Του ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ
Εικόνα πρώτη: στη Βουλή των Ελλήνων, ως εκπρόσωπος της αξιωματικής
αντιπολίτευσης αγορεύει ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, ο άνθρωπος που δεν
φοβάται τη χρεοκοπία της χώρας. Δεν έχει τόση σημασία τι λέει. Σημασία
έχει ότι πίσω του κάθεται ο Γιώργος Πάντζας, ο οποίος συγκατανεύει κάθε
τόσο με ελαφρά κλίση της κεφαλής για να δείξει ότι όχι μόνο καταλαβαίνει
τι λέει ο κ. Λαφαζάνης αλλά ότι συμφωνεί κιόλας. Ο κ. Πάντζας δεν έχει
ακουστεί να αγορεύει, αλλά όπως όλα δείχνουν αν του δοθεί η ευκαιρία θα
έχει πολλά να πει για την έξοδο της χώρας από την κρίση. Γι' αυτό και
εξελέγη άλλωστε.
Εξ αριστερών του κ. Πάντζα και ακριβώς πίσω από τον κ. Λαφαζάνη
κάθεται γυναίκα βουλευτής αγνώστων λοιπών στοιχείων, την οποία προφανώς
ξεπερνούν όσα λέει ο αγορητής και για να μην εκτεθεί, αντί να κουνήσει
το κεφάλι της κουνάει τα δάχτυλά της για να ξύσει τη μύτη της.
Χειρονομία αμηχανίας με ολίγη από εκνευρισμό. Είναι προφανές πως η
γυναίκα περιμένει να της δοθεί η ευκαιρία να μιλήσει γιατί θα έχει και
αυτή να πει πολλά για τη σωτηρία της χώρας. Γι' αυτό και εξελέγη
άλλωστε.
Σκέψη πρώτη:
Η πολιτική ζωή της χώρας διαθέτει εφεδρείες και όσο
αυτές οι εφεδρείες μπορούν να αγορεύουν, να κουνάνε το κεφάλι τους ή να
ξύνουν τη μύτη τους τίποτε δεν έχει χαθεί.
Σκηνή δεύτερη: έχει πέσει το σκοτάδι και βλέπουμε ένα πλήθος
ανθρώπων να στοιχίζονται σε ένα χώρο που μοιάζει εκτός τόπου και χρόνου.
Σε λίγο ακούγεται μια πενιά την οποίαν αμέσως ακολουθεί δεύτερη και οι
δύο μαζί φτιάχνουν την εισαγωγή από τον «Ζορμπά» του Θεοδωράκη. Τα άτομα
που απαρτίζουν το πλήθος, διότι ο καθένας κουβαλάει και τον δικό του
πόνο, κρατιούνται από τον ώμο, και έτσι όπως κρατιούνται από τον ώμο
αρχίζουν και κουνιούνται ρυθμικά. Η φωνή σε ειδοποιεί ότι 5.600 άνθρωποι
έχουν κατακλύσει την παραλία του Βόλου όπου δεν πέφτει καρφίτσα με
στόχο να χορέψουν το μεγαλύτερο συρτάκι του κόσμου και να μπουν στο
βιβλίο Γκίνες. Και ενώ σκέφτεσαι, με κάποια συμπάθεια, πως η κρίση έχει
επιφέρει πολλά παράπλευρα χτυπήματα στον δοκιμαζόμενο πληθυσμό της
χώρας, φωνές θριάμβου σε κάνουν να το ξανασκεφτείς. «Ετσι είμαστε εμείς
οι Ελληνες, όταν ενωθούμε μπορούμε να καταφέρουμε πολλά», δηλώνει ξανθή
κυρία. « Αυτό το γεγονός βοηθάει στην προβολή του Βόλου μας σε όλο τον
κόσμο», αυτός ήταν ο περιφερειάρχης. Και έπονται πρόεδροι σωματείων και
εν γένει παράγοντες ενός πολιτισμού που, ως γνωστόν, είναι η βαριά
βιομηχανία της χώρας.
Σκέψη δεύτερη:
Δεδομένου ότι συρτάκι δεν χορεύουν πουθενά αλλού
στον κόσμο, οι άνθρωποι αυτοί μας έδειξαν τον δρόμο. Να αγωνιζόμαστε
μόνον εκεί που μας παίρνει. Σε λίγο θα τυπώσουμε τη μεγαλύτερη δραχμή
του κόσμου.
Συμπέρασμα: αν προσθέσετε τον ΓΑΠ στη Σοσιαλιστική Διεθνή και τον
Ανθιμο στην ΕΤ3 θα έχετε πληρέστερη εικόνα της σχέσης της χώρας με την
πραγματικότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου