Του Σταυρου Τζιμα
Παραμονές της 28ης Οκτωβρίου του 2012 κατέπλευσε στο λιμάνι της
Θεσσαλονίκης το αποβατικό πλοίο του ρωσικού πολεμικού στόλου της Μαύρης
Θάλασσας «Νοβοτσρκάσκι» μεταφέροντας 600 πεζοναύτες.
Μία ημέρα πριν το πλοίο πιάσει στον Θερμαϊκό, ο Ρώσος πρόξενος στη
Θεσσαλονίκη Αλεξέι Ποπόφ επισκέφθηκε τον υπουργό Μακεδονίας-Θράκης
Θόδωρο Καράογλου στον οποίο διατύπωσε το αίτημα να συμμετάσχει στη
μεγάλη στρατιωτική παρέλαση για την εθνική επέτειο, παρουσία του κ. Κ.
Παπούλια, άγημα του ρωσικού πολεμικού ναυτικού και μάλιστα με τη δική
του μπάντα. Ο υπουργός, μάλλον αιφνιδιασμένος, παρέπεμψε τον Ρώσο
διπλωμάτη στην Περιφέρεια, που είχε και την ευθύνη για τις εορταστικές
εκδηλώσεις. Εκεί, κατόπιν συνεννόησης με το υπουργείο Αμυνας, του
εξήγησαν πως η συγκυρία δεν ευνοούσε μια τέτοια πρωτοβουλία.
Επικαλέστηκαν μάλιστα ενδεχόμενο κίνδυνο επανάληψης θλιβερών επεισοδίων,
όπως εκείνων που είχαν σημειωθεί στην παρέλαση της προηγούμενης χρονιάς
(2011) από ακροδεξιούς «αγανακτισμένους» εις βάρος του Προέδρου της
Δημοκρατίας.
Τελικά το πλοίο παρέμεινε στο λιμάνι, όπου δέχθηκε
εκατοντάδες επισκέπτες, επίσημους και ανεπίσημους, και καταναλώθηκαν
αρκετές ποσότητες βότκας στο όνομα της προαιώνιας ρωσοελληνικής φιλίας
και της συμμαχίας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Την οποία ήθελαν να
υπενθυμίσουν με τη συμμετοχή στην εθνική επέτειο, δηλαδή ότι είμαστε
φίλοι από παλιά, πολεμήσαμε στο ίδιο πλευρό εναντίον του φασισμού και να
διαμηνύσουν πως τώρα, στις δύσκολες για τους Ελληνες ώρες, είναι και
πάλι «εδώ και δυνατοί».
Δεν ήταν ωστόσο η μοναδική πρωτοβουλία του είδους:
«Ολα αυτά συμβάλλουν στην καλλιέργεια φιλορωσικού κλίματος, που
οπωσδήποτε διευκολύνει τα επενδυτικά σχέδιά τους και αυτό δεν είναι
καθόλου κακό για την οικονομία μας, αλλά και τη σημερινή θέση της
Ελλάδας στην ευρύτερη περιοχή», λέει συνταξιούχος διπλωμάτης
που γνωρίζει σε βάθος τα ελληνορωσικά.
Παρελάσεις
Μπορεί η σκέψη ότι ρωσικός στρατός θα παρήλαυνε στην επέτειο του ΟΧΙ και
θα μετέδιδε συμβολισμούς να τρόμαξε τους δικούς μας και να μην έδωσαν
την άδεια, παρελάσεις όμως ρωσικών στρατιωτικών αγημάτων έγιναν τα
τελευταία χρόνια στην Αλεξανδρούπολη και τη Λήμνο. Τόποι μνήμης
ταυτισμένοι με ιστορικά γεγονότα, καταχωρισμένοι στις υψηλές θέσεις στην
«ατζέντα» της ρωσικής εθνικής συνείδησης, υπάρχουν αρκετοί στην Ελλάδα
και οι Ρώσοι τους τιμούν. Και με παρελάσεις. Μερικοί εξ αυτών συνδέονται
με τη ρωσική παρουσία και δραστηριότητα στην περιοχή πριν αλλά και μετά
την Επανάσταση του 1821 και κάποιοι, με τα συνταρακτικά γεγονότα της
μπολσεβίκικης επανάστασης.
Στην Αλεξανδρούπολη παρήλασαν τμήματα Ρώσων
πεζοναυτών την 28η Οκτωβρίου του 2011 με αφορμή την ανέγερση μνημείου
για τους άνδρες του ρωσικού τάγματος μηχανικού που με τη λήξη του
ρωσοτουρκικού πολέμου 1877-78 εγκλωβίστηκαν στην περιοχή και θερίστηκαν
από τύφο. Μηχανικοί του τάγματος αυτού έφτιαξαν το ρυμοτομικό σχέδιο στο
οποίο οικοδομήθηκε η πόλη. Πέρυσι τον Οκτώβριο ρωσικό στρατιωτικό άγημα
έκανε παρέλαση στη Λήμνο για να τιμήσει τους νεκρούς Κοζάκους, που μετά
την ήττα των «Λευκών» στον εμφύλιο με του «Κόκκινους» το 1920 κατέφυγαν
στο νησί. Με τη συντριβή των «αντεπαναστατών», 145.000 οικογένειες
Ρώσων στρατιωτικών επιβιβάστηκαν σε πολεμικά και εμπορικά πλοία, ρωσικά
και βρετανικά, με προορισμό τη Δύση μέσω Κωνσταντινούπολης και 2.000
αποβιβάστηκαν στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης και εγκαταστάθηκαν στην
ανατολική της περιοχή (σημερινή Χαριλάου), όπου μαζί με άλλους Ρώσους
στρατιωτικούς που είχαν απομείνει στην περιοχή από το Βαλκανικό Μέτωπο
ίδρυσαν παροικία. Τέτοιες παροικίες, μικρότερες, δημιουργήθηκαν στην
Αθήνα και αλλού.
Το Αγιον Ορος
Κορυφαίο σημείο αναφοράς παραμένει βεβαίως το Αγιον Ορος, ο ύψιστος
πόλος έλξης για εκατομμύρια Ρώσους ορθοδόξους, στη μεταφορά και εστίαση
των οποίων στην ευρύτερη περιοχή έχουν επενδυθεί από ρωσικής πλευράς
σημαντικά κεφάλαια. Κάποιες πληροφορίες, τέλος, θέλουν τους Ρώσους να
σκέπτονται μέχρι και να ανακηρύξουν -στα πρότυπα του ναυάρχου Ουσακόφ-
άγιο τον Ιωάννη Καποδίστρια, πρώτο κυβερνήτη της Ελλάδας, ώστε να
ενισχύσουν τη συμπάθεια των Ελλήνων προς τον «Μόσκοβο», που ίσως τους
«φέρει το σεφέρι»...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου