Μια φορά κι έναν καιρό... στις 21
Αυγούστου 2013, οι επιθεωρητές του ΟΗΕ βρίσκονταν ήδη στη Δαμασκό. Ηταν η
μέρα που διάλεξε ο Ασαντ για να σκοτώσει με χημικά 1.400 αμάχους στο
προάστιο Γκούτα, ανατολικά της πόλης, που βρίσκεται στον έλεγχο των
αντικαθεστωτικών.
Δεν είχε καμία επιχειρησιακή αξία η πράξη του. Το έκανε για να
δείξει ότι δεν υπολογίζει τις «κόκκινες γραμμές» του προέδρου Ομπάμα και
δεν φοβάται τις απειλές της δημοκρατικής διεθνούς κοινότητας.
Το στόρι του ιμπέριουμ. Απλό και εύληπτο... Το ότι δεν αντέχει
σε κανέναν έλεγχο πολιτικής λογικής, δεν είχε καμιά σημασία. Το ότι η
υπεράνω υποψίας Κάρλα ντελ Πόντε του ΟΗΕ έχει αποκαλύψει από τον Απρίλιο
ότι υπάρχουν συγκεκριμένες ενδείξεις χρήσης χημικών από τους
αντικαθεστωτικούς, επίσης δεν είχε καμιά σημασία. Οτι η αμερικανική
κυβέρνηση δεν παρουσίασε κανένα από τα «αδιάσειστα» στοιχεία της που
«αποδεικνύουν» ότι ο Ασαντ έριξε τα χημικά, ούτε αυτό είχε κάποια
σημασία.
Κάπως έτσι μπήκαμε στο λυσσαλέο πόλεμο του προσχήματος, και
φτάσαμε, 17 Σεπτεμβρίου, στην έκθεση των επιθεωρητών του ΟΗΕ για τους
μαζικούς θανάτους στην Γκούτα.
Δεν χρειαζόταν να τη διαβάσουμε. Την είχαν διαβάσει άλλοι για
μας, πιο αρμόδιοι, οι φάροι της αμερικανικής «εξαιρετικότητας», όπως το
Παρατηρητήριο Ανθρώπινων Δικαιωμάτων με μεγάλο δωρητή τον Τζορτζ Σόρος,
και ασφαλώς οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης» του Πολ Κρούγκμαν και της
φιλελεύθερης διανόησης. Αυτοί έχουν χρεωθεί να μας εξηγήσουν τι
«πραγματικά» λέει η έκθεση του ΟΗΕ, να μας διαφωτίσουν. Ας τους
«ακούσουμε» λοιπόν. Είναι όντως αξιοπρόσεκτη η διατύπωση της εφημερίδας:
«Λεπτομέρειες θαμμένες μέσα στην έκθεση του ΟΗΕ για την επίθεση με
χημικά όπλα στη Συρία παραπέμπουν κατ' ευθείαν σε επίλεκτα στρατιωτικά
σώματα πιστά στον πρόεδρο Ασαντ», διαβάζουμε στην πρώτη παράγραφο.
Ποιες είναι αυτές οι λεπτομέρειες;
Οι εικαζόμενες τροχιές δύο
βλημάτων με χημική γόμωση «συνδέουν» τα σημεία της έκρηξης στην Γκούτα
με τις οχυρές θέσεις της Προεδρικής Φρουράς του Ασαντ και της Τέταρτης
Μεραρχίας του συριακού στρατού, σημειώνει η εφημερίδα. Ποιος υπολόγισε
αυτές τις τροχιές; Ποιος βρήκε τις αριθμητικές τιμές τους; Οι άνθρωποι
του ΟΗΕ;
Οχι, βέβαια. Αυτές χαράχτηκαν «σύμφωνα με ανεξάρτητους και
χωριστούς υπολογισμούς από το Παρατηρητήριο Ανθρώπινων Δικαιωμάτων και
τους "Τάιμς της Νέας Υόρκης"», συμπληρώνει το δημοσίευμα.
«Συνδέοντας τα σημεία που μας δίνουν αυτοί οι αριθμοί, μπορούμε
μόνοι μας να διαπιστώσουμε από πού είναι πιθανό να εκτοξεύθηκαν οι
ρουκέτες και ποιος ευθύνεται», γράφει από την πλευρά του ο «ειδικός
αναλυτής» του Παρατηρητηρίου Τζος Λάιονς. «Δεν είναι αδιαμφισβήτητο,
αλλά εξαιρετικά ενδεικτικό», προσθέτει.
Αυτές είναι οι «πανίσχυρες αποδείξεις» που ενοχοποιούν τον
Ασαντ.
Με την άδεια των κυρίων Ομπάμα και Σόρος, ας πάρουμε τώρα το
θάρρος να κοιτάξουμε οι ίδιοι μερικές «θαμμένες λεπτομέρειες» της
Εκθεσης. Στο Παράρτημα 5 διαβάζουμε:
Περιορισμοί. Ο αναγκαίος χρόνος για τη διεξαγωγή διεξοδικής
έρευνας στις δύο τοποθεσίες, καθώς και για τη λήψη δειγμάτων, ήταν πολύ
περιορισμένος. Ηταν χώροι εντατικής διέλευσης άλλων προσώπων πριν και
κατά τη διάρκεια της έρευνας. Θραύσματα και άλλα πιθανά αποδεικτικά
στοιχεία είχαν εμφανώς μετακινηθεί /διευθετηθεί πριν από την άφιξη της
ερευνητικής ομάδας...
Ο χρόνος που διέθεσε η Αποστολή ήταν αποδοτικός αλλά
περιορισμένος. Κατά τη διάρκεια της παραμονής της κατέφταναν διάφορα
πρόσωπα που έφερναν άλλα ύποπτα πυρομαχικά, πράγμα που δείχνει ότι
τέτοια ενδεχόμενα αποδεικτικά στοιχεία είχαν μετακινηθεί και ίσως
παραποιηθεί».
Αν τελικά η Ρωσία φέρει, όπως λέει, στο Συμβούλιο Ασφαλείας
στοιχεία ότι την επίθεση, άρα και την ευθύνη για τη μαζική εξόντωση των
αμάχων, έκαναν οι αντικαθεστωτικοί, πρέπει να είμαστε έτοιμοι για μια
νέα στρατιά «ειδικών» που θα τα διαψεύδουν. Αλλιώς θα γίνουμε μάρτυρες
μιας από τις πιο θεαματικές γελοιοποιήσεις Αμερικανού προέδρου στη
νεότερη ιστορία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου