ΠΑΙΔΕΙΑ στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Προς ηγεμόνα απαίδευτον

Από τον ΠΕΤΡΟ ΜΑΚΡΗ

 

Είναι παρήγορο ότι σ' αυτή τη φάση των πειραματισμών, «στου κασίδη το κεφάλι» -κατά Θεόδωρον Κολοκοτρώνην- για την αναμόρφωση της γυμνασιακής και λυκειακής παιδείας, γράφονται ενδιαφέρουσες και ριζοσπαστικές απόψεις υπέρ της ανατροπής του συστήματος του παπαγαλισμού και κατά της διαιώνισης της φροντιστηριακής παραπαιδείας.

Το σημείωμα αυτό δεν θα επαναλάβει τίποτε από όλα αυτά. Θα αρκεστεί όμως στο χείριστο παράδειγμα της αφ' υψηλού απαιδευσίας, με συχνά κρούσματα του φαινομένου, που αναφέρονται σε γνωστά, έως ηχηρά ονοματεπώνυμα. 

Εχω ψάξει όλα τα λεξικά της ελληνικής γλώσσας, για να βρω τη λέξη «ασόβαρος». Και οδηγήθηκα στο συμπέρασμα ότι ο ξεκαρδιστικός αυτός βαρβαρισμός χρησιμοποιήθηκε, κατά κόρον, από τον Κώστα Σημίτη, για να επαναληφθεί προσφάτως, και μάλιστα τετράκις, σε μια μόνον ομιλία του, από τον φίλτατο Δημήτρη Παπαδημούλη!

Αφήστε πια εκείνο τον αδόκιμο πληθυντικό «συμπεριφορές», που αν δεν απατώμαι ακούστηκε με στόμφο πρώτα από τον Νίκο Κωνσταντόπουλο, για να πάρει διαστάσεις επιδημικές, από τις αφ' υψηλού συνδικαλιστικές ηγεσίες και τα ψευδοδιανοουμενίστικα (κουλτουριάρικα) γκρουπούσκουλα. 

Τι να πούμε έπειτα για εκείνο το «καλησπέρα», που ακούγεται μετά τις 12 το μεσημέρι, από τις συνοικιακές καφετέριες και τις πληροφορίες του ΟΤΕ ή του αεροδρομίου, μέχρι και πρωθυπουργούς. 

Δεν αστειεύομαι.

Ο ίδιος ο Γιώργος Παπανδρέου είχε «καλησπερίσει» τους πολιτικούς συντάκτες, στις 2.15 μ.μ. -σχεδόν στο καταμεσήμερο, στο Ζάππειο. Και μάλιστα σε βαρυσήμαντη συνέντευξη!

Ωστόσο, από το κουτί της Πανδώρας δεν λείπουν αμέτρητες ελληνικούρες που κάθε τόσο στιγματίζουν τα πρόσωπα, αλλά και το κύρος του λειτουργήματος που εκπροσωπούν. Οι λέξεις «αλαλούμ» (πιθανόν σύγχυση) και «μπάχαλο», όχι μόνον κακόηχες, αλλά και χυδαίες, ακούγονται με αφ' υψηλού λαϊκίστικη διάθεση και «μαγκιά» σε συνέδρια και επιστημονικές ημερίδες!

Η πηγή του κακού θα πρέπει ν' αναζητηθεί στην ηθελημένη αποστροφή τμήματος της πολιτικής αλλά και πνευματικοφανούς ηγεσίας προς αυτό που λέγεται παιδεία οικουμενική. 

 Και γι' αυτό, το φταίξιμο ας αναζητηθεί και στο σύστημα της μέσης εκπαίδευσης, που επί δεκαετίες χώριζε τα μαθήματα σε «πρωτεύοντα» και «δευτερεύοντα». Και μάλιστα κατατάσσοντας στα δευτερεύοντα την ιστορία, τη γεωγραφία, τις φυσιογνωστικές επιστήμες και τον πολιτισμό. Πώς να μη βγουν λοιπόν με το σύστημα αυτό ηγέτες ανιστόρητοι, αγεωγράφητοι, γιατί όχι και «ανελλήνιστοι», για να εκτραπώ κι εγώ στη δική μου γλωσσοπλαστία...

ΥΓ. Ο τίτλος του σημειώματός μου αντλήθηκε από το ομώνυμο βιβλίο του Πλουτάρχου του Χαιρωνέως.