Από την ματωμένη χλαίνη στην κατουρημένη ποδιά

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΙΚΑΣ

katsikas.george@gmail.com

 

-  Πώς πάει το έθνος; ()

- Είδες να μαδάνε την κότα και ο αέρας συνεπαίρνει τα πούπουλα;  Έτσι πάει το έθνος!

Δ.  ΣΟΛΩΜΟΣ

 

«Λοιπόν έχουμε πόλεμο»!  Οικονομικό  λέει αυτή τη φορά.  Η Ρουσφετόβια σε κατάσταση  «γενικής επιστράτευσης»    ψάχνει το όπλο της. Πουθενά το ρημάδι!  Πουθενά και οι «επίστρατοι» Φλούφληδες,  Μπούληδες, Κανακαρούληδες    και οι κάθε είδους  Βυσματούληδες  που ανδρώθηκαν χάρη στη  σκοπιά δίπλα στο σπίτι τους,  χάρη στις γκαζιές στα «καγιέ» τα «τούρμπα» και τους «κομπρέσορες»  και σ τις «σοφές» συμβουλές του Μπάρμπα στην Κορώνη !

 

Αλήθεια τι έκαναν κάποιοι άλλοι 7 δεκαετίες πριν,  όταν η φρίκη του πολέμου με την ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΗ έννοια του όρου χτυπούσε την πόρτα τους?  Τι έκαναν όταν ξέροντας πως με το που θα βρεθούν στην φλόγα του μετώπου,  έπαιζαν κορώνα γράμματα υπέρ πατρίδος όχι κάποια πολλά ή λίγα ευρώπουλα  ή και όλο τους το πορτοφόλι  αλλά την σωματική τους ακεραιότητα  τα χέρια τους τα πόδια τους τα μάτια τους και την ίδια τους τη ζωή?

 

Είπαν «γιατί εγώ και όχι ο Μπούλης που έχει φορολογική δήλωση μεγαλύτερη από τη δικιά μου»? 

 

Είπε κανείς τους «γιατί εγώ και όχι  Φλούφλης που βγάζει περισσότερα» ή μήπως στο κάλεσμα της Πατρίδας έτρεξαν χωρίς δεύτερη σκέψη με το χαμόγελο στα χείλη να βρεθούν στην 1^η γραμμή?

 

«Λοιπόν έχουμε (πάλι) πόλεμο»!  Μόνο που δεν έχουμε πια ούτε χαμόγελο στα χείλη ούτε και ψυχή να φωνάξουμε αέρα. Το χαμόγελο στα χείλη πού κάποτε έγραφε ιστορία στην 1^η  γραμμή  έγινε αμήχανη γελοιότητα,  η ψυχωμένη κραυγή «αέρα», αγκομαχητό ξεψυχισμένων  γλεντοκόπων που έμαθαν να παράγουν αέρα κοπανιστό και να τρώνε δανεικά που «δεν χρωστάνε σε κανένα και δεν πληρώνουν σε κανένα» γιατί προφανώς έπεσαν από τον ουρανό,   και η 1^η γραμμή  του μετώπου της υπεράσπισης των ιερών και των οσίων του έθνους, ένα τσούρμο κόκκινες γραμμές που περιχαρακώνουν «κεκτημένα»  κάθε είδους βολεμένων. Βολεμένων που πιπιλούν την καραμέλα του «γιατί εγώ και όχι ο περισσότερο βολεμένος»!    

 

Το χειρότερο όμως είναι άλλο. 

Είναι ότι ΔΕΝ έχουμε καταλάβει ποιος είναι ο εχθρός! Η απερίγραπτη Ρουσφετόβια που την δόξασε η τιμημένη φουστανέλα και  η ματωμένη χλαίνη και την ξεφτίλισε η κατουρημένη ποδιά   , πέρα από το χαμένο όπλο της και τους ανύπαρκτους επίστρατους ψάχνει μέχρι και τον ίδιο εχθρό της!

 

Τελευταία της ελπίδα μία και μοναδική! Την κατουρημένη ποδιά κανένα μα κανένα πολεμικό καμουφλάζ  δεν μπορεί να την κρύψει και οι εθισμένοι στην μόδα της, δεν την βγάζουν ποτέ.  Έστω και την ύστατη στιγμή ας δει ποιοι την φορούν και ποιοι την προσκυνάνε…

 

 

ΥΓ Η απολύτως άνιση και εξωφρενικώς άδικη κατανομή των περίφημων μέτρων εις βάρος των «από κάτω»  στον «οικονομικό πόλεμο» που ζούμε αποτελεί αναμφισβήτητο γεγονός. Αναμφισβήτητο γεγονός όμως είναι και πως πόλεμος από τους «γιατί εγώ και όχι άλλος» όποιοι και αν είναι αυτοί,  όσο κι αν έχουν αδικηθεί, ακόμα ΔΕΝ έχει κερδηθεί…