Ακόμη πιο επικίνδυνες διαστάσεις
αποκτά ο πόλεμος στη Συρία, ο οποίος μαίνεται για δύο και πλέον χρόνια
και έχει κοστίσει τη ζωή, σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες εκτιμήσεις, σε πάνω
από 80.000 ανθρώπους.
Από τη μία, η άμεση συμμετοχή της
φιλοϊρανικής λιβανέζικης Χεζμπολάχ στις συγκρούσεις στο πλευρό των
κυβερνητικών δυνάμεων και, από την άλλη, η σύμπραξη οργανώσεων οι οποίες
πρόσκεινται στην αλ-Κάιντα με τους αντικαθεστωτικούς αντάρτες που
χρηματοδοτούνται αδρά από το Κατάρ και τη Σαουδική Αραβία, δημιουργεί
μια εικόνα «μουσουλμανικού εμφυλίου».
Για την ακρίβεια,
πρόκειται για ένα εμφύλιο στον οποίο εμπλέκονται, επίσης, οι ΗΠΑ, οι
Γάλλοι και Βρετανοί, το Ισραήλ, αλλά και η Ρωσία -με αποτέλεσμα να
κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή να μετατραπεί σε μια... παγκόσμια σύρραξη στο
μέτωπο της Μέσης Ανατολής!
Υπό αυτό δε το πρίσμα, είναι πρακτικά
αδύνατο να διοργανωθεί μια διεθνής ειρηνευτική διάσκεψη για τη Συρία
χωρίς να περιλαμβάνει μια συνολική ρύθμιση για το Μεσανατολικό, η οποία
θα θεωρείται ικανοποιητική από όλες τις δυνάμεις που έχουν άμεσα
συμφέροντα στην περιοχή.
Προφανώς λοιπόν, καθώς οι συνθήκες δεν έχουν ωριμάσει για κάτι τέτοιο, το μέγιστο που μπορεί κανείς να αναμένει από την πρωτοβουλία που έχουν εκδηλώσει η Μόσχα και η Ουάσινγκτον είναι μια εκεχειρία η οποία θα βάλει -προσωρινά, αναμφίβολα- τέλος στην αιματοχυσία στη Συρία.
Ωστόσο, για την ώρα τουλάχιστον, δεν είναι καν βέβαιο ότι η διάσκεψη
αυτή θα πραγματοποιηθεί και, πολύ περισσότερο, ότι θα στεφθεί από
επιτυχία. Αφενός, η (φαινομενικά λογική) απαίτηση των Ρώσων να
συμμετάσχει και η Τεχεράνη (κάτι που δεν φαίνεται να δέχονται οι
Ευρωπαίοι) και, αφετέρου, η άρνηση των αντικαθεστωτικών να καθήσουν στο
τραπέζι εάν δεν υπάρξει εκ των προτέρων δέσμευση για απομάκρυνση του
Άσαντ, είναι δύο δεδομένα που ναρκοθετούν τις όποιες «καλές προθέσεις»
υπάρχουν.
Έτσι, ένα είναι το μόνο σίγουρο:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου