ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Το δικό τους μαγαζί

Toυ ΤΑΚΗ ΣΠΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

Ο ναός της δημοκρατίας, τελικά αναδεικνύεται σε ναό της φαυλότητας, του βολέματος και της αναξιοκρατίας! Και όμως, και μόνο ο ισχυρός συμβολισμός του θεσμού του κοινοβουλίου και το κύρος της θέσης του προέδρου του (τρίτο στην ιεραρχία πολιτειακό αξίωμα, μετά τον πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον Πρωθυπουργό) θα έπρεπε να αποτελέσουν τροχοπέδη και ανάχωμα, για κάθε είδους εξευτελισμό!

Γιατί ο διασυρμός του κοινοβουλίου, ισοδυναμεί με τον διασυρμό του πολιτεύματος. Η απαξίωση του, απαξιώνει και τη δημοκρατία μας. 

Σε ποια λογική εδράζεται άραγε η δυνατότητα του προέδρου της βουλής, να προσλαμβάνει κατά την απόλυτη κρίση του, έως και 70 άτομα(!), κατά παρέκκλιση των διατάξεων των νόμων και μάλιστα με εξασφαλισμένη τη μυστικότητα και την προστασία από τη δημοσιότητα, καθώς η απόφαση του, σε αντίθεση με ότι ισχύει στο πολίτευμά μας, δεν χρειάζεται να δημοσιευτεί στην εφημερίδα της κυβερνήσεως, προκειμένου να τεθεί σε ισχύ! Ούτε η ΕΥΠ δεν στρατολογεί προσωπικό, με τέτοια μυστικότητα!  Σε ποια ευνομούμενη χώρα άραγε, ο πρόεδρος της βουλής, που θα έπρεπε να αποτελεί το υπόδειγμα του ήθους και της αφοσίωσης στους θεσμούς και την ισονομία, είναι υπεράνω των νόμων και λειτουργεί σε καθεστώς αδιαφάνειας;  

Και μόνο το γεγονός της δυνατότητας παρέκκλισης από το νόμο και της προστασίας από τη δημοσιοποίηση, φανερώνει δόλο και ενοχή! Και κάπως έτσι, οι 500 υπάλληλοι του κοινοβουλίου του 1989, έγιναν 1743 το 2010!

Και όμως, τριακόσιοι ήταν τότε οι βουλευτές, τριακόσιοι είναι και σήμερα. Το κοινοβουλευτική έργο ήταν αντίστοιχο σε όγκο και οι ανάγκες υποστήριξης της λειτουργίας του, όμοιες με σήμερα. Και ας ήταν η εποχή της γραφομηχανής, του χειρόγραφου και του πολυγράφου! Και ας μην υπήρχε η συνδρομή της τεχνολογίας, που πλέον κάνει τα πράγματα για βουλευτές και υπαλλήλους πολύ πιο εύκολα! 

Βέβαια τότε δεν υπήρχαν γυμναστήρια, βρεφονηπιακοί σταθμοί, τηλεοπτικός σταθμός και διάφορα άλλα, που ουδεμία σχέση έχουν με την ποιότητα και τη διευκόλυνση του παραγόμενου έργου!

Το πόσο δικό τους μαγαζί ήταν το κοινοβούλιο, το αποκαλύπτει η ευκολία με την οποία εκχωρούσαν στα δικά τους παιδιά, δημόσια περιουσία. Όλα τα μισθώματα που εισέπραττε η βουλή, ύψους πολλών εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ ετησίως, πήγαιναν σε ένα ταμείο, που χορηγούσε συμπληρωματικό εφάπαξ στους υπαλλήλους, οι οποίοι εισέπρατταν δύο μισθούς για κάθε χρόνο δουλειάς. Δηλαδή με τριάντα χρόνια υπηρεσίας, έφευγαν με εξήντα μισθούς εφάπαξ!

Και όλα αυτά είναι ξέχωρα από τα προκλητικά προνόμια των βουλευτών, τις παράλογες αμοιβές και τα εξωφρενικά επιδόματα των υπαλλήλων! 

 Όσοι έχουν ακόμη απορίες και δυσκολεύονται να ερμηνεύσουν την εκρηκτική άνοδο της Χρυσής Αυγής, έχουν ήδη την απάντηση.  

Η απέχθεια του κόσμου, για το απαξιωμένο και σαθρό πολιτικό μας σύστημα, είναι καμπανάκι κινδύνου για τη δημοκρατία μας! Ας γίνει επιτέλους κάτι, πριν να είναι αργά!