ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Ο πατέρας της

Εξαιρετικά αφιερωμένο σε κάτι αξιοθρηνητους  ΚΑΜΜΕΝΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ

 

Από τον ΦΙΛΙΠΠΟ ΣΥΡΙΓΟ

Δεν γνωρίζω την κυρία Ραχήλ Μακρή των ΑΝ.ΕΛ. ούτε και τι ακριβώς υπονοούσε με τα όσα φέρεται να είπε προχθές στη Βουλή, απευθυνόμενη στη συνάδελφό της, της Ν.Δ., Σοφία Βούλτεψη («Ξέρουμε πού μεγάλωσες και ποιος ήταν ο πατέρας σου»).

Είχα την τύχη, όμως, να γνωρίσω από πολύ κοντά τον «...ποιος ήταν ο πατέρας σου» Γιάννη Βούλτεψη και αυτό μου φτάνει.

Μέγας δημοσιογράφος, που με την επιμονή και το ερευνητικό του δαιμόνιο είχε ξεσκεπάσει, μαζί με τους Γ. Ρωμαίο και Γ. Μπέρτσο, το παρακράτος στην υπόθεση Λαμπράκη, ο Γιάννης Βούλτεψης πήρε μετά την πτώση της χούντας το βάπτισμα στον αστικό Τύπο, ως στέλεχος στην «Απογευματινή» των αδελφών Μπότση.

Εκεί τον γνώρισα και συνεργαστήκαμε στενά. Εκείνος, με την τεράστια πείρα του και τη φανατική του προσήλωση στις αρχές της δημοσιογραφίας, έδινε τις κατευθυντήριες γραμμές από τη θέση του αρχισυντάκτη ειδήσεων. Κι εγώ πιτσιρικάς, 26, μόλις, χρόνων, προσπαθούσα να αποδείξω, ως συντάκτης ύλης, ότι μπορούσα να τα καταφέρω και μακριά από τις αγαπημένες μου αθλητικές σελίδες.

Η συμβίωσή μας δεν ήταν εύκολη. Οχι μόνο γιατί προερχόμασταν από δύο διαφορετικούς κόσμους, αλλά και γιατί, πειραχτήρι από τη φύση μου, δεν έχανα ευκαιρία (με την ενθάρρυνση, βέβαια, των Μίμη Ραυτόπουλου και Φάνη Καμπάνη) να τσιγκλάω το «δάσκαλο» για τη συμπάθειά του προς τον Μητσοτάκη και τη συνεργασία του με τον Κωνσταντίνο, στα γεγονότα του «Βέλος» στην Ιταλία.

Κι εκείνος σαστισμένος, ίσως από το θράσος μου, συνήθιζε να μου απευθύνει προειδοποιήσεις του τύπου «μη μεταφέρεις εδώ την ατμόσφαιρα των αποδυτηρίων...», όταν δήθεν απορημένος διαπίστωνα ότι «πρέπει, μπαρμπα-Γιάννη, να είσαι ο μοναδικός βασιλοκομμουνιστής στην Ελλάδα. Ή κάνω λάθος;».

Ο Βούλτεψης, για τα δεδομένα της εποχής, πολιτικά έμοιαζε να έχει ξεφύγει. Δεν είχε ξανακουστεί, άλλωστε, μέχρι τότε, ένας κομμουνιστής δημοσιογράφος, με θητεία στο αντάρτικο και εκτοπίσεις, να καλοβλέπει το βασιλιά και να δείχνει μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στη Ν.Δ. απ' όση στο ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα, που, εκτός των άλλων, ενστερνιζόταν τα συνθήματα και δανειζόταν τα οράματα της Αριστεράς!

Δεν τον καταλάβαινα. Μερικοί ψιθύριζαν πίσω από την πλάτη του ότι ήταν πουλημένος. Αηδίες... Απλά ο τρελο-Κεφαλονίτης Βούλτεψης ήταν μπροστά από την εποχή του. Και είχε το κουράγιο να υποστηρίζει τις «ακατανόητες» θέσεις του, που δεν έβρισκαν, φυσικά, καμία απήχηση μέσα στο τρομερό δίπολο Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ, το οποίο ισοπέδωνε οποιαδήποτε άλλη σκέψη...

Με τον μπαρμπα-Γιάννη χωρίσαμε (προσωρινά) το '78 όταν ήλθα στην «Ελευθεροτυπία» και ξαναβρεθήκαμε το '83 στον «Ελεύθερο Τύπο», απ' όπου, έπειτα από 6 μήνες, ο Βουδούρης έστειλε όλο του το επιτελείο στο... καλό, για να κάνει ανεμπόδιστος τις δουλειές του!

Την τραυματική εκείνη εμπειρία ο Βούλτεψης την αντιμετώπισε με το αλύγιστο χιούμορ του και μια αξιοπρέπεια που αποτελούσε μάθημα ζωής. Κι ας λέει σήμερα η κυρία Ραχήλ Μακρή, στη μοναχοκόρη του Σοφία, «ξέρουμε ποιος ήταν ο πατέρας σου...».

Είσαι σίγουρη κυρά μου;