ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ: Oι επι εποχής Ψυχρού Πολέμου ορθάνοιχτες για τους Σοβιετικούς αντιφρονούντες αγκάλες της Δύσης , κλεινουν για τους αντιτιθέμενους στον Πούτιν !.

Του OLEG KASHIN / THE NEW YORK TIMES

Ο Αλεξάντρ Ντολμάτοφ, ακτιβιστής και μέλος ενός κόμματος που αντιτίθεται στον ρώσο Πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν, αυτοκτόνησε σε κέντρο κράτησης στην Ολλανδία. Είχε εγκαταλείψει τη Ρωσία τον Ιούνιο του 2011 ελπίζοντας ότι θα του χορηγηθεί πολιτικό άσυλο. Οταν η αίτησή του απορρίφθηκε, αφαίρεσε τη ζωή του, καθώς αυτός ήταν ο μοναδικός τρόπος για να αποφύγει την απέλαση στη Ρωσία και την πιθανή φυλάκισή του. Η περίπτωση του Ντολμάτοφ αποτελεί το πιο πρόσφατο παράδειγμα των αρνητικών συνεπειών που ακολούθησαν το κύμα διαμαρτυριών της περιόδου 2011-2012 κατά του καθεστώτος Πούτιν. Και το ερώτημα που εγείρεται αφορά το ενδιαφέρον της Δύσης για τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η οποία παρ' όλο που κάποτε προσέφερε καταφύγιο σε πάμπολλους σοβιετικούς αποστάτες, σήμερα εμφανίζεται λιγότερο φιλόξενη. Αντί να αναζητούν καταφύγιο στον Ευρώπη, στην Αμερική και στο Ισραήλ, οι σημερινοί ρώσοι αντιφρονούντες καταφεύγουν στις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες, παρ' όλο που δεν είναι απόλυτα ασφαλείς ούτε εκεί.    

Πέρυσι δύο ακόμη ακτιβιστές, η Αναστάζια Ριμπατσένκο και ο Μιχαήλ Μαγκλόφ, εγκατέλειψαν τη Ρωσία. Η Ριμπατσένκο, που αρχικά είχε ζητήσει άσυλο από τη Γερμανία, σήμερα είναι φοιτήτρια στην Εσθονία. Ο Μαγκλόφ υπέβαλε αίτηση ασύλου στην Ουκρανία. Ο Ντολμάτοφ, η Ριμπατσένκο και ο Μαγκλόφ υπήρξαν θύματα της κυβερνητικής καταστολής πάνω σε μια σειρά από συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας που πραγματοποιήθηκαν στην ιστορική πλατεία Μπολότναγια. Η πιο πρόσφατη πραγματοποιήθηκε τον προηγούμενο Μάιο, λίγο πριν ο Πούτιν και ο Μεντβέντεφ ανταλλάξουν τις θέσεις τους, όταν χιλιάδες Ρώσοι κατέλαβαν την πλατεία. Ομως αντί για παραχωρήσεις, η κυβέρνηση απάντησε με καταστολή διώκοντας ακόμα και απλούς διαδηλωτές. Σε κάποιες περιπτώσεις, οι Αρχές έπρεπε πρώτα να ψάξουν το σπίτι του υπόπτου και έπειτα να τον συλλάβουν. Εξαιτίας αυτής της καθυστέρησης, αρκετοί αντιφρονούντες κατάφεραν να αποφύγουν τη σύλληψη εγκαταλείποντας εγκαίρως τη χώρα.  

Ενας από αυτούς ήταν ο Αλεξάντρ Ντολμάτοφ, ο οποίος φεύγοντας από τη Ρωσία δεν γλίτωσε μόνο τις κατηγορίες για τη συμμετοχή του στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας αλλά και την πολύ βαρύτερη κατηγορία της κατασκοπείας. Ο Ντολμάτοφ παρακολουθούνταν από τις ρωσικές μυστικές υπηρεσίες (FSB) πολύ πριν τη διεξαγωγή της συγκέντρωσης διότι εργαζόταν σε κρατική εταιρεία σχεδιασμού πυραύλων. Τώρα, ο Ντολμάτοφ επιστρέφει στη Ρωσία για να θαφτεί. Ο θάνατός του αποτελεί μια τραγωδία για όσους τον γνώριζαν καθώς και για τους χιλιάδες Ρώσους που διαμαρτύρονται κατά του Πούτιν, οι οποίοι φοβούμενοι τη δίωξή τους ήλπιζαν πως η Δύση θα τους προσέφερε καταφύγιο.    

Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, η δυτική κοινή γνώμη τασσόταν ξεκάθαρα υπέρ της υποδοχής και της φιλοξενίας των σοβιετικών αντιφρονούντων. Ομως καθώς η ΕΕ πλησίασε οικονομικά τη Ρωσία, το ενδιαφέρον για την τήρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην χώρα εξασθένησε, με εξαίρεση μερικές κραυγαλέες περιπτώσεις, όπως τη δολοφονία της δημοσιογράφου Αννα Πολιτκόφσκαγια το 2006. Αν οι πόρτες της Δύσης παραμείνουν κλειστές, ολοένα και περισσότεροι ρώσοι αντιφρονούντες θα μετατρέπονται σε θύματα του κράτους ή θα γίνονται αυτόχειρες.