ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Να φύγετε έξω

Tου ΛΥΚΟΥΡΓΟΥ ΛΙΑΡΟΠΟΥΛΟΥ

Eφυγα για την Αμερική το 1963. Το 1967, η χούντα έκανε τον γυρισμό μου απεχθή ως επικίνδυνη προοπτική. Τον Σεπτέμβρη του 1974 γύρισα με πολλούς άλλους «για να σώσουμε τη χώρα». Μετά από 11 χρόνια «έξω» είχα πολύ περισσότερα προσόντα, γνώσεις, εμπειρία εργασιακή και άλλη από ό,τι αν είχα μείνει στην Ελλάδα, ακόμη και χωρίς χούντα. Η παρουσία μου πρόσθεσε στη χώρα αξία που κέρδισα αλλού.  

Δυστυχώς, μεταβλήθηκε σε αστακομακαρονάδα, life style και «πελατεία» στα εισαγγελικά γραφεία. 

Σήμερα με ρωτούν φοιτητές μου αν πρέπει να φύγουν ή να μείνουν.

Η απάντησή μου είναι αδιαπραγμάτευτη. Να φύγετε τώρα, να μορφωθείτε, να δουλέψετε, αλλά να γυρίσετε στην ευλογημένη χώρα, που τώρα είναι κόλαση, όταν και αν εκείνη γίνει αντάξιά σας και σας καλέσει πίσω.

Τώρα, η χώρα είναι πάλι απεχθής και επικίνδυνη. Οσα συμβαίνουν στο Πανεπιστήμιο Αθηνών είναι πρόγευση και σαφής προειδοποίηση για το τι είναι ικανός να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να κατακτήσει την εξουσία με κάθε τρόπο:  

Ακόμη και αν χάσει στις εκλογές, θα το κάνει «Κούγκι» για ένα «Νέο Γύρο». Η «Αυγή» είναι χειρότερη από τον «Ριζοσπάστης» του 1980. Θέλει «δικαίωση» και εξουσία, ενώ τότε ο Ρίζος ζήταγε μόνο δικαίωση. 

Αν δεν βγούμε από το λούκι το 2014, το 2015 θα έχουμε Γλέζο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Τσίπρα πρωθυπουργό, Μηλιό υπ. Ανάπτυξης, Κωνσταντοπούλου υπ. Δικαιοσύνης και Λαφαζάνη υπ. Εσωτερικών. Μόνιμοι κάτοικοι Ελλάδος περίπου 4.000.000, συνταξιούχοι 2.500.000, φοιτητές εν ενεργεία 20.000 και αιώνιοι 200.000. Σε αυτή τη χώρα δεν μπορεί και δεν πρέπει να «σταθεί» ένα παιδί με όνειρα, όρεξη για δουλειά και δημιουργία καριέρας και οικογένειας.

Και η χώρα, με ρωτούν, τι θα γίνει; 

Η χώρα, απαντώ, δεν είναι ιστορία, παραδόσεις, ψευδαισθήσεις και ψέματα μεγάλα. Είναι ο «σοφός» λαός της και ό,τι αυτός αποφασίσει. 

Αν θεωρήσει ότι «μεγάλη αναταραχή, υπέροχη κατάσταση» θα εισπράξει τον πρόεδρο του 15μελούς και την παρέα του. Και τότε οι συνταξιούχοι, χωρίς συντάξεις, θα μείνουμε με ό,τι έχουμε στην άκρη και την ελπίδα να μην μας «καταραστεί» ο Κύριος με τα 107 χρόνια του υπέροχου Κριαρά, που, όμως, ακόμη και αυτός δηλώνει ότι... κουράστηκε. 

Αν, όμως, η τύχη μας φέρει τον δικό μας Ματέο Ρέντσι, ας γυρίσουν όλοι πίσω, πλουσιότεροι και έτοιμοι για να «γυρίσει ο ήλιος». Μόνο να μην κάνουν ό,τι κάναμε εμείς μετά το 1974.