Η τελεσίδικη απόφαση εξεδόθη προ ημερών, αλλά τα αδικήματα τελέστηκαν
προ δεκαπενταετίας, γλαφυρό παράδειγμα πώς βλέπουν κάποιοι πολιτικοί
τον κρατικό μηχανισμό (ως «τσιφλίκι» τους), πώς αντιμετωπίζουν πολλοί
ψηφοφόροι τους πολιτικούς (ως «θεούς» οι οποίοι ικανοποιούν πάραυτα τις
αξιώσεις τους), πώς αντιλαμβάνονται αρκετοί πολίτες το Δημόσιο (ως
«αγελάδα» που δεν στερεύει όσο κι αν αρμέγεται).
Τέως βουλευτής και
συνεργάτης του καταδικάστηκαν αμετάκλητα από τον Αρειο Πάγο σε κάθειρξη
πέντε ετών για απάτη κατ' επάγγελμα και κατά συνήθεια.
Ποια ήταν η
απάτη;
Αποσπούσαν από ψηφοφόρους μεγάλα χρηματικά ποσά με την υπόσχεση
ότι θα διόριζαν τα παιδιά τους στο Δημόσιο.
Συγκεκριμένα, από τον Μάρτιο έως τον Σεπτέμβριο του 1997 τέως βουλευτής
«με υψηλές γνωριμίες» και επιχειρηματίας φίλος του «με μεγάλη οικονομική
επιφάνεια» έλαβαν από εννέα οικογένειες συνολικά 73.366 ευρώ (25 εκατ.
δρχ.) για να διορίσουν τα παιδιά τους σε υπουργεία, ΝΠΔΔ, ΟΤΑ, τράπεζες ή
άλλους οργανισμούς. Οι εύπιστοι εκλογικοί πελάτες, μαζί θύματα της
κομματικής αισχροκέρδειας και συμμέτοχοι στην επονείδιστη συναλλαγή,
προσεπικύρωσαν τη συμφωνία καταθέτοντας σε τραπεζικό λογαριασμό από
4.402 έως 13.205 ευρώ έκαστος (1,5 - 4,5 εκατ. δρχ.), και ανέμεναν. Οι
διορισμοί φυσικά ποτέ δεν ήρθαν και τα χρήματα ουδέποτε επεστράφησαν,
παρά τις συνεχείς οχλήσεις...
Μέσα στα τελευταία 15 χρόνια δεν έχουν αλλάξει πολλά. Ακόμη και σήμερα
εφαρμόζεται η αρχαιότερη μέθοδος ψηφοθηρίας, οι παροχές, και οι
προεκλογικοί «αγώνες» είναι μέτωπο όπου όλα επιτρέπονται, ακόμη και η
υποκρισία και το ψεύδος. Και σήμερα υπάρχουν βουλευτές (όπως βεβαίως και
άλλοι, χρηστοί, που επιτελούν τίμιο έργο) οι οποίοι απασχολούνται
σχεδόν αποκλειστικά με την απόσπαση ρουσφετιών από τους υπουργούς, που
μάχονται όχι για τα κοινά αλλά για τα προσωπικά συμφέροντα της πελατείας
τους. Μιλούν για λιγότερο κράτος, αλλά στην πραγματικότητα επιδιώκουν
περισσότερο κράτος για να υπηρετεί καλύτερα ποικιλώνυμα συμφέροντα. Κατά
τη συζήτηση σημαντικών νομοσχεδίων στη Βουλή πολιορκούνται από
διαμεσολαβητές που αξιώνουν ευνοιοκρατικές τροπολογίες. Αναλαμβάνουν να
τις «περάσουν», μεταμορφώνοντας έναν απλό νόμο σε συνονθύλευμα άσχετων
ρουσφετολογικών προσθηκών, σε λαβυρινθώδη κρύπτη συναλλαγών. Σε έναν
νόμο γρίφο, φαυλοκρατικό και βλαπτικό για το σύνολο.
Αλλά και οι ίδιοι οι βουλευτές, ή τουλάχιστον μέρος αυτών, είναι
εξαρτημένοι και ευάλωτοι. Είναι δύσκολο να διατηρήσουν το ήθος και τον
αυτοσεβασμό τους όταν παρίστανται απλά και μόνο για να επικυρώνουν με
την ψήφο τους αποφάσεις με τις οποίες συχνά δεν συμφωνούν. Είναι
εκπρόσωποι του έθνους, αλλά ο ρόλος τους είναι περιθωριακός, μικρός στη
διαμόρφωση πολιτικής.
Η ποιότητα ακόμη και ενός βουλευτή απεικονίζει την ηθική και πνευματική
στάθμη της κοινωνίας, η οποία έχει πλέον επιτακτική ανάγκη από νέα ήθη
και νέο όραμα. Αλλιώτικες μορφές ζωής, περισσότερο συλλογικής, όπου όλοι
να αναγνωρίζουν έναν ενεργό εαυτό, ο οποίος θα στιγματίζει την απάτη,
θα αρνείται τη ρουσφετολογία και τη δημοκοπία, θα υπερασπίζει όχι μόνο
τα δικά του δίκια, αλλά και τα δίκια του διπλανού του. Παρουσία, έκφραση
γνώμης, δράση όχι κάθε τέσσερα χρόνια, αλλά κάθε ώρα, κάθε στιγμή.
Πράξεις που το βάρος τους να μπορεί να διαμορφώσει μια καινούργια
Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου