ΚΟΣΜΟΣ - ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ: H απίστευτα ταχεία διάδοσή του κινητού τηλεφώνου

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ

Δεν έχει υπάρξει ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας εφεύρεση η οποία να εξαπλώθηκε με ταχύτητα μεγαλύτερη από τους κυριολεκτικά ιλιγγιώδεις ρυθμούς με τους οποίους διαδίδεται η χρήση του κινητού τηλεφώνου σε ολόκληρο τον πλανήτη και μάλιστα πρωτίστως στις φτωχές, υπανάπτυκτες χώρες του Τρίτου Κόσμου.

Εμβρόντητος μένει κανείς διαβάζοντας ορισμένα από τα στοιχεία που περιλαμβάνονται σε μελέτη της Παγκόσμιας Τράπεζας για την κινητή τηλεφωνία. Δεν πιστεύει στα μάτια του. Ο πληθυσμός της Γης υπολογίζεται αυτή τη στιγμή περί τα 7 δισεκατομμύρια ανθρώπους. Ε, λοιπόν, υπάρχουν αυτή τη στιγμή... 6 δισεκατομμύρια συνδρομές κινητών τηλεφώνων - με συμβόλαια ή με κάρτες! 

Φυσικά, όπως είναι γνωστό, αρκετοί έχουν περισσότερα του ενός κινητά τηλέφωνα, αλλά υπολογίζεται ότι το 75% του παγκόσμιου πληθυσμού έχει πρόσβαση σε κινητό τηλέφωνο. Χάριν συγκρίσεως, αρκεί να αναφέρουμε ότι σε ολόκληρο τον πλανήτη οι συνδέσεις σταθερής τηλεφωνίας ανέρχονται σε περίπου ένα δισεκατομμύριο - και μιλάμε για μια εφεύρεση, αυτή του σταθερού τηλεφώνου, η οποία έγινε το 1876 και βρίσκεται σε εμπορική χρήση πάνω από έναν αιώνα. Αντιθέτως, το κινητό τηλέφωνο έχει γνωρίσει μια εκρηκτική ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια, ιδίως την τελευταία δεκαετία. Δυσκολεύεται να χωρέσει ο νους του ανθρώπου αυτή την ταχύτητα διάδοσης και τις ριζικές αλλαγές που συντελούνται. Το έτος 2000 για παράδειγμα υπήρχαν σε όλο τον κόσμο 700 εκατομμύρια συνδρομητές κινητής τηλεφωνίας. Το 71% αυτών των συνδρομητών βρισκόταν στις χώρες του ανεπτυγμένου κόσμου και το 29% σε αναπτυσσόμενες χώρες.

Το έτος 2011 οι συνδρομητές κινητής τηλεφωνίας είχαν εκτοξευθεί στα 5,9 (!) δισεκατομμύρια και είχε αντιστραφεί εντελώς το από πού προέρχονταν αυτοί οι συνδρομητές: μόλις το 23% προερχόταν από τις ανεπτυγμένες χώρες έναντι του 71% που προαναφέραμε για το έτος 2000! Από δε τις αναπτυσσόμενες χώρες προερχόταν πλέον το 77% των συνδρομητών. Με το δίκιο τους οι συντάκτες της έκθεσης της Παγκόσμιας Τράπεζας σημειώνουν ότι «σε ορισμένες αναπτυσσόμενες χώρες μετράει κανείς περισσότερα άτομα που έχουν πρόσβαση σε κινητό τηλέφωνο παρά σε πόσιμο νερό ή ηλεκτρισμό»!  

Ορισμένα στοιχεία που παρατίθενται ακόμη και για την πενταετία 2005 - 2010 δείχνουν την ασυγκράτητη ανάπτυξη της κινητής τηλεφωνίας στις αναπτυσσόμενες χώρες, ακόμη και στις πιο φτωχές, ακόμη και σε εκείνες που είναι πληθυσμιακοί γίγαντες, όπως η Κίνα και η Ινδία.  

Το 2005 υπήρχαν μόνο 8 συνδρομές κινητής τηλεφωνίας για κάθε 100 κατοίκους της Ινδίας. Το 2010, μέσα σε πέντε χρόνια μόλις, στην Ινδία είχαμε... 70 συνδρομές για κάθε 100 κατοίκους! Σε έναν πληθυσμό όμως 1,2 δισεκατομμυρίων Ινδών, οι 70 συνδρομές ανά 100 κατοίκους σημαίνουν 840.000.000 συνδρομές, δηλαδή κάπου 750 εκατομμύρια νέες συνδρομές κινητής τηλεφωνίας μέσα σε μία πενταετία μόνο στην Ινδία. 

Ανάλογη υπήρξε η κατάσταση και στο γειτονικό και απελπιστικά φτωχό Μπανγκλαντές. Το 2005 υπήρχαν μόνο 6 συνδέσεις ανά 100 κατοίκους, οι οποίες όμως το 2010 είχαν εκτοξευθεί στις 57 συνδέσεις. Πού να το φανταζόταν κανείς ότι στο Μπανγκλαντές υπάρχουν πάνω από 85 εκατομμύρια συνδέσεις κινητής τηλεφωνίας! 

Ακόμη πιο τρελά είναι τα νούμερα για την Ινδονησία, μια χώρα που δεν είναι τόσο καθαρό στο μυαλό της πλειονότητας των Ελλήνων ότι έχει έναν τεράστιο πληθυσμό 250 εκατομμυρίων ανθρώπων. Στην Ινδονησία λοιπόν το έτος 2005 υπήρχαν 21 συνδέσεις κινητής τηλεφωνίας ανά 100 κατοίκους. Μέσα στην πενταετία που ακολούθησε, οι συνδέσεις κινητών... ξεπέρασαν (!) τον πληθυσμό της χώρας και ανήλθαν στις 103 συνδέσεις ανά 100 κατοίκους. Πάνω από 250 εκατομμύρια συνδρομητές (όχι διαφορετικά πρόσωπα, εννοείται, αφού κάποιοι έχουν και δύο ή και τρία κινητά σε λειτουργία) στην Ινδονησία για την κινητή τηλεφωνία σίγουρα δεν είναι κάτι που θα περίμενε να ακούσει κανείς. Δεν είναι μόνο η Ινδονησία από τις αναπτυσσόμενες χώρες που έχει περισσότερα κινητά από κατοίκους, κάθε άλλο.

Τα ίδια συμβαίνουν με τη... Μογγολία (!), το Καζακστάν και άλλες αραιοκατοικημένες χώρες. 

 Υπάρχει φυσικά εξήγηση γι' αυτό και έγκειται στο πολύ, πολύ μικρότερο κόστος εγκατάστασης ενός δικτύου κινητής τηλεφωνίας σε σύγκριση με ένα δίκτυο σταθερής, το οποίο χρειάζεται κολόνες, σύρματα κ.λπ. και πολύ υψηλότερο κόστος συντήρησης. Ετσι αποκτούν δυνατότητα τηλεπικοινωνιών περιοχές που με εξαιρετική δυσκολία θα αποκτούσαν σταθερό τηλέφωνο, ενώ η υψηλότερη χρέωση σε σύγκριση με τη σταθερή τηλεφωνία αφήνει τεράστια περιθώρια κέρδους στις εταιρείες.