Του Κώστα Ράπτη
O Vladimir Putin και ο Tayyip Erdogan έχουν, εκτός από θερμή προσωπική σχέση, και αρκετά κοινά χαρακτηριστικά: ψυχρό ρεαλισμό, μια κάποια ροπή προς τον αυταρχισμό, μεγάλες φιλοδοξίες για τις χώρες τους και την ακλόνητη πεποίθηση ότι η οικονομική διπλωματία αποτελεί το “παγοθραυστικό” για την προώθηση των εθνικών τους συμφερόντων στην διεθνή σκηνή.
Την πεποίθηση αυτή θα δοκιμάσουν στην πράξη σήμερα 3 Δεκεμβρίου πραγματοποιώντας εξ αναβολής στην Κωνσταντινούπολη την 3η συνεδρίαση του Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας Ρωσίας-Τουρκίας, στο φόντο της έντονης διαφωνίας και καχυποψίας που έχει δημιουργήσει μεταξύ των δύο πλευρών η κρίση της Συρίας.
Ωστόσο, το επιδιωκόμενο μήνυμα ότι όσο και αν συναντά εμπόδια η ρωσο-τουρκική συνεργασία (που άλλωστε εγκαινιάσθηκε παραμερίζοντας τις αποκλίσεις των δύο πλευρών σε θέματα όπως το Κόσοβο, το Ναγκόρνο Καραμπάχ και το Κυπριακό) είναι προορισμένη να μην διακοπεί ποτέ.
Εξ ού και δεν αναμένεται να ανακινηθεί το περιστατικό της καθήλωσης από τις τουρκικές αρχές ρωσικού αεροσκάφους το οποίο η Άγκυρα ισχυρίζεται (χωρίς έως τώρα να το έχει αποδείξει) ότι μετέφερε στρατιωτικό υλικό προς τη Δαμασκό.
Οι δύο πλευρές αναμένεται να υπογράψουν τουλάχιστον πέντε συμφωνίες ενεργειακής,οικονομικής και πολιτιστικής συνεργασίας, ενώ μετά την κοινή συνέντευξη Τύπου οι Putin και Erdogan θα παρακαθήσουν παρουσία 70 επιχειρηματιών σε δείπνο επ΄ ευκαιρία της εξαγοράς της Deniz-bank από τη ρωσική Sberbank.
Υπενθυμίζεται ότι περίπου 3.000 τουρκικές επιχειρήσεις έχουν πραγματοποιήσει στη Ρωσία επενδύσεις συνολικού ύψους 12 δισ. δολαρίων (και αντίστοιχο ποσό έχει επενδυθεί από ρωσικής πλευράς στην Τουρκία), ενώ μετά την άρση της βίζας μεταξύ των δύο χωρών, ο αριθμός των Ρώσων τουριστών προς τη γειτονική χώρα αναμένεται να ανέλθει φέτος στα 3,5 εκατομμύρια.
Το διμερές εμπόριο έχει όγκο 30 δισ. δολαρίων: κοινή φιλοδοξία είναι η αύξησή του στα 100 δισ. δολάρια.
Όμως το “βαρύ πυροβολικό” της ρωσο-τουρκικής συνεργασίας είναι η ανάληψη από ρωσικά συμφέροντα της κατασκευής του πρώτου τουρκικού πυρηνικού σταθμού παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στο Akkuyu,επένδυση που εξασφαλίσθηκε εν μέσω έντονου διεθνούς ανταγωνισμού και αναμένεται να φθάσει τα 25 δισ. δολάρια (η τουρκική πλευρά θα υποβάλλει αίτημα συμπερίληψης και τουρκικών εταιρειών στο έργο). Είναι χαρακτηριστικό ότι οι δύο υπουργοί Ενέργειας Taner Yıldız και Aleksandr Novak θα συνυπογράψουν ένα “μεσοπρόθεσμο πλαίσιο συνεργασίας”για την περίοδο 2012-2015. Άλλωστε, η Ρωσία αποτελεί τον υπ΄ αριθμόν ένα ενεργειακό τροφοδότη της Τουρκίας και αξιόπιστο εταίρο στο project του αγωγού φυσικού αερίου South Stream, το οποίο έχει στρατηγική σημασία για την πρόσβαση των Ρώσων στις ευρωπαϊκές αγορές σε μία περίοδο κατά την οποία παρουσιάζονται σύννεφα στις σχέσεις με πολλές πρωτεύουσες της Γηραιάς Ηπείρου, συμπεριλαμβανομένου ακόμη και του Βερολίνου.
O Vladimir Putin και ο Tayyip Erdogan έχουν, εκτός από θερμή προσωπική σχέση, και αρκετά κοινά χαρακτηριστικά: ψυχρό ρεαλισμό, μια κάποια ροπή προς τον αυταρχισμό, μεγάλες φιλοδοξίες για τις χώρες τους και την ακλόνητη πεποίθηση ότι η οικονομική διπλωματία αποτελεί το “παγοθραυστικό” για την προώθηση των εθνικών τους συμφερόντων στην διεθνή σκηνή.
Την πεποίθηση αυτή θα δοκιμάσουν στην πράξη σήμερα 3 Δεκεμβρίου πραγματοποιώντας εξ αναβολής στην Κωνσταντινούπολη την 3η συνεδρίαση του Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας Ρωσίας-Τουρκίας, στο φόντο της έντονης διαφωνίας και καχυποψίας που έχει δημιουργήσει μεταξύ των δύο πλευρών η κρίση της Συρίας.
Ωστόσο, το επιδιωκόμενο μήνυμα ότι όσο και αν συναντά εμπόδια η ρωσο-τουρκική συνεργασία (που άλλωστε εγκαινιάσθηκε παραμερίζοντας τις αποκλίσεις των δύο πλευρών σε θέματα όπως το Κόσοβο, το Ναγκόρνο Καραμπάχ και το Κυπριακό) είναι προορισμένη να μην διακοπεί ποτέ.
Εξ ού και δεν αναμένεται να ανακινηθεί το περιστατικό της καθήλωσης από τις τουρκικές αρχές ρωσικού αεροσκάφους το οποίο η Άγκυρα ισχυρίζεται (χωρίς έως τώρα να το έχει αποδείξει) ότι μετέφερε στρατιωτικό υλικό προς τη Δαμασκό.
Οι δύο πλευρές αναμένεται να υπογράψουν τουλάχιστον πέντε συμφωνίες ενεργειακής,οικονομικής και πολιτιστικής συνεργασίας, ενώ μετά την κοινή συνέντευξη Τύπου οι Putin και Erdogan θα παρακαθήσουν παρουσία 70 επιχειρηματιών σε δείπνο επ΄ ευκαιρία της εξαγοράς της Deniz-bank από τη ρωσική Sberbank.
Υπενθυμίζεται ότι περίπου 3.000 τουρκικές επιχειρήσεις έχουν πραγματοποιήσει στη Ρωσία επενδύσεις συνολικού ύψους 12 δισ. δολαρίων (και αντίστοιχο ποσό έχει επενδυθεί από ρωσικής πλευράς στην Τουρκία), ενώ μετά την άρση της βίζας μεταξύ των δύο χωρών, ο αριθμός των Ρώσων τουριστών προς τη γειτονική χώρα αναμένεται να ανέλθει φέτος στα 3,5 εκατομμύρια.
Το διμερές εμπόριο έχει όγκο 30 δισ. δολαρίων: κοινή φιλοδοξία είναι η αύξησή του στα 100 δισ. δολάρια.
Όμως το “βαρύ πυροβολικό” της ρωσο-τουρκικής συνεργασίας είναι η ανάληψη από ρωσικά συμφέροντα της κατασκευής του πρώτου τουρκικού πυρηνικού σταθμού παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στο Akkuyu,επένδυση που εξασφαλίσθηκε εν μέσω έντονου διεθνούς ανταγωνισμού και αναμένεται να φθάσει τα 25 δισ. δολάρια (η τουρκική πλευρά θα υποβάλλει αίτημα συμπερίληψης και τουρκικών εταιρειών στο έργο). Είναι χαρακτηριστικό ότι οι δύο υπουργοί Ενέργειας Taner Yıldız και Aleksandr Novak θα συνυπογράψουν ένα “μεσοπρόθεσμο πλαίσιο συνεργασίας”για την περίοδο 2012-2015. Άλλωστε, η Ρωσία αποτελεί τον υπ΄ αριθμόν ένα ενεργειακό τροφοδότη της Τουρκίας και αξιόπιστο εταίρο στο project του αγωγού φυσικού αερίου South Stream, το οποίο έχει στρατηγική σημασία για την πρόσβαση των Ρώσων στις ευρωπαϊκές αγορές σε μία περίοδο κατά την οποία παρουσιάζονται σύννεφα στις σχέσεις με πολλές πρωτεύουσες της Γηραιάς Ηπείρου, συμπεριλαμβανομένου ακόμη και του Βερολίνου.
Όλα τα παραπάνω καθόλου δεν σημαίνουν ότι δεν θα είναι βαρυφορτωμένη η καθαυτό πολιτική ατζέντα, καθώς και οι δύο χώρες επιχειρούν (και ενδεχομένως να προκαλέσουν έκπληξη, ανακοινώνοντάς το από κοινού) να επαναπροσδιορίσουν τη στάση τους στην κρίση της Συρίας. Η Άγκυρα που εμφανίσθηκε επισπεύδουσα στην προοπτική αλλαγής καθεστώτος στη Δαμασκό, βρέθηκε “αδειασμένη” από τους πιο επιφυλακτικούς συμμάχους της, εξ ού και η δήλωση Erdogan την περασμένη εβδομάδα ότι “η Ρωσία κρατά το κλειδί” της συριακής κρίσης., κάτι που όπως είπε, το Ιράν δεν μπορεί πλέον να πράξει. Ο ίδιος πρόσθεσε χαρακτηριστικά ότι “η στάση των ΗΠΑ δεν υπήρξε ικανοποιητική”, λόγω της αναμονής σχηματισμού της νέας κυβέρνησης Obama.
Η ρωσική αντιπροσωπεία είναι βέβαιο ότι θα ζητήσει εξηγήσεις για την ανάπτυξη στην τουρκική επικράτεια ΝΑΤΟϊκών πυραύλων Patriot τους οποίους θεωρεί ως το πρώτο βήμα για την δημιουργία ζώνης απαγόρευσης πτήσεων στη βόρεια Συρία και τη μετέπειτα εγκατάσταση σε αυτή την περιοχή της εξόριστης ηγεσίας της συριακής αντιπολίτευσης. Η τουρκική πλευρά χαρακτηρίζει την κίνηση καθαρά αμυντική.
Σε ευρύτερο πεδίο, η Ρωσία θα επιδιώξει πάντως να ισορροπήσει τα τουρκικά της ανοίγματα με τη διατήρηση και εμβάθυνση της συνεργασίας με την Κύπρο και το Ισραήλ, καθώς η Gazprom ενδιαφέρεται για την συμμετοχή της στην αξιοποίηση των κοιτασμάτων της Ανατολικής Μεσογείου, ενώ η ρωσική στρατιωτική βιομηχανία διαπραγματεύεται την πώληση στο εβραϊκό κράτος μαχητικών αεροσκαφών Sukhoi.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου