ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ: Θα διαφυλάξουμε την φυσική μας κληρονομιά?

Της ELIZABETH L. BENNETT  / THE NEW YORK TIMES

Κατά τη διάρκεια των τελευταίων 20 χρόνων, ο πληθυσμός των χιμπαντζήδων, των γοριλλών και των άλλων μεγάλων πιθήκων έχει μειωθεί σημαντικά σε περιοχές όπου δεν υπάρχουν φύλακες για να τους προστατέψουν. Αντιθέτως, σε πάρκα και λοιπές περιοχές που προστατεύονται από ένοπλους φύλακες και όπου πραγματοποιούνται συχνά περιπολίες κατά της λαθροθηρίας - περιοχές όπως το Εθνικό Πάρκο του Νουαμπαλέ-Ντόκι στη Δημοκρατία του Κονγκό, το Καχουζί-Μπιέγκα στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό και το Εθνικό Πάρκο των Ηφαιστείων στη Ρουάντα - ο πληθυσμός των πιθήκων όχι μόνο διατηρήθηκε σταθερός αλλά παρουσίασε και αύξηση.

Η σχέση μεταξύ της φύλαξης συγκεκριμένων περιοχών και της επιβίωσης συγκεκριμένων ειδών της άγριας πανίδας δεν αφορά μόνο τους μεγάλους πιθήκους. Στο Ρήγμα του Αλβέρτου στην Κεντρική Αφρική, κατά τη διάρκεια των τελευταίων πενήντα ετών, αποδείχτηκε με εντυπωσιακό τρόπο πως η επιβίωση των διαφόρων ειδών εξαρτάται σχεδόν αποκλειστικά από το κατά πόσο επιβάλλεται ο νόμος. Στην Ταϊλάνδη, η επιδοτούμενη από το κράτος εκπαίδευση φυλάκων και η ανάπτυξή τους στη Χουάι Κχα Κχαένγκ, την πιο σημαντική ζώνη προστασίας της άγριας ζωής της ασιατικής χώρας, είχαν ως αποτέλεσμα τη διατήρηση του πληθυσμού των τίγρεων καθώς και άλλων άγριων ζώων, σε αντίθεση με τις δραματικές μειώσεις που παρατηρήθηκαν σε κοντινές αλλά απροστάτευτες περιοχές.

Η ανάγκη για εκπαίδευση και ανάπτυξη ομάδων περιφρούρησης και προστασίας της άγριας πανίδας ανά την υφήλιο είναι επιτακτική. Μόλις τον προηγούμενο Νοέμβριο, ο δυτικός μαύρος ρινόκερος της Αφρικής πέρασε επίσημα στα ζώα που έχουν εξαφανιστεί. Ο παγκόσμιος πληθυσμός των άγριων τίγρεων έχει περιοριστεί στις 3.200 από τις 100.000 που αριθμούσε έναν αιώνα πριν, ενώ από το 1987 ώς σήμερα, σχεδόν οι μισοί από τους ελέφαντες της Αφρικής έχουν θανατωθεί εξαιτίας του λαθρεμπορίου ελεφαντόδοντου.  

Το σκεπτικό είναι απλό. Φύλακες φρουρούν μουσεία και πινακοθήκες με σκοπό τη διαφύλαξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Φύλακες θα πρέπει να φρουρούν την άγρια χλωρίδα και πανίδα με σκοπό τη διαφύλαξη της φυσικής μας κληρονομιάς.

Το πρόβλημα συνήθως έγκειται στην έλλειψη πόρων. Είναι όμως γεγονός ότι σχετικά μικρές επενδύσεις μπορούν να επιφέρουν μεγάλες αλλαγές. Στην Ταϊλάνδη, στο καταφύγιο άγριων ζώων Χουάι Κχα Κχαένγκ, 200 φύλακες περιπολούν μια έκταση 1.726 τετραγωνικών μέτρων με ετήσιο κόστος μόλις 3.970 ευρώ ανά φύλακα. Πέρυσι το καλοκαίρι, επιβλήθηκαν σε δύο λαθροθήρες οι μεγαλύτερες ποινές που έχουν ποτέ επιβληθεί για εγκλήματα κατά της άγριας ζωής - ο ένας καταδικάστηκε σε τέσσερα χρόνια φυλάκιση και ο άλλος σε πέντε. Εκτοτε, στο συγκεκριμένο καταφύγιο τα κρούσματα λαθροθηρίας ήταν ελάχιστα. Εως ότου όμως να παρασχεθούν τα μέσα για την προστασία των φυσικών θησαυρών του πλανήτη μας, οι πληθυσμοί των μεγάλων πιθήκων και αμέτρητων άλλων ειδών θα συνεχίσουν να μειώνονται και η επιβλητική φυσική κληρονομιά μας - προϊόν εκατομμυρίων χρόνων εξέλιξης - θα συνεχίσει να ολισθαίνει προς τη λήθη.