ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΗΠΑ: Οι «σύντροφοι» της Αλ Κάιντα

Του ΤΑΚΗ ΚΑΤΣΙΜΑΡΔΟΥ

Μπορεί ο Ομπάμα να μην είναι Μπους και η Συρία να μην είναι Ιράκ. Τα γεγονότα, όμως, επαναλαμβάνονται ίδια κι απαράλλακτα ως προς τον πυρήνα τους. Σαν να βλέπεις την ίδια παράσταση με άλλους πρωταγωνιστές και σκηνικά. Ισως το τέλος να είναι κάπως διαφορετικό από εκείνο του 2003 (πόλεμος στο Ιράκ) για τις ανάγκες των σύγχρονων θεατών. Αλλά δεν είναι αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία στην «επιχείρηση Ασαντ», όπου συμπλέκονται από εμφύλιες έως περιφερειακές συγκρούσεις και από γεωπολιτικά συμφέροντα έως κοινές μπίζνες. Οπως δεν έχουν τα προσχήματα με τα χημικά όπλα. Ακόμη κι αν η χρήση τους έγινε, όπως θολά περιγράφεται από την αμερικανική κυβέρνηση και διακινείται από συνήθεις προθύμους.

Οσοι δεν έχουν ασθενή μνήμη θα θυμούνται ότι από το 2001 ήδη η Συρία ήταν ανάμεσα στους άρρητα διακηρυγμένους πολεμικούς στόχους των ΗΠΑ. Στον σχετικό κατάλογο βρισκόταν μετά το Ιράκ και πριν από τη Λιβύη, την Υεμένη, τον Λίβανο, τη Σομαλία, το Σουδάν και το Ιράν. Οι στόχοι είχαν εντοπιστεί, ενώ βομβαρδιζόταν «δημοκρατικά», «χειρουργικά» το Αφγανιστάν.

Από τότε μέχρι σήμερα πολλές ανατροπές έγιναν. Ολοι φυσιολογικά είχαν τις δυνατότητες να γίνουν σοφότεροι με τις σχετικές πληροφορίες και τα σχέδια του παρελθόντος που ήρθαν στο φως από επίσημα αρχεία (έστω και λογοκριμένα). Οχι από κάποιες «θεωρίες συνωμοσίας». Οπως για παράδειγμα μόλις την περασμένη εβδομάδα για τον πόλεμο Ιράκ-Ιράν το 1988. Η Ουάσιγκτον, όπως αποκαλύπτεται μ' έγγραφα της CIA (βλέπε Foreign Policy της προηγούμενης Δευτέρας), είχε δώσει στο πιάτο τους στόχους (κι όχι μόνο) στον Σαντάμ Χουσεΐν για τους περιβόητους βομβαρδισμούς αμάχων με χημικά - βιολογικά!

Τα πολεμικά σχέδια, πάντως, όπως εκπονήθηκαν επί χάρτου το 2001, παραμένουν. Εκκρεμούν ακόμη βασικοί στόχοι από τη Δαμασκό (ελάσσων) έως την Τεχεράνη (μείζον). Εδώ βρισκόμαστε τώρα. Το παρανοϊκό στην περίπτωση της Συρίας είναι ότι η Ουάσιγκτον βρίσκεται πλέον στο ίδιο στρατόπεδο με την Αλ Κάιντα, δηλαδή το συριακό (και πολυεθνικό) παρακλάδι της, που πρωταγωνιστεί για την ανατροπή του καθεστώτος Ασαντ. Επειδή οι ΗΠΑ πάντα έχουν... δίκιο, είναι λογικό να υποθέσουμε ότι η Αλ Κάιντα, στη συριακή εκδοχή της (Μέτωπο Αλ Νούσρα), έχει μεταμορφωθεί σε ανθρωπιστική-δημο-κρατική δύναμη. Εκτός κι αν από την αρχή δεν συνιστούσε τον μέγιστο εχθρό στη διεθνή διάστασή της, αλλά έναν αφανή συνεταίρο.

Με τούτο κι άλλα πολλά, σε μια μελλοντική συριακή κυβέρνηση η Αλ Κάιντα θα κληθεί από τους Αμερικανούς «συντρόφους» της να διασφαλίσει και τους πολίτες της Συρίας και τη διεθνή κοινότητα από τον κίνδυνο των χημικών και βιολογικών όπλων του Ασαντ! Απόλυτος παραλογισμός σ' έναν παρανοϊκό κόσμο, που διαχωρίζει τα όπλα μαζικής καταστροφής σε αποτρόπαια και ανθρωπιστικά.