Δεν γνωρίζω ποιες ακριβώς είναι οι προτάσεις που
κατέθεσε χθες η κυβέρνησή μας (η σχετική ενημέρωσή μας υπήρξε όλους
αυτούς τους μήνες απαράδεκτη), αλλά από την ανταπόκριση των μελών του
Eurogroup κρίνω ότι, αν μη τι άλλο, πληρούν τις προϋποθέσεις της
στοιχειώδους σοβαρότητας. Αρα δικαιούμαι να συμπεράνω ότι, έστω και
καθυστερημένα, οι κυβερνώντες αποφάσισαν να λογικευτούν. Κατάλαβαν
τελικά τι τους παίρνει και τι δεν τους παίρνει να κάνουν.
Σίγουρα
είναι θετικό βήμα αυτή η κίνηση και ελπίζω ότι θα ολοκληρωθεί μέσα στις
επόμενες μέρες, έτσι ώστε να κλείσει η συμφωνία και να γυρίσουμε
σελίδα, αν και πολύ φοβάμαι ότι για τον ΣΥΡΙΖΑ και ειδικά για τον Τσίπρα
τώρα αρχίζουν τα δύσκολα.
Οπως και άλλοτε έχω επισημάνει, ξεχείλισαν τα
στριμωγμένα κάτω από το χαλί προβλήματα και δεν θα είναι εύκολο να
συμμαζευτούν.
Το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι
ούτε η Μέρκελ, ούτε ο Σόιμπλε, ούτε οι εταίροι μας, ούτε καν το ΔΝΤ.
Το
πρόβλημά του ήταν, είναι και θα είναι ο διχασμός του, το γεγονός ότι ένα
μεγάλο κομμάτι του δεν θέλει το ευρώ, την Ευρωζώνη, ακόμη και την
Ευρωπαϊκή Ενωση. Δεν ήταν και δεν είναι τυχαίο ότι ο Λαφαζάνης πάντα
έκρινε ως μόνους αξιόπιστους κυβερνητικούς εταίρους το ΚΚΕ και την
ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Είτε μας αρέσει, λοιπόν, είτε όχι, όσο
ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα καταφέρνει να υπερβεί αυτό το πρόβλημα της
ιδεολογικοπολιτικής του ταυτότητας, η χώρα δεν θα είναι σε θέση να
χαράξει με ασφάλεια την όποια πορεία προς το αύριο. Και μην παρασύρεστε
από τις εύκολες μεγαλοστομίες πως τα ανόμοια έλκονται (σε προσωπικό
επίπεδο) ή πως η εξουσία ενώνει (σε πολιτικό).
Οι ιδεολογικοπολιτικές
διαφορές που χωρίζουν τους ευρωπαϊστές και τους αντιευρωπαϊστές του
ΣΥΡΙΖΑ τόσο σε στελεχιακό επίπεδο όσο και σε επίπεδο εκλογικής βάσης
είναι από αυτές που δεν γεφυρώνονται με τίποτα.
Ως αντιπολίτευση
ο ΣΥΡΙΖΑ είχε την πολυτέλεια περί άλλα να τυρβάζει, βρίσκοντας εύκολη
διέξοδο στις αντιμνημονιακές κραυγές του. Αλλά αυτά τελείωσαν στις 25
Ιανουαρίου:
Τώρα είναι κυβέρνηση. Και για κάθε πρόβλημα πρέπει να έχει
μια απάντηση. Ποτέ δύο. Είτε αυτό λέγεται ευρώ, συμφωνία, τάξη,
μετανάστες, ανάπτυξη, ιδιωτικοποιήσεις κι ό,τι άλλο σκεφτείτε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου