ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ και ΚΟΙΝΩΝΙΑ στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Ο Σαμαράς ο Λυτρωτής και το μαρτύριο της επινίκιας βλακείας.

Της ΞΕΝΙΑΣ ΚΟΥΝΑΛΑΚΗ

Ο​​χι, δεν αρκεί που χαρήκαμε επί πέντε ολόκληρα λεπτά.  

Πρέπει να βγούμε στους δρόμους, να κορνάρουμε οδηγώντας προς Ομόνοια και Λευκό Πύργο, να βάλουμε ελληνικές σημαίες σαν μπέρτα γαλανόλευκου παχουλού Σούπερμαν και να λέμε αφόρητες κοινοτοπίες που θα μπορούσαν να εκτελέσουν χρέη λεζάντας κρατικού καναλιού: «Πολέμησαν σαν Ελληνες».  

Να ξέρουμε ποια είναι η Φουρέιρα (όχι δεν είναι Λατινοαμερικάνα αοιδός, το γκούγκλαρα), η μούσα του Σαμαρά του Γιώργου, που έδωσε την άνωθεν εντολή και τυφλώθηκε ο διαιτητής και πίστεψε ειλικρινώς ότι του έβαλε τρικλοποδιά ο αντίπαλος. 

Μην το ανακινήσουμε όμως το θέμα, γιατί ήδη το BBC κάνει γκάλοπ αν ήταν πέτσινο ή όχι, δεν μας συμφέρει, γενικά τα δημοψηφίσματα ποτέ δεν μας βγήκαν σε καλό σε αυτόν, εδώ, τον τόπο.
Να βάλουμε τον Ζορμπά-Αντονι Κουίν στη θέση του Χριστού του Λυτρωτή στο Ρίο (ντε Τζανέιρο), να συζητάμε για την «ψυχάρα» της εθνικής, το αθάνατο ελληνικό DNA, για τον ακέραιο χαρακτήρα του Σαμαρά (του Γιώργου του «ηγέτη της καρδιάς μας») που έτεινε με στοργή το χέρι στον τερματοφύλακα της Ακτής για να τον παρηγορήσει, αφού του είχε ρίξει το γκολ στα δίχτυα πρώτα. Του Σαμαρά, του Γιώργου, που σχημάτισε καρδούλα με τα δάχτυλα είτε γιατί είναι ανθρωπιστής («μεγαλείο ψυχής»;), είτε γιατί αγαπάει μόνο την προαναφερθείσα Φουρέιρα, που ξέρει επίσης να πει και μια κουβέντα κι είναι κάτι σαν τον Γιούργκεν Χάμπερμας των γηπέδων και του Μουντιάλ γενικότερα.
Δεν φτάνει να παρατηρήσουμε ότι «δεν τους φαινόταν στο πρώτο παιχνίδι με την Κολομβία ότι θα μπορούσαν να προκριθούν». Πρέπει τώρα να γίνουμε όλοι αναθεωρητές της ιστορίας και να συμπεράνουμε ότι «έπαιξε καταπληκτικά -παρά το 3-0- η εθνική μας με την Κολομβία». Και να πανηγυρίσουμε που όλη σχεδόν η Ευρώπη έχει πάρει το αεροπλάνο της επιστροφής και μόνο εμείς «μένουμε Ρίο», για να σώσουμε -μαζί με την Ολλανδία- την τιμή της Ευρώπης. (Τα γερμανικά «πάντσερ» δεν μετράνε, αυτά δεν είναι άνθρωποι είναι ρομπότ. Τα είχε πει αυτά ο Διακογιάννης τον περασμένο αιώνα, μην επαναλαμβανόμαστε).
Τι ωραία που κερδίσαμε προχθές. Μακάρι να διακτινιζόμασταν κατευθείαν στο επόμενο ματς με την Κόστα Ρίκα για να μην υποβληθούμε στο μαρτύριο της επινίκιας βλακείας. 

Αν μάλιστα τύχει και κερδίσουμε την Κυριακή το βράδυ, ας μας λυτρώσει ο Σαμαράς, ο Αντώνης σε αυτήν την περίπτωση. Είθε να μας επιβάλει κατ’ οίκον περιορισμό (μία τα ξημερώματα ώς οκτώ το πρωί) για να μας προστατεύσει από την αμετροέπεια. 

Αν πάλι δεν βάλει το χέρι του ο Αντώνης ο Λυτρωτής, λίγη υπερβολή έχει και την πλάκα της. Μια γαλανόλευκη-τατουάζ στο μάγουλο δεν μας κάνει απαραίτητα Χρυσαυγίτες. Μόνο λίγο ακόμη επουράνιο σουρεαλισμό (του Ολύμπου κ.λπ.) στην έλικα του ριβονουκλεϊκού οξέος μας προσθέτει. 

 Τα μυαλά μας ανέκαθεν είχαν πάρει πολύ αέρα - δεν θα γίνουμε τώρα ψώνια.