ΠΑΙΔΕΙΑ στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Mικρή ιστορία

Του ΚΩΣΤΑ ΓΕΩΡΓΟΥΣΟΠΟΥΛΟΥ

Επειδή έχω την ιστορία μου στην εκπαίδευση, θα ήθελα να θυμίσω στους νεότερους και κυρίως στους νεότερους πολιτικούς μας μερικά πραγματάκια. 

Ακούω πως υπάρχει γκρίνια που το υπουργείο Παιδείας μέσα στην πλήρη κατάρρευση του θεμελιώδους θεσμού, μαζί με τη δικαιοσύνη, της παιδείας, έδωσε εντολή να επιστρέφονται τα σχολικά βιβλία που διανέμονται δωρεάν στους μαθητές μετά το πέρας του σχολικού έτους. 

Νομίζω πως πρώτα έπρεπε να επιβληθεί με βαριές τιμωρίες η τελετουργική καύση των βιβλίων μετά το πέρας των εξετάσεων. Αν αυτό σας θυμίζει Χίτλερ και Μεταξά, δεν θα διαφωνήσω.  

Αλλά γιατί σήμερα οι μαθητές απαξιώνουν το βιβλίο και το καίνε, το πετάνε ή το καταστρέφουν

Πρώτα γιατί δεν το σέβονται, και πώς, αφού το σύστημα τους βροντοφωνάζει πως δεν αξίζουν και για αυτό κάθε χρόνο οι γονείς ξοδεύουν δισεκατομμύρια για φροντιστήρια και φροντιστηριακά βιβλία που έχουν την ίδια ύλη τάχα μου, αλλιώς και αλλιώτικα. 

Καλύτερα; Πιθανόν. 

Και γιατί το κράτος δεν αγοράζει αυτά τα βιβλία να τα διανείμει δωρεάν. 

Αλλάς ας σταθούμε αλλού.  

Πόσοι άραγε ευθύνονται που στη μεγάλη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση των Γ. Παπανδρέου - Παπανούτσου - Ακρίτα, η οποία εγκαινίασε τη δωρεάν εκπαίδευση, τα σχολικά βιβλία αγοράζονταν από τους μαθητές, φτηνά λόγω του οργανισμού που τα τύπωνε, αλλά αγοράζονταν. 

Γιατί; Διότι οι μεταρρυθμιστές πίστευαν πως ο μαθητής πρέπει να σέβεται το βιβλίο όχι μόνο ως περιεχόμενο αλλά και ως κόστος υλικού. 

Αλήθεια, γνωρίζετε οι νεότεροι ποιος καθιέρωσε τη δωρεάν διανομή σχολικών βιβλίων; 

Η χούντα, παρακαλώ. Με τυπωμένο φάτσα φόρα το πουλί. Μοίρασε δωρεάν πολιτική τύφλα, έκτοτε άρεσε σ' όλους στη Μεταπολίτευση ο λαϊκισμός, όπως και το μοναδικό βιβλίο.