ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Μούντζες

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΑΝΙΚΑ

Να μην κοροϊδευόμαστε. Ενίοτε τα νούμερα είναι παραπλανητικά. Οπως της Ανεργίας. Οχι όλων των ανέργων. Αρκετών εξ αυτών. Τι θέλω να πω; 

Οτι αν κάποιος έχει τόση μεγάλη ανάγκη για δουλειά, δηλαδή δεν έχει από πουθενά να λάβει χαρτζιλίκι και να συντηρηθεί, ε τότε θα έκανε τα πάντα προκειμένου να πληρώσει τα στοιχειώδη, δηλαδή στέγη και τροφή. Αν κυριολεκτικά είμαι αδέκαρος και απελπισμένος, ε τότε ευχαρίστως θα δουλέψω εκεί που όλα αυτά τα χρόνια δουλεύουν Πακιστανοί και Αλβανοί. Ας πούμε στα κτήματα. Πράγμα που ακόμα και σήμερα όλοι σχεδόν οι ελληνόπαιδες το αποφεύγουν. Η πλειοψηφία αρνείται να πάει στην παραγωγή. Γιατί;

Για πολλούς λόγους. Που όλοι καταλήγουν στο θεσμό της οικογένειας . Να το ομολογήσουμε δημοσίως. Οι περισσότεροι εξ ημών και υμών μεγαλώσαμε τα παιδιά μας με το απατηλό και παρακμιακό όνειρο του Δημοσίου και της αραχτής. Μια θεσούλα σε κάποια υπηρεσία. Για σιγουριά. Για την ασφάλεια του παιδιού. Αυτό το καλύτερο μέλλον του γιόκα μου του λατρευτού. 

Εξι τα ανατριχιαστικά αποτελέσματα αυτής της Οθωμανικής, τριτοκοσμικής λογικής. Από τα κάτω προς τα πάνω. Από το Ατομο στην Κοινωνία. Από το καθημερινό παράδειγμα στην γενική παρακμή:

Πρώτο . Σε κάθε τέτοιο Νέο ακυρώνεται μέσα του κάθε πρωτοβουλία και πεθαίνει κάθε ίχνος δημιουργίας.

Δεύτερο η συναλλαγή μετατρέπει κάθε γονιό και κάθε οικογένεια σε αχθοφόρους ψήφων και «δούλων» κάθε κοπρίτη πολιτικού.

Τρίτο. Ακυρώνεται μεγάλο μέρος του ανθρώπινου, παραγωγικού δυναμικού της χώρας.

Τέταρτο. Οι απλοί, σκληρά εργαζόμενοι φορολογούμενοι και όχι η πλουτοκρατία, πληρώνουν από το υστέρημά τους την μισθοδοσία αυτών των ζωντανών, ερειπίων.

Πέμπτο. Μαζικά πλέον και με τις ευλογίες του Κράτους και των κυβερνώντων διακορεύεται η έννοια της αξιοκρατίας. Καμία σημασία η αξιοσύνη, η ικανότητα, τα προσόντα, το ήθος και η καλλιέργεια. Μοναδικό κριτήριο η πελατεία. Οσες περισσότερες ψήφους μου δίνεις, τόσο περισσότερα σκαλιά θα σκαρφαλώσει ο γιόκας σου και η θυγατέρα σου σε κάποια υπηρεσία του Δημοσίου. Οι άξιοι έξω. Οι μέτριοι και οι ασήμαντοι μέσα. Περίπου το Δημόσιο μετατράπηκε σε Ιδρυμα για Ατομα με ειδικές ανάγκες. Καθαρά πράγματα

Εκτο. Κάθε γωνιά του Δημοσίου και του ευρύτερου τομέα, μετατράπηκε σε φωλιά παράνομης συναλλαγής. Από το γρηγορόσημο μέχρι και την βούτα στα έσοδα του κράτους. 

Εβδομο και τελευταίο. Περίπου η έννοια της εργασίας μεταλλάχθηκε σε αραλίκι και συναλλαγή. Και το Κράτος σε ένα γιγαντιαίων διαστάσεων γραφείο ευρέσεως εργασίας. Στο τέλος άπαντες κορόιδα και χαμένοι. Τα παιδιά, οι γονείς, οι «πελάτες» και φυσικά η Χώρα. Γιατί οι Πολίτες μεταλλάχθηκαν σε αχθοφόρους ψήφων. Οι πολιτικοί σε εκμαυλιστές και διακορευτές συνειδήσεων. Το Δημόσιο σε βαρίδι και εχθρό κάθε πολίτη. Και η χώρα σε μια απέραντη χωματερή.

Με απλά λόγια. Εσένα το λέω που από το βράδυ μέχρι το ξημερώματα βρίζεις την Μέρκελ και την δυστυχία σου την αποδίδεις σε κάποια ξένη ιμπεριαλιστική συνωμοσία:

Γύρισε και τις δύο ανοικτές παλάμες σου και άρχισε να μουντζώνεις την φάτσα σου. Πριν απ όλους, ο χειρότερος εχθρός του Νεοέλληνα είναι ο εαυτός του. Και με κάθε μούντζα να λες στην αφεντιά σου: Φτου σου μαλάκα!