Να που τελικά όλα μπορούν να συμβούν σ' αυτήν την
περίεργη χώρα που ζούμε. Ενας πολιτικός που βγήκε από την αφάνεια,
«πρόκοψε» κι έφτασε ακόμη και στην εξουσία ως ασυμβίβαστος
αντιμνημονιακός διεκδικεί τώρα την επανεκλογή του στην πρωθυπουργία
προβάλλοντας ως κύριο, αν όχι και μοναδικό, επίτευγμά του το τρίτο και
βαρύτερο από τα προηγούμενα Μνημόνιο που υπέγραψε ο ίδιος. Δηλώνοντας
μάλιστα ακόμη και υπερήφανος για τη θητεία του.
Τι συνέβη
στη διάρκεια της πρωθυπουργικής θητείας του Α. Τσίπρα το γνωρίζουμε
όλοι.
Παρέλαβε μια χώρα σε ανάπτυξη και την ξανάριξε στην ύφεση.
Βρήκε
την ανεργία σε αργή αλλά σταδιακή πτώση και την εκτόξευσε ξανά στα ύψη.
Τίναξε στον αέρα τη διαπραγμάτευση με τους εταίρους και δανειστές μας
υιοθετώντας και στηρίζοντας τις τραγελαφικές μεθοδεύσεις του Βαρουφάκη
και ανέλαβε ο ίδιος τη νέα διαπραγμάτευση όπου οι περίφημες «κόκκινες
γραμμές» του αποδείχθηκαν κακόγουστο αστείο.
Κι όμως ο
πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί και διατείνεται ότι η θητεία του στην
πρωθυπουργία έχει ενεργητικό πρόσημο, παρόλο που δύσκολα θα βρεθεί
σοβαρό κυβερνητικό στέλεχος το οποίο να συμμερίζεται την άποψή του.
Αντίθετα οι κρίσεις που έχουν διατυπωθεί διαφορετική εικόνα καταγράφουν.
Την ήττα των κυβερνητικών χειρισμών υπογραμμίζουν, την ανυπαρξία
σοβαρών αντιμνημονιακών θέσεων ομολογούν, την υπερεκτίμηση των
διαπραγματευτικών δυνατοτήτων τους αναγνωρίζουν.
Παρά ταύτα,
όμως, στον κόσμο του ο Τσίπρας. Και στο παραμύθι του φυσικά. Ακόμη και
τους «νέους δρόμους» που θ' άνοιγαν αυτός και το κόμμα για τους
καταπιεσμένους ευρωπαϊκούς λαούς θυμήθηκε, έστω κι αν η πράξη έχει
αποδείξει ότι η μοναδική έως τώρα πολιτική παρενέργεια από την
κυβερνητική θητεία του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ο δημοσκοπικός καταποντισμός των
Podemos στην Ισπανία.
Αλλά εδώ είναι Ελλάδα και
Μπαλκάνια, δεν είναι Ισπανία ή Πορτογαλία ή έστω Ιρλανδία.
Εδώ ζει:
Eνας
πανέξυπνος λαός που δεν φταίει ποτέ και για τίποτα, αλλά για όλα φταίνε
οι αναξιόπιστοι και ανάξιοι πολιτικοί στους οποίους επί δεκαετίες είχε
εμπιστευθεί τις τύχες του και με φανατισμό τούς υπερψήφιζε με ποσοστά
που έφταναν ακόμη και στο 90%. Και τώρα δείχνει πως επιλέγει να τους
τιμωρήσει χαρίζοντας την εύνοιά του σ' έναν ασύγκριτα πιο αναξιόπιστο
από εκείνους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου