ΔΙΕΘΝΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: Αυτοκτονική (!) η νοσταλγία των Γερμανών για το Μάρκο

Του CLIVE CROOK / Bloomberg

Ας ελπίσουμε ότι οι Γερμανοί θα εξετάσουν προσεκτικά την πρόταση του Τζόρτζ Σόρος ότι θα πρέπει είτε να ηγηθούν της Ευρωζώνης είτε να την εγκαταλείψουν. 

Οσο πιο προσεκτικά την σκεφτούν, τόσο προθυμότεροι θα είναι να εργαστούν προκειμένου να λειτουργήσει το παρόν σύστημα. 

Πολλοί Γερμανοί ψηφοφόροι είναι, δικαιολογημένα, κουρασμένοι από την περιπέτεια του ευρώ. Η επόμενη φάση στη διαχείριση της κρίσης, μετά την απόφαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να αγοράσει κρατικά ομόλογα, θα περιλαμβάνει νέες δαπάνες από τους φορολογουμένους και θα τους εκθέσει σε μεγαλύτερο κίνδυνο μελλοντικών ζημιών.  

Ωστόσο, οι Γερμανοί ίσως να ξανασκεφτούν τη νοσταλγία που νιώθουν για το μάρκο αν η κυβέρνηση τους παρουσιάσει τις εναλλακτικές επιλογές που υπάρχουν αντί για τις οικονομικές διασώσεις.

Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις διέπραξαν ένα μεγάλο και μη αναστρέψιμο λάθος όταν αποδέχθηκαν ότι είναι πιθανή η διάλυση της Ευρωζώνης. Παρ’ όλα αυτά, η εκδίωξη των αδυνάμων χωρών παραμένει απίθανη διότι όλοι κατανοούν ότι θα προκαλούσε τεράστια ζημία και θα πυροδοτούσε μια αλυσιδωτή αντίδραση που θα ήταν δύσκολο να σταματηθεί.  

Η εκδίωξη των ισχυρών χωρών ίσως είναι καλύτερη ιδέα. Εχουν διατυπωθεί δύο παραλλαγές. 

 Η διάσπαση του ευρώ σε δύο πολυεθνικά μπλοκ, το ένα εκ των οποίων θα περιλαμβάνει τη Γερμανία και άλλες ισχυρές χώρες, και η αποχώρηση της Γερμανίας από το ευρώ. 

Ας αναλογιστούμε το δεύτερο, το οποίο προφανώς είναι ελκυστικότερο για τους Γερμανούς ψηφοφόρους, που επιθυμούν ένα τελείως δικό τους νόμισμα. Η επαναφορά του γερμανικού μάρκου έχει ένα κοινό βασικό στοιχείο με την επιλογή της εκδίωξης των αδυνάμων χωρών και μια διαφορά αποφασιστικής σημασίας. Το κοινό στοιχείο είναι ότι αν ξανακυκλοφορήσει το γερμανικό μάρκο, θα βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα των αδυνάμων ενισχύοντας τις εξαγωγές τους, τις εσωτερικές επενδύσεις και τελικά την ανάπτυξή τους.

Η κρίσιμη διαφορά είναι ότι μια έξοδος της Γερμανίας από την Ευρωζώνη δεν θα κατέληγε στη μαζική μετατροπή χρηματοπιστωτικών συμβολαίων και στην καταστροφή που θα ακολουθούσε, καθώς οι αδύναμες χώρες, πλέον με άγρια υποτιμημένο νόμισμα, δεν θα μπορούσαν να αποπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους σε ευρώ.

Αν η Γερμανία αποκτούσε πάλι το μάρκο της, θα διατηρούσε την άριστη πιστοληπτική της ικανότητα, ενώ το νόμισμά της θα ανετιμάτο ταχύτατα, οπότε τα συμβόλαια σε ευρώ θα παρέμεναν σε ισχύ.

Ποιο είναι το κρυμμένο μειονέκτημα;  

Η ενίσχυση των εξαγωγών και της απασχόλησης στην υπόλοιπη Ευρωζώνη θα σήμαινε λιγότερες εξαγωγές και περισσότερη ανεργία στη Γερμανία. Το νέο γερμανικό μάρκο πιθανότατα θα ανετιμάτο αρκετά ώστε να ρίξει τη Γερμανία σε βαθιά ύφεση. Γι’ αυτό οι Γερμανοί θα πρέπει να ζυγίσουν προσεκτικά την πρόταση του Σόρος και να προσέχουν τι εύχονται. 

Κοιτάζουν το ευρώ και βλέπουν μόνο υπερβολικά βάρη. Ομως η υιοθέτηση του ευρώ τούς έδωσε εξαγωγικό πλεονέκτημα κι ένα τεράστιο εμπορικό πλεόνασμα, που αλλιώς δεν θα είχαν. Και ας μην ξεχνάμε ότι αυτά τα πλεονάσματα ανακυκλώθηκαν ως επισφαλής δανεισμός στις αδύναμες ευρωπαϊκές χώρες. 

Χρειάζεται ένας κακός δανειστής κι ένας κακός δανειολήπτης για να σχηματισθεί μια κρίση χρέους. Οι οικονομικές διασώσεις, που τόση δυσαρέσκεια προκαλούν στους Γερμανούς ψηφοφόρους, ήταν, εν μέρει, αναγκαίες για να προστατευθούν οι ανεπαρκώς κεφαλαιοποιημένες γερμανικές τράπεζες από τις συνέπειες των δικών τους ενεργειών.  

Αν το αίσθημα κοινής ευθύνης δεν επαρκεί προκειμένου να δέσει τη Γερμανία με τους γείτονές της, τότε ίσως το καταφέρει η ωμή ιδιοτέλεια. Ξανασκέψου το, Γερμανία.  

Επανέφερε το μάρκο και θα κάνεις στην υπόλοιπη Ευρώπη μια χάρη. Εσύ θα είσαι η μεγάλη χαμένη.