"Επίγεια σοφία"

69 χρόνια απ το θάνατο του Κωστή Παλαμά...

Αγάπα και ξεφάντωνε, και δούλεψε και ζήσε

και προσηλώσου στη ζωή σαν τον κισσό στο δέντρο,

και δέσου με την γην αυτή, στρείδι στο βράχο επάνω,

και μη σε μέλει πού θα πας τα μάτια σου όταν κλείσεις.

 

Στην αργατιά, στη χωριατιά, το χιόνι, η γρίππη, η πείνα, οι λύκοι,

ποτάμια, πέλαγα, στεριές, ξολοθρεμός και φρίκη!

Χειμώνας άγριος. Κι η φωτιά - καλοκαιριά στην κάμαρα μου.

Ντρέπομαι για τη ζέστα μου και για την ανθρωπιά μου!

Και για μούντζα ο λαός και για λιβάνι.

Ο λαός είναι τίποτε και είν' όλα,

είναι του εκδικητή το γιαταγάνι

κι είν’ η μαϊμού η ξεδιάντροπη, η μαργιόλα,

και η ρίζα και η κορφή, ο στερνός κι ο πρώτος,

κι εγώ κι εσύ, κι ο ανθός κι η καρμανιόλα,