Η είδηση που είδε το φως της δημοσιότητας στην
εφημερίδα "Die Welt", πριν από μερικές μέρες, προφανώς βασίζεται σε
πληροφορίες από τις γερμανικές Μυστικές Υπηρεσίες. Κατά την είδηση, στην
Τουρκία βρίσκεται σε εξέλιξη μυστικό πρόγραμμα παραγωγής πυρηνικών
όπλων και η εύλογη προέλευση της είδησης εντοπίζεται στο «βαθύ κράτος»
της Γερμανίας.
(Στη δημοσιογραφική μου διαδρομή έμαθα να δυσπιστώ σε πληροφορίες που προέρχονται από Μυστικές Υπηρεσίες, καθώς αρκετές φορές δημιουργήθηκαν ισχυρές υποψίες ότι οι πληροφορίες τους ήταν κατ΄ εντολή κατασκευασμένες για να εξυπηρετήσουν κάποια πολιτική σκοπιμότητα του εντολέα τους – σας θυμίζω τον πόλεμο στο Ιράκ και τη βρετανική εμπλοκή. Η συγκεκριμένη, όμως, μου παρακίνησε το ενδιαφέρον, γιατί στην εξέλιξη του σεναρίου της βρήκα απαντήσεις σε θέματα που είχαν μείνει μέσα μου σε εκκρεμότητα.)
Κατά το δημοσίευμα, η Άγκυρα σχεδιάζει να κατασκευάσει βόμβα πλουτωνίου και αυτό τεκμαίρεται από το γεγονός ότι το 2011 (όταν ανέθεσε σε ρωσική εταιρεία την κατασκευή πυρηνικού εργοστασίου στα 300 χλμ. απ΄ την Αττάλεια) αξίωσε να κρατήσει η Τουρκία τη διαχείριση των πυρηνικών αποβλήτων. Τον Μάιο 2013 επίσης, η Άγκυρα ανέθεσε σε ιαπωνικό όμιλο την κατασκευή δεύτερου πυρηνικού εργοστασίου στη Σινώπη και στη συμφωνία αφαίρεσε (για δεύτερη φορά!) από τους ιάπωνες τη διαχείριση των πυρηνικών αποβλήτων.
Η κρίσιμη αυτή λεπτομέρεια, κατά τον γερμανό αρθρογράφο (ο οποίος φέρει τα διαπιστευτήρια της σχετικότητας με το θέμα) σημαίνει ότι η Τουρκία θέλει να έχει το κατάλληλο υλικό, ώστε μέσω του εμπλουτισμού του ουρανίου να κατασκευάσει τη βόμβα πλουτωνίου. O αρθρογράφος σημειώνει επίσης, ότι τον απαραίτητο εξοπλισμό (τις μηχανές φυγοκέντρισης) ο Ερντογάν τις προμηθεύτηκε απ΄ το Πακιστάν - όπου πέρσι τον υποδέχτηκαν με ροδοπέταλα, την ώρα που στην Τουρκία η οικογένειά του και ο στενός του περίγυρος καταγγέλλονταν για διαφθορά…
Στο δημοσίευμα τέλος υποστηρίζεται, ότι στην Τουρκία κατασκευάζονται βλήματα μεσαίου βεληνεκούς (που μπορούν να πλήξουν στόχους απόστασης 2.500 χλμ.) αλλά και πύραυλοι μεγάλου βεληνεκούς, που ξεπερνούν την απόσταση των 3.000 χλμ. Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε την είδηση (Μάιος 2014) πως η Τουρκία παρήγγειλε στην αμερικανική αεροπορική βιομηχανία δύο F-35 - η τεχνολογία των οποίων τα καθιστά μη εντοπίσιμα από τα ραντάρ (εξού και αποκαλούνται «τα αόρατα μαχητικά») – σε ένα σχέδιο προμήθειας 100 τέτοιων μαχητικών, η εικόνα γίνεται εξαιρετικά ανησυχητική.
(Και καθόλου δεν με καθησύχασε η «διάψευση» του τούρκου υπουργού Ενέργειας, που αφοπλιστικά δήλωσε: «αν ο Ερντογάν είχε δώσει εντολή για την κατασκευή βόμβας, δεν θα το ήξερα;»… Καθόλου δεν με καθησύχασε επίσης η σιωπή όλων των διεθνών οργανισμών, αλλά και των ξένων ΜΜΕ επί του θέματος. Καθόλου δεν με καθησύχασε τέλος το γεγονός, ότι η τουρκική αντιπολίτευση δεν έδωσε καμία συνέχεια στο θέμα. Όλοι μαζί, μου θύμισαν ανέκδοτο του Χότζα. Μου μοιάζει δηλαδή σαν να εκτίμησαν, ότι εν προκειμένω «παίζουμε με τη φωτιά» και άρα, καλύτερα είναι να θάψουμε στην άμμο τη βόμβα της είδησης, αφού αν την πατήσουμε θα σκάσει – μπορεί όμως και να μην την πατήσουμε).
(Στη δημοσιογραφική μου διαδρομή έμαθα να δυσπιστώ σε πληροφορίες που προέρχονται από Μυστικές Υπηρεσίες, καθώς αρκετές φορές δημιουργήθηκαν ισχυρές υποψίες ότι οι πληροφορίες τους ήταν κατ΄ εντολή κατασκευασμένες για να εξυπηρετήσουν κάποια πολιτική σκοπιμότητα του εντολέα τους – σας θυμίζω τον πόλεμο στο Ιράκ και τη βρετανική εμπλοκή. Η συγκεκριμένη, όμως, μου παρακίνησε το ενδιαφέρον, γιατί στην εξέλιξη του σεναρίου της βρήκα απαντήσεις σε θέματα που είχαν μείνει μέσα μου σε εκκρεμότητα.)
Κατά το δημοσίευμα, η Άγκυρα σχεδιάζει να κατασκευάσει βόμβα πλουτωνίου και αυτό τεκμαίρεται από το γεγονός ότι το 2011 (όταν ανέθεσε σε ρωσική εταιρεία την κατασκευή πυρηνικού εργοστασίου στα 300 χλμ. απ΄ την Αττάλεια) αξίωσε να κρατήσει η Τουρκία τη διαχείριση των πυρηνικών αποβλήτων. Τον Μάιο 2013 επίσης, η Άγκυρα ανέθεσε σε ιαπωνικό όμιλο την κατασκευή δεύτερου πυρηνικού εργοστασίου στη Σινώπη και στη συμφωνία αφαίρεσε (για δεύτερη φορά!) από τους ιάπωνες τη διαχείριση των πυρηνικών αποβλήτων.
Η κρίσιμη αυτή λεπτομέρεια, κατά τον γερμανό αρθρογράφο (ο οποίος φέρει τα διαπιστευτήρια της σχετικότητας με το θέμα) σημαίνει ότι η Τουρκία θέλει να έχει το κατάλληλο υλικό, ώστε μέσω του εμπλουτισμού του ουρανίου να κατασκευάσει τη βόμβα πλουτωνίου. O αρθρογράφος σημειώνει επίσης, ότι τον απαραίτητο εξοπλισμό (τις μηχανές φυγοκέντρισης) ο Ερντογάν τις προμηθεύτηκε απ΄ το Πακιστάν - όπου πέρσι τον υποδέχτηκαν με ροδοπέταλα, την ώρα που στην Τουρκία η οικογένειά του και ο στενός του περίγυρος καταγγέλλονταν για διαφθορά…
Στο δημοσίευμα τέλος υποστηρίζεται, ότι στην Τουρκία κατασκευάζονται βλήματα μεσαίου βεληνεκούς (που μπορούν να πλήξουν στόχους απόστασης 2.500 χλμ.) αλλά και πύραυλοι μεγάλου βεληνεκούς, που ξεπερνούν την απόσταση των 3.000 χλμ. Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε την είδηση (Μάιος 2014) πως η Τουρκία παρήγγειλε στην αμερικανική αεροπορική βιομηχανία δύο F-35 - η τεχνολογία των οποίων τα καθιστά μη εντοπίσιμα από τα ραντάρ (εξού και αποκαλούνται «τα αόρατα μαχητικά») – σε ένα σχέδιο προμήθειας 100 τέτοιων μαχητικών, η εικόνα γίνεται εξαιρετικά ανησυχητική.
(Και καθόλου δεν με καθησύχασε η «διάψευση» του τούρκου υπουργού Ενέργειας, που αφοπλιστικά δήλωσε: «αν ο Ερντογάν είχε δώσει εντολή για την κατασκευή βόμβας, δεν θα το ήξερα;»… Καθόλου δεν με καθησύχασε επίσης η σιωπή όλων των διεθνών οργανισμών, αλλά και των ξένων ΜΜΕ επί του θέματος. Καθόλου δεν με καθησύχασε τέλος το γεγονός, ότι η τουρκική αντιπολίτευση δεν έδωσε καμία συνέχεια στο θέμα. Όλοι μαζί, μου θύμισαν ανέκδοτο του Χότζα. Μου μοιάζει δηλαδή σαν να εκτίμησαν, ότι εν προκειμένω «παίζουμε με τη φωτιά» και άρα, καλύτερα είναι να θάψουμε στην άμμο τη βόμβα της είδησης, αφού αν την πατήσουμε θα σκάσει – μπορεί όμως και να μην την πατήσουμε).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου