ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Κενολογίας επίχειρα

Toυ Γ. Κ. ΣΤΕΦΑΝΑΚΗ

Η Εστία (23.5.15) θυμίζει την καταστατική διακήρυξη του Σύριζα στην Θεσσαλονίκη (13.7.14). Καθοριστικές, εκεί, επιλογές είναι:

●    Διαγραφή μεγαλύτερου μέρους της ονομαστικής αξίας του χρέους

●    Ρήτρα ανάπτυξης στην αποπληρωμή του υπολοίπου

● Περίοδος χάριτος (moratorium) εξυπηρέτησης – εξαίρεση προγράμματος δημοσίων επενδύσεων.

Μηδενίσθηκαν οι επαγγελίες. Σήμερα, ουδεμία Τράπεζα αποδίδει στους Έλληνες το προϊόν των κόπων τους.Εξελίσσεται διαδικασία συγκρότησης τρίτου μνημονίου δρακόντειων δεσμεύσεων. Η “Τρόικα” επιστρέφει απαράλλακτη (!).

Πρέπει ν’ αποτυπωθούν χαρακτηριστικές πρωθυπουργικές διαβεβαιώσεις. Ν’ αντιληφθεί η κοινή γνώμη τι υπέστη. Να διδαχθεί τι στο μέλλον πρέπει ν’ αποφεύγει. 

Τηλεοπτικώς, προ του “δημοψηφίσματος” ο πρωθυπουργός βεβαίωνε: από Τρίτης (6.7.) οι τράπεζες θα είναι ανοικτές (!). Εντός 48 ωρών (!!!).Θα έχει φέρει συμφωνία με τους εταίρους. 

Χάθηκε, φαίνεται, ο κ. Πρωθυπουργός στον χώρο της αυθυποβολής. Επιστρέφοντας από Βρυξέλλες την 13.7. μας ξάφνιασε (και) με την νοηματική του ακολουθία. Διεκήρυξε (έκτοτε παντού και σ’ όλους τους τόνους) πως δεν πιστεύει στην ωφελιμότητα αυτού που υπέγραψε. Υπέγραψε, εν τούτοις, ώστε ν’ αποφύγει τα χειρότερα.Όμως, είναι λογικώς φανερό πως – πάντα – το μη χείρον είναι βέλτιστον.Άρα υπό τις περιστάσεις ήταν καλό το υπογραφέν. Οι εταίροι μας αποδίδουν έλλειμμα αξιοπιστίας.Ότι, δηλαδή, υπογράφουμε αλλά δεν τηρούμε. Αυτή την αιτίαση ενισχύει ο πρωθυπουργός, δηλώνοντας πως δεν πιστεύει ό,τι υπογράφει.

Με κάτι τέτοια ο Σύριζα οδήγησε σε πλήρη σύγχυση: Διακήρυξε στην Βουλή (15.7.), μάλιστα δια της Αριστερής Πλατφόρμας, πως στηρίζει την Κυβέρνηση, της οποίας καταψηφίζει το κεφαλαιώδες, πρόγραμμα.Δηλαδή το τρίτο μνημόνιο.

Ζήτημα είναι πως το εγκεφαλικό έλλειμμα του Σύριζα, το πληρώνει ο λαός.

Ουδεμία ποτέ κυβέρνηση τόσο γρήγορα, προκάλεσε τόσο χάος (!!!).

Η ένταξη στην Ευρωζώνη αποτελεί πολιτική επιλογή. Είναι ένταξη σε σύστημα οικονομικού φιλελευθερισμού. Εκεί η ανάπτυξη, κυρίως, αυτοτροφοδείται από πλεονασματικούς προϋπολογισμούς. Η πιστωτική επέκταση προς τόνωση της ζήτησης είναι περιορισμένη. Δεσπόζει η αξιόπιστη παραγωγή.

Βασικώς δεν ακολουθείται η τρέχουσα αγγλοσαξωνική αντίληψη διέγερσης της ζήτησης (και) τεχνικά, δια μέτρων πιστωτικής επέκτασης. Ό,τι συνέβη, φερ’ειπείν, με την ανάδειξη των subprimes. Πιστώσεων, δηλαδή, μειωμένης εξασφάλισης. Οι πιστώσεις αυτές έμειναν τελικώς ακάλυπτες. Οδήγησαν στην ομώνυμη κρίση. Ανεπαίσθητα έθιξαν την Γερμανία. Ακριβώς, διότι δεν ήταν πιστωτικώς εκτεθειμένη.

Η πορεία προς την Ευρωζώνη ανέδειξε ανάγκη νομίσματος κοινής αποδοχής.Η Γερμανία διέθετε το ήδη τότε παντοδύναμο “μάρκο”.Το νόμισμα της Γαλλίας (το φράγκο) ήταν αδύναμο, διαρκώς υποτιμούμενο.

Η Γαλλία, έτσι διέτρεχε κίνδυνο διαφυγής κεφαλαίων στην Γερμανία.Αποφασίσθηκε, λοιπόν, το προφανές.Ανάδειξη, δηλαδή, κοινού νομίσματος κατ’εικόνα του μάρκου.Έτσι γεννήθηκε το ευρώ.Καταστατική υπήρξε η συνθήκη του Maastricht.Υπεγράφη την 10.12.1991.Κυρώθηκε από τα κράτη μέλη το 1992.Εκεί απαγορεύονται, ουσιαστικώς, ελλείμματα μεγάλα και χρέη υπερβολικά.Το ενιαίο νόμισμα κυκλοφόρησε το 1999.Είναι βέβαιον πως πλην ίσως του Λουξεμβούργου ουδεμία χώρα τήρησε τους περιορισμούς.

Το σύστημα κυρώσεων υπήρξε ανατεθειμένο στις αγορές.Διευρυμένα ελλείμματα και χρέη συνεφέλκονται υψηλό δημοσιονομικό κόστος.Φερ’ειπείν, σήμερα, η Γερμανία έχει περίπου μηδενικό κόστος δανεισμού (!).Η Ιταλία ετησίως καταβάλει 1,93%, η Πορτογαλία 2,70%.

Ακραία υπέρβαση των ορίων του Maastricht οδηγεί σε αποβολή από τις αγορές. Αυτό έχει συμβεί με την Ελλάδα.  

Η Ευρωζώνη στερείται κοινού προϋπολογισμού. Άρα αίτημα μείωσης (και δη ονομαστικής) του ελληνικού χρέους, σημαίνει μεταφορά του σε άλλη χώρα. Ουδεμία, όμως (χώρα) το αναδέχεται. Δεν ήλθε, φερ’ειπείν, το Podemosνα προτείνει αναδοχή του ελληνικού χρέους από την Ισπανία (!!!). 

Απαιτείται προσγείωση: 

Το εξάμηνο του Σύριζα κατέστησε κατάδηλη την απόκλιση μας από την Ευρωζώνη.Είχαμε ήδη αποξενωθεί του πολιτισμικού σκέλους.Η θέση μας υπό πρόγραμμα έχει στερήσει τους Έλληνες της προστασίας του Χάρτη της Λισσαβώνας (απάντηση Katainen 17.9.14). Η αυτοχρηματοδότησή μας σ’ ευρώ εξαντλήθηκε το 2010. Ήδη στερούμεθακαι ελεύθερης κυκλοφορίας κεφαλαίων.Το αιχμάλωτο στις τράπεζες μας ευρώ δεν έχει την αυτή αξία προς το ελεύθερο, αίφνης, της Γαλλίας. Δρομολογείται και τρίτη προσπάθεια επανένταξης μας. Είναι (αυτή) συνάμα και “μακιαβέλια” διαχείριση της ελληνικής κρίσης. Παγιώνεται αντίληψη πως αποτελούμε όχι τμήμα αλλά πρόβλημα της Ευρωζώνης. Συνεπώς, εάν και αυτή (η προσπάθεια) αποτύχει η Ευρωζώνη δεν θα έχει χάσει τμήμα της. Θα έχει, απλώς, απαλλαγεί από οξύ πρόβλημα. Οι αγορές εξοικειώνονται. Προεξοφλούν το ενδεχόμενο.

Μετά την τελευταία δεκαεπτάωρη σύσκεψη (Κυριακή – Δευτέρα 13.7.) οι παγκόσμιοι ηγέτες αποδεσμεύονται ηθικά έναντι της Ιστορίας.Ενίσχυσαν επιχείρημα.Ότι, δηλαδή, έπραξαν παν το δυνατόν.

Η Ελλάς (αν και αυτό το πρόγραμμα αποτύχει) ήταν – ανέκαθεν – ανεπίδεκτη διάσωσης.


ΕΣΤΙΑ