Κούρδοι που μάχονται τους Σουνίτες Τζιχαντιστές στη Συρία και στο Ιράκ συμβάλλουν στο να μην πάρει η σύγκρουση συνολικά τον χαρακτήρα θρησκευτικού Πολέμου Σουνιτών-Σιιτών αλλά αντιπαράθεσης κοσμικών και φανατικών Ισλαμιστών.

Επί πλέον η δημιουργία Ζώνης Ασφαλείας στη Βόρεια Συρία μπορεί να είναι μοιραία για τους Ερντογάν- Νταβούτογλου: 

Η Τουρκία δεν θα έχει μόνον απέναντί της τους Κούρδους και τους Τζιχαντιστές αλλά και την πλειονότητα του αραβικού πληθυσμού, στις μνήμες του οποίου είναι νωπή η οθωμανική κυριαρχία που έληξε το 1918, αλλά και η πιο πρόσφατη το 1938 συναλλαγή Γαλλίας-Τουρκίας, που οδήγησε στην απόσπαση από την υπό Γαλλική Διοίκηση Συρία της επαρχίας της Αλεξανδρέτας, όπου πλειοψηφούσαν οι Άραβες.

Ο Ερντογάν στο όνομα της εσωτερικής του παντοδυναμίας τίναξε στον αέρα την προσπάθεια πολιτικής επίλυσης του Κουρδικού εντός συνόρων και ταυτόχρονα διακινδυνεύει από ένα σημείο και μετά, οι επιχειρήσεις κατά του ΡΚΚ στο Ιράκ και στη Συρία να τον οδηγήσουν σε μετωπική σύγκρουση με την Ουάσιγκτον, παρά τις περί του αντιθέτου εντυπώσεις που δημιουργεί ο τακτικός ελιγμός που εμφανίζει την Αγκυρα να προσεγγίζει τις ΗΠΑ.