Μπορεί μεν η Κύπρος να μην έχει
τυπικώς αχθεί σε άτακτη χρεοκοπία και την παρεπόμενη κατάρρευση (κι αυτό
είναι αναμφιβόλως στα κατά τεκμήριον θετικά των τραυματικών εξελίξεων
που εβιώσαμε), αλλά: είναι ήδη ατύπως πτωχευμένη.
Και ως εκ τούτου, ανοχύρωτη έναντι άλλων και καθαυτό κρισίμων
κινδύνων που επαπειλούν και την ίδια την κρατική της υπόσταση και την
εθνική επιβίωση του Ελληνισμού της στην κρεουργημένη του γεωγραφία. Οπου
εμφανίζεται οιονεί αναλώσιμος. Εάν δηλαδή δεν υπάρξει ανατροπή των
δεδομένων και αναστροφή των εξελίξεων.
Και τις μεν οικονομικές παραμέτρους όσων καταθλιπτικών έχουν ήδη
συντελεσθεί (και κυρίως όσων συνέπονται) μπορούν να τις αναλύσουν
επαρκέστερα οι επαΐοντες. Δεν πρέπει όμως να μας διαφεύγουν εκείνα που
συνάπτονται προς τις ευρύτερες γεωπολιτικές εξελίξεις στην εύφλεκτη
περιοχή, όπου η Κύπρος συνιστά προσδιοριστικό στρατηγικό παράγοντα για
λόγους ευνόητους. Ιδιαίτερα καθώς η οσμή των υδρογονανθράκων αναδίδεται
και ήδη προσελκύει σιελορροούντες μνηστήρες. Γιατί εδώ βρίσκεται το
«ψητό». Και γύρω από αυτό θα εξελιχθούν εφεξής τα στρατηγικά παίγνια.
Γιατί -και χωρίς διάθεση συνωμοσιολογίας- δεν νομίζουμε ότι
μπορούν ν' αποσυναρτηθούν όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα με το
θέμα των κυπριακών κοιτασμάτων. Οπόταν και οι εταίροι μας ανεκάλυψαν
αίφνης συρροήν κακοδαιμονιών στο κυπριακό χρηματοπιστωτικό σύστημα. Οχι
ότι αυτές δεν υπάρχουν. Και όχι γιατί δεν χρήζουν θεραπείας. Επώδυνης
μάλιστα. Και υπάρχουν και απαιτούν διορθωτικές παρεμβάσεις. Ομως: είναι
μήπως σύμπτωση ότι όλα κατά συγκυρίαν συμπίπτουν και με την επιβεβαίωση
και των διαστάσεων του κοιτάσματος φυσικού αερίου και της επιτυχούς
λειτουργικής ενεργοποιήσεως της εξέδρας στο οικόπεδο «Αφροδίτη»; Οπόταν
και είναι δηλαδή θέμα χρόνου η τροχιοδρόμηση διαδικασιών εκμεταλλεύσεώς
του, ενώ έπονται νέες αδειοδοτήσεις;
Τυχαίο; Ποιος μη αφελής (ή εθελότυφλος) μπορεί να το νομίζει;
Το
θέμα όμως πέραν αυτών είναι ότι: ενώ η αλκή της κυπριακής οικονομίας
επενεργούσε ως θώρακας και πρωταρχική δυναμική αντιστάσεων σε ό,τι αφορά
το πολιτικό της πρόβλημα, αίφνης η Κύπρος βρίσκεται κυριολεκτικώς επί
κενού! Κι ενώ με μνημονιακές ρυθμίσεις θα υποχρεωθεί εκ των πραγμάτων να
διαχειρισθεί την χρεοκοπία της (που είναι χρεοκοπία του συστήματος από
τη βουλιμία της ελίτ που το ποδηγετεί και το αρμέγει), δεν θα έχει πλέον
την ισχύ ν' αντεπεξέλθει στα βουλιμικά σύνδρομα της Αγκυρας. Τα οποία
και προάγει με πειρατικές διαθέσεις και πρόδηλη επιθετικότητα.
Ενώ λοιπόν ακόμη και πρόσφατα και ως συνέπεια της ευημερίας
ακριβώς των ελευθέρων περιοχών της Μεγαλονήσου, οι Τ/Κυπριακές μάζες
εξεγείροντο με συνθήματα κατά της Τουρκίας (την οποίαν απροκαλύπτως
αποκαλούσαν κατοχική δύναμη), σήμερα το σκηνικό αναστρέφεται. Και οι
δυναμικές υποτροπιάζουν. Κι επειδή το Κυπριακό -με όσα οδήγησαν σε
παραμέτρους σταθεροποιήσεως της de facto γεωπολιτικής διαιρέσεως- θα
οδηγηθεί με βεβαιότητα σε φάση νέων και αποφασιστικών (κατ' ακρίβειαν
καταληκτικών) διεργασιών, η αποδυνάμωση της Ελληνικής πλευράς θ' αποβεί
έως και μοιραία. Με ολέθριες ενδεχομένως συνέπειες, εάν δεν υπάρξουν
τρόποι ανατάξεως, που να ενισχύσουν με όρους πραγματικής στρατηγικής
διαχειρίσεως τη Λευκωσία.
Οτι τέτοιες εξελίξεις είναι καθ' οδόν συνάγεται απ' όσα
κρισιμότερα συντελούνται στην περιοχή. Επανασυμφιλίωση Αγκυρας-Ισραήλ,
παροπλισμός κουρδικής εξεγέρσεως, δραματικές ανατροπές στο μέτωπο της
Συρίας, επανάκαμψη της Τουρκίας από θέσεως αλωβήτου ισχύος στον
ευρωπαϊκό πυλώνα. Και ο Ελληνισμός, υπό το βάρος όσων η Αγκυρα μεθοδεύει
με τη στρατηγική του win-win (kazan-kazan, κατά Ερντογάν) την οποία και
ασπάζεται η Ουάσιγκτον.
Οπόταν και τα δυσκολότερα (κι επικινδυνότερα) έπονται. Να μη
παραπλανόμαστε και να μην απλουστεύουμε τα γεγονότα. Γιατί ψηλά-χαμηλά
«θα ξαναβρούμε τους ρυθμούς μας». Και μπορεί κουτσά-στραβά να
ορθοποδήσουμε. Τυχόν όμως απώλειες εθνικές (με την έννοια εκποιητικών
ενδεχομένως λύσεων όσον αφορά το Κυπριακό) δεν θα είναι ποσώς
αναστρέψιμες. Κι εδώ βρίσκεται όλη μας η ευθύνη.
Οταν μάλιστα ήδη ακούονται τα νέα βήματα εκείνων που
προσκομίζουν το επόμενο (και καταληκτικό) σχέδιο Ανάν σε νέο περιτύλιγμα
και νέο ψευδώνυμο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου