Το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη από την αρχή μού έδωσε την εντύπωση
ότι προσπαθεί να συγκολλήσει ετερόκλητα στοιχεία, με κοινό παρονομαστή
την άρνηση της εθνικής και θρησκευτικής ταυτότητάς μας.
Πρώην
αριστερόστροφοι ή δεξιόστροφοι, διεθνιστές και πολυπολιτισμικοί, θέλουν
να κυβερνήσουν για να μας αποκόψουν ριζοσπαστικά από τις ρίζες μας.
Χαρακτηριστική είναι η πρόταση του κ. Σταύρου Τσακυράκη, καθηγητή
Συνταγματικού Δικαίου και υποψήφιου ευρωβουλευτή του Ποταμιού, με την
οποία ζητεί -μεταξύ άλλων- τις ακόλουθες αλλαγές στο Σύνταγμα κατά την
επικείμενη Αναθεώρηση.
Πρώτον. Να καταργηθεί το Προοίμιον, το οποίο επικαλείται το όνομα της Αγίας, Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος.
Δεύτερον. Να καταργηθεί
από το άρθρο 1, παρ. 3, η αναφορά στο έθνος. Η παράγραφος σήμερα έχει ως
εξής: «Ολες οι εξουσίες πηγάζουν από τον λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και
του έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα».
Τρίτον. Να καταργηθεί
το άρθρο 3 του Συντάγματος περί της Ορθοδόξου Εκκλησίας ως επικρατούσης
θρησκείας.
Δεν αμφισβητώ τη νομική κατάρτιση του κ. Τσακυράκη, επιτρέψτε μου όμως να αμφιβάλλω αν έχει μελετήσει και κατανοήσει την ιστορία αυτού του ταλαιπωρημένου λαού.
Το Προοίμιο που επικαλείται την Αγία Τριάδα
ετέθη από τους πρωτεργάτες της ελευθερίας μας, τους αγωνιστές του 1821,
και επαναλαμβάνεται για να θυμίσει τα ιδανικά της Εθνεγερσίας.
Οσο και
αν δεν θέλουν να το δουν οι συνταγματολόγοι του θολού Ποταμιού, η Μεγάλη
Ελληνική Επανάσταση είχε χαρακτήρα χριστιανικό και εθνικό.
Ελάχιστα
επηρεάστηκε από τον δυτικό Διαφωτισμό. Ας μην αντιγράφουμε, λοιπόν, ξένα
πρότυπα. Η Γαλλική Επανάσταση ήταν εξέγερση του λαού εναντίον της
Εκκλησίας του, της Ρωμαιοκαθολικής, η οποία είχε αποκτήσει φεουδαρχικό
και απολυταρχικό χαρακτήρα. Αντιθέτως, οι Ελληνες ελευθερώθηκαν μαζί με
την Εκκλησία, για την Εκκλησία, χάρις στην Εκκλησία, με τον Επίσκοπο και
τον ιερέα δίπλα τους σε κάθε προσπάθεια.
Η Γ΄ Εθνοσυνέλευσις της Τροιζήνας (1827) βροντοφώναξε προς τους ελευθέρους λαούς: «Ο πόλεμός μας δεν είναι επιθετικός, είναι αμυντικός, είναι πόλεμος της Δικαιοσύνης κατά της Αδικίας, της Χριστιανικής Θρησκείας κατά του Κορανίου»!
Η πολυσυζητημένη διάταξη περί της
επικρατούσης θρησκείας υπάρχει σε όλα τα Συντάγματα από εκείνο του 1844
μέχρι το ισχύον του 1975/1986/2001 και εμφανίζεται για πρώτη φορά μαζί
με τη διακήρυξη της ανεξιθρησκίας σε ένα νομοθετικό κείμενο του Αρείου
Πάγου της Ανατολικής Χέρσου Ελλάδος, δηλαδή του επαναστατικού
Κοινοβουλίου της Ανατολικής Στερεάς. Διαβάζουμε: «Αν και όλας τας
θρησκείας δέχεται η Ελλάς, και τας τελετάς και την χρήσιν αυτών κατ’
ουδένα τρόπον εμποδίζει, την Ανατολικήν όμως του Χριστού Εκκλησίαν και
την σημερινήν γλώσσαν μόνας αναγνωρίζει ως επκρατούσας θρησκείαν και
γλώσσαν της Ελλάδος».
Εξάλλου, η διατήρηση του άρθρου περί επικρατούσης θρησκείας δεν βλάπτει τα ανθρώπινα δικαιώματα των αλλοδόξων ή ετεροθρήσκων. Θυμίζω ότι στη Βρετανία η σχέση Πολιτείας και Αγγλικανικής Ομολογίας είναι ακόμη πιο στενή, μιλούμε δηλαδή για κρατική θρησκεία. Και όμως, βλέπουμε μουσουλμάνους καθηγητές πανεπιστημίων, Ινδούς με παραδοσιακή φορεσιά να είναι αστυνομικοί κ.λπ. Γιατί ενοχλείται, λοιπόν, ο συνταγματολόγος του Ποταμιού;
Η αναφορά του έθνους στο άρθρο 3 του Συντάγματος κακώς ενοχλεί:
Δεν παραβλάπτει τη λαϊκή κυριαρχία. Ο Ελληνας πιστεύει στην έννοια του
έθνους, η οποία είναι ευρύτερη από τον λαό. Ως λαός νοούνται όσοι έχουν
υπηκοότητα και ψηφίζουν. Το κράτος όμως πρέπει να φροντίζει για τον
ευρύτερο Ελληνισμό και γεωγραφικά (πχ. Κύπρος, Απόδημοι) και σε βάθος
χρόνου. Ο νεκρός της Αμφίπολης δεν ανήκει στον λαό, αλλά ανήκει στο
έθνος, ως τμήμα της Ιστορίας μας. Δεν πρέπει, κ. Τσακυράκη, να ασχοληθεί
με την Αμφίπολη και τη Βεργίνα και τον Μυστρά η Πολιτεία μας;
Γιατί το θολό Ποτάμι μάς θέλει άθρησκους και ανιστόρητους;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου