Εφτά πληγές

Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΟΥΣΗ

Πορεύομαι διαγράφοντας ανθρώπους

Χρ.Βεϊκου, «Καθ’οδόν»

Το ψευτοδίλημμα του «στριμωγμένου» Βουλευτή:

Αν ψηφίσω θα με αποκλείσει ο λαός

Αν δε ψηφίσω θα με διώξει ο Αρχηγός

Κι, όμως, φοβήθηκαν περισσότερο τον αρχηγό!!

Νέος ιδιότυπος κοινωνιοβιολογισμός ενσκήπτει:

Οι ισχυροί πιστεύουν ότι πρέπει να επιβιώσουν μόνον οι αντέχοντες οργανισμοί.

Οι ανίσχυροι χαίρονται που παλιά δεινά πλήττουν και τους έχοντες

Γενική θολούρα!

Ο σύγχρονος Μεγάλος Αδελφός δεν είναι οι κάμερες επιτήρησης αλλά η Εφορία. Πόσοι δεν ανακουφίζονται στο τέλος της (κάθε) μέρας επειδή δεν πέσανε στα δίχτυα της!

Δεν δικαιώνεται ποτέ ο φοβισμένος

Τρόϊκα –Τρικομματική τρίλιζα –Τράπεζες – Τρομοκρατία και, τελικά, ελληνική τραγωδία.

Είναι ώρα να αλλάξουμε αρχικό γράμμα.

Μήπως το Κ είναι το καλύτερο (κάθαρση, κούρεμα, κανόνες, κυριαρχία);

Οι ίδιοι πολιτικοί που «διαφήμιζαν» (μαζί με διανοούμενους και με το αζημίωτο) την Ισχυρή Ελλάδα, τώρα χύνουν κορκοδείλια δάκρυα για την Ψωροκώσταινα της πτώχευσης (όχι των ιδίων, αλλά των υπολοίπων).

Κοντός ψαλμός, εκλογές.

Γάγγραινα: Το ανώτατο στάδιο της σημερινής κατάστασης στα Πανεπιστήμια.

Ο Γερουλάνος αν και (μεγάλο)αστός υπέβαλλε την παραίτησή του. Τα λαϊκά αγόρια του ΠΑΣΟΚ ούτε αυτό δεν μπορούσαν να κάνουν;