Μεταλλαγμένο λάιφσταϊλ

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Tης Γιωτας Συκκα

Την ώρα που σχολιάζουν χαιρέκακα κάθε κίνηση, απολογία και αντίδραση του Eλληνα βασιλιά του λάιφσταιλ στις εκπομπές τους, θυμίζοντας με κρυφή ικανοποίηση την πτώση της αυτοκρατορίας του, την ίδια στιγμή ανεβοκατεβάζουν με έπαρση και στόμφο του αέρα, τις καλοντυμένες και κακοντυμένες επώνυμες.

Πρωταγωνίστριες της μεσημεριανής απάθειας, στις εκπομπές τους που θυμίζουν όλο και περισσότερο πολτό, από τη μια μιλούν για την αλληλεγγύη της κρίσης, πονούν -στα μέτρα τους πάντα- τους άστεγους του αθηναϊκού κέντρου και από την άλλη αστυνομεύουν τους επαγγελματίες επώνυμους για το τι φορούν. Στις ίδιες εκπομπές, όλες αυτές που ανακάλυψε, ανέθρεψε και επέβαλε το μοντέλο Κωστόπουλου, τα κορίτσια που διασκέδαζαν στα ίδια στέκια και παραλίες της Μυκόνου, αυτές που απλώνονταν λαμπερές σε κάθε «σαλόνι» των περιοδικών του, τώρα υψώνουν το φρύδι για όσα του ξέφυγαν.

Αντιγράφοντας τη δική του αναίδεια, έστησαν τις δικές τους εκπομπές και σχολιάζουν εκείνον και τον κόσμο τους, μαζί με λίγη σάλτσα συμπόνιας για όσους βασανίζει η κρίση. Μιλούν για τα συσσίτια του δήμου, φιλοξενούν ρεπορτάζ για τη φτώχεια, αλλά με λαϊφστάιλ αγωγή.

Ο ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΑΜΟΡΑΛΙΣΜΟΥ!

Toυ ΤΑΚΗ ΣΠΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

Η περίπτωση του Χρήστου Παπουτσή, είναι εξόχως διδακτική για την ποιότητα του πολιτικού προσωπικού της χώρας. Και αυτό γιατί ο συγκεκριμένος είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα του είδους, καθώς συμπεριλαμβάνεται στην “αφρόκρεμα” των Ελλήνων πολιτικών!

Ο Χρήστος Παπουτσής λοιπόν, δήλωσε πως προτίθεται να θέσει υποψηφιότητα για την θέση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ και, η απόφαση του αυτή έχει ως συνέπεια την άμεση παραίτησή του από την κυβέρνηση. Ο λόγος είπε, είναι πως δεν επιθυμεί την εμπλοκή του υπουργείου στην προεκλογική διαδικασία του ΠΑΣΟΚ.

Κατά διαβολική σύμπτωση την ίδια ακριβώς ώρα που δόθηκε στη δημοσιότητα η παραίτηση Παπουτσή, γινόταν γνωστή η ανάληψη ευθύνης από την οργάνωση “Αντάρτικο Πόλεων” της αποτυχημένης τυφλής βομβιστικής επίθεσης σε συρμό του ΜΕΤΡΟ, με την διατύπωση της απειλής μάλιστα, πως τα κτυπήματα θα συνεχιστούν! Η κοινή λογική λέει πως χωρίς χρονοτριβή, στο επόμενο λεπτό, ο υπουργός όφειλε να συγκαλέσει σύσκεψη των επιτελών του, να γίνει αποτίμηση της απειλής, να ζητήσει να ισχύσουν έκτακτα μέτρα ασφαλείας στο ΜΕΤΡΟ και να επιβλέψει ο ίδιος την πιστή τήρηση των εντολών του.

Επίσης θα έπρεπε το ίδιο απόγευμα, αφού πρώτα αποσύρει την παραίτηση επικαλούμενος λόγους δημόσιας ασφάλειας, να ζητήσει συνάντηση με τον πρωθυπουργό και να τον ενημερώσει λεπτομερώς, για το τι σκοπεύει να πράξει για την ασφάλεια των 2 εκατομμυρίων επιβατών που χρησιμοποιούν καθημερινά το ΜΕΤΡΟ. 

Αυτό επιβάλουν οι στοιχειώδεις κανόνες πολιτική ευθύνης. Αυτή θα έπρεπε να είναι η αυτονόητη συμπεριφορά κάθε υπεύθυνου πολιτικού, πολλώ δε μάλλον του υπουργού που έχει εξουσιοδοτηθεί για τη δημόσια ασφάλεια και την προστασία του πολίτη!

Ο λόγος είναι πως η απειλή που διατυπώθηκε κατά της κοινωνίας, είναι πρωτοφανής! Ήταν η πρώτη φορά που ένα τρομοκρατικό κτύπημα ήταν τόσο σατανικά οργανωμένο, ώστε να προκαλέσει τις μεγαλύτερες δυνατές ανθρώπινες απώλειες. Αναλογιστείτε μόνο τι θα είχε συμβεί, αν ο εμπρηστικός μηχανισμός είχε εκραγεί με τον συρμό εν κινήσει, μέσα σε τούνελ. Όλεθρος!

«Πολιτική Ελίτ» και αποικιοποίηση της Χώρας…

Γράφει ο ΔΑΜΩΝΙΔΗΣ

«Η Ελλάδα κατέστη η πρώτη αποικία της Ευρωζώνης…»

Διεθνής Τύπος

Το όνειρο της «Πολιτικής Ελίτ», που διαγουμίζει εδώ και δεκαετίες τον μόχθο και τον ιδρώτα του Ελληνικού Λαού, επιτέλους κατέστη πραγματικότητα με την υπαγωγή της Χώρας σε καθεστώς αποικίας στην Ευρωζώνη!

Ήδη από την έναρξη του Αγώνα της Ανεξαρτησίας το Μεταπρατικό Κεφάλαιο και οι εκφραστές του παντί τρόπω επιδίωξαν, και το κατόρθωσαν, να στηριχθεί η Ελληνική δομή στον Εξωτερικό Χώρο, στις Ξένες, «Προστάτριες» Δυνάμεις…

Ουδέποτε απέβλεψε η «Πολιτική Ελίτ», τουλάχιστον της τελευταίας εικοσιπενταετίας, να λειτουργεί η Χώρα ως οντότητα αυτόνομη, να παράγει από μόνη της τις κινητήριες δυνάμεις της ύπαρξής της, ενώ συνέτεινε στο να πραγματοποιούνται οι οικονομικές διαδικασίες, σχεδόν παντού και πάντοτε, σε εξάρτηση με τον «Εξωτερικό Παράγοντα»!

Ο τελευταίος, σε αγαστή συνεργασία με το Μεταπρατικό Κεφάλαιο και τις εγχώριες δυνάμεις που το εκφράζουν, καταπολέμησε κάθε εσωτερική δύναμη που αποτόλμησε να αμφισβητήσει την κυριαρχία του στον Ελλαδικό Χώρο. Και μάλιστα, κατ' επανάληψιν στην ιστορική διαδρομή των 187 χρόνων του βίου του Νεοελληνικού Κράτους, αντιμετώπισε την αμφισβήτηση με την υποκίνηση πολυαίμακτων Εμφύλιων Συγκρούσεων.

Και το καταστροφικότερο για τον Ελληνικό Λαό των τελευταίων δεκαετιών: Συνθέτει την «Πολιτική Ελίτ» με τη διαδικασία του πλήρους ελέγχου στις επιδιώξεις του, ενώ παραλλήλως διείσδυσε και άλωσε εκ των ένδον τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, αναγκαία προϋπόθεση για την «Πλύση Εγκεφάλου» προς διαφύλαξη και προώθηση σε όλα τα επίπεδα της Εξουσίας -Πολιτικά, Πνευματικά, Κοινωνικά και Οικονομικά- των επιδιώξεων του Ξένου Παράγοντα - Μεταπρατικού Κεφαλαίου!

«Φαμίλιες» και εξάρτηση…

Από το πλέγμα αυτό της εξάρτησης από τον Ξένο Παράγοντα δεν αποσυνδέεται η διαμόρφωση Πολιτικών Δυναστειών στη Χώρα ή, επί το σύγχρονον, «Φαμιλιών».

Οι «Φαμίλιες», ο αυθεντικότερος εκφραστής της Μεταπρατικής «Ιδεολογίας», ανήγαγαν σε «δόγμα» εκείνο του «Ανεπάγγελτου Επαγγελματία Πολιτικού», τη διαπλοκή και την υποταγή στα κελεύσματα της «Ξένης Προστασίας».

Ενδεικτική περίπτωση, η «συγγραφέας» του περιώνυμου σχολικού βιβλίου της ΣΤ' τάξης του Δημοτικού Σχολείου, το οποίο ήγειρε την αγανάκτηση Γονέων, Δασκάλων, Ιστορικών, ακόμη και της Ακαδημίας Αθηνών, για τον τρόπο με τον οποίο παραποιείται η Ελληνική Ιστορία (γεγονότα και πράξεις).

Όταν η κλεπτοκρατία απειλεί με "πατριωτικές" κορόνες...

Toυ ΚΩΣΤΑ ΣΤΟΥΠΑ

Πριν λίγες μέρες ήταν οι δηλώσεις Σόιμπλε, για το άκαιρο των πρόωρων εκλογών που σήκωσαν κύμα αντιδράσεων στο εσωτερικό της χώρας.

Μετά ήταν η δήλωση του Γιούνκερ πως αν από τις εκλογές προκύψει κυβέρνηση με αποχωρήσεις από τις συμφωνίες, θα αποχωρήσουμε και εμείς. Κι αυτό θεωρήθηκε παρέμβαση στα εσωτερικά μας, σαν να μην είναι αυτονόητη εξέλιξη.

Οι σύλλογοι των γιατρών και των φαρμακοποιών θεωρούν πως οι παρεμβάσεις με τις οποίες η τρόικα μειώνει την φαρμακευτική δαπάνη πλήττουν την υγεία του λαού... Ενώ δεν μιλούν καθόλου για τα υπερκέρδη των φαρμακοβιομηχανιών και τις Πόρσε και τα ακίνητα που αποκτώνται με φορολογικές δηλώσεις πείνας από πλήθος μελών τους... Τα λοιπά συνδικάτα του "λαού" λαλίστατα περί παντός άλλου, εδώ κωφεύουν.

Οι εφοριακοί, αφού εμπόδισαν τις εξετάσεις για την πρόσληψη 1.000 νέων εφοριακών που θα συστήσουν υπηρεσία καταπολέμησης της φοροδιαφυγής, χθες απειλούσαν να κηρύξουν τον πόλεμο στη Γερμανία αν τολμήσει να στείλει 160 εφοριακούς να βοηθήσουν στην αναδιοργάνωση του φοροεισπρακτικού μηχανισμού.  

Αλήθεια ποιος και γιατί έχει συμφέρον από τη συνέχιση της διάλυσης και της διαφθοράς;

Όλες οι παραπάνω αντιδράσεις είναι "πασπαλισμένες" πάντα με λόγια κοινωνικής δικαιοσύνης, αλληλεγγύης και ακραιφνούς πατριωτισμού.

Αυτό που πιστεύω είναι πως κάποιοι μας δουλεύουν, στην προσπάθεια να διατηρήσουν το καθεστώς της κλεπτοκρατίας που απειλείται από τις βίαιες προσαρμογές στα ευρωπαϊκά δεδομένα που απαιτεί η συνέχιση της παρουσίας μας στο ευρώ.

Φαίνεται ευκρινώς πως η δραχμή και τα προτερήματά της χρησιμοποιούνται σαν άλλοθι, από τη μερίδα του συστήματος που λυμαίνεται τη χώρα. Δεν είναι πάνω από 400-500.000 άνθρωποι αυτοί που συγκροτούν τον πυρήνα της κλεπτοκρατίας. Φυσικά υπάρχουν και οι "χρήσιμοι ηλίθιοι" που παρέχουν ιδεολογικό άλλοθι.

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: «Με δραχμές δεν αγοράζεις Mercedes»

Του Γιώργου Ι. Μαύρου

Για τον Ντένις Μακσέιν οι οικονομολόγοι μοιάζουν με κάποιον που γνωρίζει 365 τρόπους για να κάνει έρωτα, αλλά δεν έχει γνωρίσει ποτέ... γυναίκα. Το ανέκδοτό του συνοψίζει την απάντησή του στις... αυθεντίες της τρόικας και τον Νουριέλ Ρουμπίνι, με τον οποίο κοντραρίστηκε στο πρόσφατο ντιμπέιτ που διοργάνωσε στην Αθήνα η Intelligence Squared Greece διαφωνώντας κάθετα σε κάθε σκέψη για έξοδο από το ευρώ. «Η επιστροφή στη δραχμή θα προκαλούσε μόνιμη ζημιά στην Ελλάδα», προειδοποιεί

«Ήμουν εδώ όταν στους δρόμους της Αθήνας κυκλοφορούσαν τανκς και στρατιώτες. Το ίδιο θα συμβεί αν η χώρα επιστέψει στη δραχμή. Θα υπάρχουν ένστολοι γύρω από κάθε ΑΤΜ».  

Γι' αυτό και θεωρεί την πρόσφατη συμφωνία των Βρυξελλών αναγκαία, καθώς αποτρέπει βραχυπρόθεσμα τη χρεοκοπία της χώρας, πλην όμως ανεπαρκή. 

Αναφέρει δε, τρεις λόγους:

Η συμφωνία επιμένει στις πολιτικές λιτότητας που δημιουργούν στρατιές ανέργων. Πρόκειται για νοοτροπίες που παραπέμπουν στα οικονομικά αδιέξοδα του '30: Η τρόικα και οι λοιποί «απόστολοι» της οικονομικής ορθοδοξίας, θυμίζουν τους γιατρούς του 17ου αιώνα που πίστευαν ότι η αφαίμαξη οδηγεί σε θεραπεία.

Η Ελλάδα χρειάζεται μια εν γένει αλλαγή φιλοσοφίας στην κοινωνία. Έχει ανάγκη από πολιτικές ανάπτυξης και επενδύσεις, ώστε να δημιουργηθεί το απαραίτητο κοινωνικό πλαίσιο για να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις. Αυτό προϋποθέτει, όμως, οι Έλληνες να επιδείξουν οικονομικό πατριωτισμό. Όλοι θα πρέπει να πληρώσουν τους φόρους τους, από τους εφοπλιστές μέχρι την Εκκλησία.

Απουσιάζει μια πανευρωπαϊκή στρατηγική ανάπτυξης. Η Δύση βιώνει το τέλος ενός 30ετούς οικονομικού κύκλου και για να περάσει στην επόμενη φάση χρειάζεται νέες ιδέες. Χρειάζεται καινοτόμους τρόπους εξισορρόπησης ανάμεσα στην ανάγκη για μείωση του χρέους και των ελλειμμάτων και την επίτευξη σταθερών ρυθμών ανάπτυξης.

Σ' αυτό το πλαίσιο, τονίζει την ανάγκη να στηριχθούν οι πολιτικές ποσοτικής χαλάρωσης (δηλαδή αγοράς κρατικού χρέους από τις κεντρικές τράπεζες) και η έκδοση ευρω-ομολόγων. Επίσης, υποστηρίζει την άμεση μεταφορά κεφαλαίων από κράτος σε κράτος όταν υπάρχει ανάγκη, δίχως δάνεια. «Κάποιος πρέπει να πει στους Γερμανούς ότι οι δραχμές δεν αγοράζουν Mercedes», επισημαίνει ο κ. Μακσέιν παρομοιάζοντας την Ευρώπη με πλοίο που μπατάρει από τη μια μεριά και έχει γεμίσει νερά. «Μόνο που το πλήρωμα της στεγνής πλευράς αρνείται να βοηθήσει αυτό της πλημμυρισμένης».

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: Ιστορίες της δραχμής

Tου Πασχου Mανδραβελη

Αν σε ένα ξερονήσι ναυαγήσει μια ομάδα ανθρώπων με ένα τεράστιο μπαούλο γεμάτο λεφτά και δεν υπάρχει άλλος πλούτος να παραχθεί, σε δύο μήνες -το πολύ- οι άνθρωποι αυτοί θα έχουν πεθάνει της πείνας. Ασχέτως του μπαούλου και ασχέτως του τι περιέχει αυτό· ευρώ, δραχμές, δολάρια κ.λπ. Το νόμισμα συμβολίζει τον πλούτο, δεν είναι πλούτος. Στο τέλος της ημέρας θα πρέπει να έχεις κάτι να φας και όχι απλώς να πληρώσεις.

Γι’ αυτό και είναι ανόητη η συζήτηση περί επιστροφής στη δραχμή. Μεταθέτει την προσοχή μας από το βασικό πρόβλημα της οικονομίας που είναι η παραγωγή της και όχι τα χαρτιά με τα οποία θα συναλλάσσονται οι μη παραγωγοί της. Οσες δραχμές και αν τυπώσουμε, αν αυτές δεν αντικατοπτρίζουν πραγματικό πλούτο είναι τσάμπα έξοδα και τσάμπα μελάνη.

Βεβαίως, σε έναν πολύπλοκο κόσμο (και όχι στο ξερονήσι του παραδείγματός μας) τα νομισματικά παίζουν ρόλο. Για παράδειγμα, αν η Ελλάδα δεν είχε μπει στο ευρώ και μπορούσε να τυπώνει αφειδώς δραχμές, οι αγορές θα της είχαν επιτεθεί πολύ νωρίτερα. Ετσι, η διαδικασία της εσωτερικής υποτίμησης που τώρα ζούμε θα είχε γίνει νωρίτερα και από χαμηλότερο σημείο. Η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να δανείζεται φθηνά· οι διορθώσεις θα ήταν διαρκείς και γι’ αυτό πιο ήπιες. Για να το πούμε διαφορετικά: η αποτυχία των αγορών δεν ήταν το 2008 - 2009, ήταν όλη την προηγούμενη περίοδο όταν δάνειζαν κουτσούς - στραβούς με το ίδιο επιτόκιο.

Σήμερα είναι πολλοί εκείνοι που υποστηρίζουν ότι πρέπει να επιστρέψουμε στον «χαμένο παράδεισο» της δραχμής, που θα έχει όλο και περισσότερα χαρτιά συναλλαγής, δηλαδή πληθωρισμό 20 - 25%. 

Τι θα κερδίσουμε; Εντάξει! Κάποιοι θα βγάλουν το αριστερό τους γινάτι. Οι λαφαζάνηδες τω πνεύματι φαντάζονται ότι η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα βάλει μπουρλότο στον καπιταλισμό και πένητες οι τραπεζίτες θα ζητούν συγχώρεση από τα λαϊκά δικαστήρια που αναγκαστικά θα στηθούν. Αυτό που αποσιωπούν όμως είναι ότι με ή χωρίς Κολοκοτρώνη στα χαρτιά, η οικονομία πάλι θα πρέπει να προσαρμοστεί. Με δεδομένο δε ότι δεν θα υπάρχει ο εξωτερικός δανεισμός (αν μάλιστα... καταρρεύσει ο καπιταλισμός, δεν θα υπάρχει πουθενά δανεισμός) η προσαρμογή θα γίνει πολύ βίαια. Θα τρώμε ό,τι παράγουμε, δηλαδή λιγότερα (1,7 δισ. ευρώ ήταν το έλλειμμα στο ισοζύγιο αγροτικών προϊόντων το 2010, 2,2 δισ. το 2009) και λόγω έλλειψης πετρελαιοειδών θα κινούμαστε με ό,τι έχουμε· κάρα, ιππήλατα κ.λπ. 

ΚΙΝΑ: Ο κομμουνισμός της χλιδής. (Αλέκα καμάρωσε τα ινδάλματά σου!!!)

Αυτό θα πεί ... «κομμουνισμός»: η περιουσία των 70 πιο πλούσιων μελών του Εθνικού Λαικού Κογκρέσου της Κίνας ανήλθε το 2011 στα 79 δισ. ευρώ παρουσιάζοντας άνοδο 8,5 δισ. ευρώ σε σχέση με το 2010. Συγκριτικά, η περιουσία των 660 υψηλόβαθμων στελεχών της αμερικανικής κυβέρνησης δεν υπερβαίνει τα 5,5 δισ. ευρώ.

Συμφωνα με το κινεζικό περιοδικό Hurun Report, που εκδίδεται στο Χονγκ Κονγκ και ασχολείται αποκλειστικά με τη ζωή των πλουσιότερων Κινέζων, τη μερίδα του λέοντος στα ...«κόκκινα δισεκατομμύρια» κατέχει το 2% των πλουσιότερων μελών του Εθνικού Κογκρέσου του Λαού, η περιουσία του καθενός από τους οποίους κατά μέσο όρο φτάνει στα 1 δισ. ευρώ! Τέσσερεις φορές περισσότερα, δηλαδή, από όσα εχουν κατά μέσο όρο αποταμιέυσει οι 11 πλουσιότεροι αμερικανοί γερουσιαστές, η περιουσία των οποίων ανέρχεται στα 240 εκατ. ευρώ ο καθένας.

Ιδού μιά χαρακτηριστική περίπτωση: 

ΣΚΟΠΙΑ: Ξέφυγαν εντελώς! ΑΛΛΑΞΑΝ ΚΑΙ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ

Του ΤΗΛΕΜΑΧΟΥ ΚΟΚΚΟΥ

Συνεχίζεται το παραλήρημα με καθηγητικό λούστρο στα Σκόπια. Αυτή τη φορά τη σκυτάλη πήρε κάποιος «αναλυτής» ονόματι Ντράγκι Άρσοφ, συνεργάτης της εφημερίδας «Νόβα Ματσεντόνια», που «χτύπησε» με κείμενο που ξεπερνά κάθε όριο λογικής.

Το κείμενο, που αναδημοσιεύθηκε αμέσως από την άλλη εφημερίδα της ΠΓΔΜ, την «Vetser», αναφέρει, μεταξύ άλλων, ότι ο Μέγας Αλέξανδρος κόντεψε να… σκάσει από το κακό του όταν σε αγώνα μονομαχίας νικήθηκε από τον Αθηναίο αντίπαλό του Ντιαξίμ .

Φυσικά, ο συγκεκριμένος Αθηναίος δεν ήταν άλλος από τον Ολυμπιονίκη Διώξιππο, πρωταθλητή στο Παγκράτιο

Ο «αναλυτής» αναφέρει ως πηγές του τους… αρχαίους συγγραφείς Ντιόντορ, Πλούταρχ, Αριάν, Πτολαμέι, Αριστόμπουλ – προφανώς κακοποιώντας τα ονόματα φιλοσόφων και ιστορικών.

Η θεωρία του, έρχεται να προστεθεί σε σειρά άλλων ανιστόρητων ανοησιών, όπως:

ΙΡΑΝ: Μόνο αυτό αποτελεί απειλή?

Του ΡΟΥΣΣΟΥ ΒΡΑΝΑ

Τι να σκέφτονταν άραγε οι ευρωπαίοι ηγέτες όταν έθεταν υπό απαγόρευση το Ιράν; Σίγουρα πως το ευρωπαϊκό εμπάργκο θα μπορούσε να βυθίσει μεγάλα τμήματα της Ευρώπης σε ακόμη μεγαλύτερο οικονομικό πόνο. Ομως, αυτές ήταν οι αμερικανικές προσταγές που εξαιτίας τους κινδυνεύουν να ζήσουν μέσα σε συνθήκες ακόμη μεγαλύτερης εξαθλίωσης δεκάδες εκατομμύρια ευρωπαίοι πολίτες χωρίς πετρέλαιο. 

Τι λέει η Τεχεράνη απέναντι σε αυτούς τους πολίτες; Πως είναι διατεθειμένη να το συζητήσει. Αλλά και πως δεν έχει καμία διάθεση να εγκαταλείψει το πυρηνικό πρόγραμμά της.

Σαν να ήταν  το ιρανικό πετρέλαιο αυτό που έλειπε για να αποκαούν οι ήδη καμένες ευρωπαϊκές οικονομίες. Είμαστε έτοιμοι να αρχίσουμε να πληρώνουμε το πετρέλαιο 2 ευρώ το λίτρο; Είναι ζήτημα ενός μηνός. Εδώ και μία εβδομάδα η Βρετανία δεν παραλαμβάνει πια πετρέλαιο από το Ιράν. Αργά ή γρήγορα θα έρθει η σειρά και άλλων χωρών, αν αυτές οι χώρες εξακολουθήσουν να στηρίζουν τις ευρωπαϊκές κυρώσεις κατά του Ιράν. Η Ιταλία, η Ελλάδα και η Ισπανία εισάγουν το 68% του συνολικού ιρανικού πετρελαίου που εισάγεται στην Ευρώπη. Και ιστορικά, η Ιταλία έκανε πάντα τις περισσότερες εισαγωγές ιρανικού πετρελαίου. Τα διυλιστήρια των ευρωπαϊκών χωρών ζούσαν πάντα από το Ιράν. Οι πολίτες τους έχτιζαν δημοκρατικά τα σπίτια τους, έψηναν το ψωμί τους και το φαΐ τους, καλλιεργούσαν τα χωράφια τους και ζεσταίνονταν τους χειμώνες καίγοντας για σχεδόν 50 χρόνια τα ιρανικά αποθέματα πετρελαίου, πότε με τη δύναμη του χρήματος και πότε με τη δύναμη των όπλων, σε τιμές εξευτελιστικές, την ίδια ώρα που οι Ιρανοί ζούσαν επί τριάντα χρόνια με τις πιο απάνθρωπες δικτατορίες. Οι μισοί από αυτούς δεν έχουν οδηγήσει ποτέ στη ζωή τους αυτοκίνητο.

ΙΣΡΑΗΛ: Επιστρατεύει "Αλιγάτορα" ενάντια στο Ιραν -- Σούπερ υποβρύχιο που θα μπορεί να μεταφέρει πυρηνικές κεφαλές κατασκευάζεται για λογαριασμό του Ισραήλ στα γερμανικά ναυπηγεία του Κιέλου

Του ΠΕΡΙΚΛΗ ΔΗΜΗΤΡΟΛΟΠΟΥΛΟΥ

Ενα υποβρύχιο που κατασκευάζεται στο Κίελο της Γερμανίας και μπορεί να μεταφέρει πυρηνικούς πυραύλους είναι το νέο χαρτί του Ισραήλ στην παρτίδα πόκερ που παίζει με το Ιράν. 

Το «Τανίν», που σημαίνει «αλιγάτορας» στα εβραϊκά, πρόκειται να παραδοθεί το φθινόπωρο στις ισραηλινές Ενοπλες Δυνάμεις από τους γερμανούς ναυπηγούς της HDW. Ο μήκους 67 μέτρων «Αλιγάτορας» είναι το μεγαλύτερο υποβρύχιο που κατασκευάστηκε στη Γερμανία από την εποχή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Το συνολικό του κόστος θα φτάσει τα 550 εκατομμύρια ευρώ, ενώ το ένα τρίτο του κόστους θα καλυφθεί από το γερμανικό Δημόσιο με τη μορφή πολεμικών αποζημιώσεων. 

Σύμφωνα με τους βρετανικούς «Τάιμς», το υποβρύχιο κλάσης Dolphin βρίσκεται στο στάδιο των δοκιμών. Το φθινόπωρο θα ενσωματωθεί σε έναν στόλο τριών υποβρυχίων που έχουν επίσης τη δυνατότητα να μεταφέρουν πυρηνικά όπλα. Η διαφορά, ωστόσο, βρίσκεται στη διάρκεια της υποθαλάσσιας πλεύσης τους. Ο «Αλιγάτορας» μπορεί να παραμείνει ως και τρεις εβδομάδες κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας χωρίς να χρειαστεί ανεφοδιασμό σε καύσιμα χάρη σε ένα νέο σύστημα πρόωσης που διαθέτει. Καθώς μια ισραηλινή επέμβαση στο Ιράν από αέρος θα ήταν ευάλωτη απέναντι στην ιρανική αεράμυνα, ο «Αλιγάτορας» θα έδινε στο Ισραήλ τη δυνατότητα ενός «δεύτερου χτυπήματος». Ο ισραηλινός Στόλος θα ενισχυθεί με ακόμη δύο υποβρύχια αυτού του τύπου εντός του 2013.

ΙΣΡΑΗΛ: Θα πλήξει - αν πλήξει - το Ιράν κρυφά από τις ΗΠΑ

Δεν θα προειδοποιήσουν την Ουάσινγκτον οι Ισραηλινοί αν αποφασίσουν να πλήξουν τις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν. Σύμφωνα με αξιωματούχο των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, το Ισραήλ υποστηρίζει ότι αν τελικά καταλήξει ότι μια επίθεση είναι απαραίτητη, θα κρατήσει τους Αμερικανούς στο σκοτάδι. Ο λόγος είναι να παραμείνει η Ουάσινγκτον αμέτοχη ώστε να μην μπορεί κανείς να την θεωρήσει υπεύθυνη για το ότι δεν έκανε τίποτε για να εμποδίσει την επίθεση του Ισραήλ.

Επί μήνες οι Αμερικανοί προσπαθούν να πείσουν τους Ισραηλινούς ότι αν πλήξουν τις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν, το μόνο που θα καταφέρουν είναι να καθυστερήσουν προσωρινά το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα. Ομως ο ισραηλινός πρωθυπουργός Βενιαμίν Νετανιάχου και ο υπουργός Αμυνας Εχούντ Μπαράκ διαμηνύουν σε κάθε συνάντησή τους με Αμερικανούς αξιωματούχους ότι δεν θα τους προειδοποιήσουν πριν χτυπήσουν το Ιράν.

Το Ισραήλ θεωρεί μέγιστη απειλή την πιθανότητα ενός πυρηνικού Ιράν. Γι' αυτό η πολεμική του αεροπορία εξοπλίζεται την τελευταία δεκαετία με γνώμονα την ιρανική απειλή: αγόρασε 125 εξελιγμένα πολεμικά αεροσκάφη F-15I και F-16I εξοπλισμένα με πρόσθετες δεξαμενές καυσίμων για αποστολές μεγαλύτερης εμβέλειας. Επιπλέον, το Ισραήλ αγόρασε ειδικά πυρομαχικά που διαπερνούν καταφύγια, ανέπτυξε μεγάλα μη επανδρωμένα αεροσκάφη και επικέντρωσε την εκπαίδευση των αξιωματικών του σε αποστολές μεγάλου βεληνεκούς.

Ωστόσο, σύμφωνα με ανάλυση του BBC, αν το Ισραήλ επιθυμεί να προκαλέσει σοβαρό πλήγμα στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν, οφείλει να λύσει πολλά προβλήματα:

ΗΠΑ: Διπλό μήνυμα προς Ιράν και Ισραήλ

Tου David Ignatius

Aρθρογράφου της Washington Post

«Διατηρώ την εντύπωση ότι το ιρανικό καθεστώς αποτελεί λογικό παίκτη στη διεθνή σκηνή», είπε την περασμένη Κυριακή στο CNN ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ, στρατηγός Μάρτιν Ντέμπσεϊ. Συμφωνώ με την εκτίμησή του, αν και το σχόλιό του γεννά δύσκολο ερώτημα: πόσο πίεση θα χρειαστεί για να πεισθεί αυτή η «λογική» χώρα να περιορίσει το πυρηνικό της πρόγραμμα;

Η απάντηση δεν είναι ενθαρρυντική: η πρόσφατη Ιστορία αποδεικνύει ότι το ιρανικό καθεστώς θα αλλάξει τη στάση του μόνο εάν βρεθεί αντιμέτωπο με συντριπτική ισχύ και την προοπτική ενός πολέμου, που δεν μπορεί να κερδίσει. Εάν οι προϋποθέσεις αυτές δεν εκπληρωθούν, το ιρανικό καθεστώς είναι έτοιμο να συνεχίσει την παρελκυστική του τακτική, ελπίζοντας ότι η άλλη πλευρά θα εγκαταλείψει τις προσπάθειες.

Μπορώ να θυμηθώ δύο περιστατικά υποχώρησης του Ιράν και δύο ακόμη περιστατικά «μερικής υποχώρησης». Τα παραδείγματα αυτά μας υπενθυμίζουν ότι οι Ιρανοί ηγέτες δεν είναι παράλογοι και παράφρονες, αλλά απλώς καλοί και σκληροί διαπραγματευτές. Αυτά είναι τα δύο περιστατικά ιρανικής υποχωρητικότητας:

• Το 1988, ο αγιατολάχ Ρουχολάχ Χομεϊνί «ήπιε το ποτήρι με το δηλητήριο», όπως είχε χαρακτηριστικά πει, συμφωνώντας να δοθεί τέλος στον πόλεμο Ιράν-Ιράκ. Αποδέχθηκε την εκεχειρία, που είχε συμφωνηθεί υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, μόνο όμως ύστερα από οκτώ χρόνια αιματηρών συγκρούσεων, ιρακινών πυραυλικών επιθέσεων σε ιρανικές πόλεις και χρήσης χημικών όπλων εναντίον ιρανικών στρατευμάτων. Η απόφαση του Χομεϊνί ακολούθησε την κατάρριψη ιρανικού επιβατικού αεροσκάφους στις 3 Ιουλίου από πυραύλους του αμερικανικού αντιτορπιλικού «Βενσέν». Παρότι η κατάρριψη δεν ήταν ηθελημένη, αποτέλεσε επίδειξη της συντριπτικής στρατιωτικής υπεροχής των ΗΠΑ στον Περσικό Κόλπο.

• Το καθεστώς του αγιατολάχ Αλι Χαμενέι ανέστειλε το πυρηνικό πρόγραμμα της χώρας το φθινόπωρο του 2003 λόγω «διεθνούς πίεσης», σύμφωνα με έκθεση της Διεύθυνσης Πληροφοριών των ΗΠΑ από το 2007. Η απόφαση αυτή ελήφθη μετά την αμερικανική εισβολή στο Ιράκ τον Μάρτιο του 2003, την οποία οι Ιρανοί θεώρησαν ως προοίμιο επίθεσης στη χώρα τους. Οι Ιρανοί συμφώνησαν επίσης το 2003 να εγκαινιάσουν συνομιλίες με ευρωπαϊκές χώρες για τον περιορισμό του ιρανικού προγράμματος εμπλουτισμού ουρανίου, μια διαδικασία που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Δύο ακόμη παραδείγματα, αν και λιγότερο εμφανή, αποκαλύπτουν την ικανότητα των ιρανικών αρχών να φερθούν λογικά υπό συνθήκες διεθνούς πίεσης. Και στις δύο περιπτώσεις, καίριο ρόλο έπαιξαν σαφή μηνύματα που έφθασαν στην Τεχεράνη από την Ουάσιγκτον:

ΤΟΥΡΚΙΑ: Αρχισε μυστικές συνομιλίες με το Ισραήλ υπό τις ευλογίες των Αμερικανών

Σε παρασκηνιακό, μυστικό διάλογο έχουν εμπλακεί Τουρκία και Ισραήλ κατόπιν παρότρυνσης των ΗΠΑ και με αφορμή μια κλιμακούμενη κρίση με το Ιράν. Οι ΗΠΑ επιδιώκουν τη βελτίωση των σχέσεων των δυο χωρών.

Ήδη η Δύση, δηλαδή οι ΗΠΑ και η ΕΕ, βρίσκεται σε ανοικτή ρήξη με το Ιράν. Μετά την πρόσφατη απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την επιβολή εμπάργκο στην εισαγωγή πετρελαιοειδών από το Ιράν, αναμένεται στους επόμενους μήνες, και ειδικότερα τους θερινούς, να ανέβει το θερμόμετρο, στην περίπτωση που το Ιράν πραγματοποιήσει την απειλή του και κλείσει τα στενά του Χορμούζ. Υπό αυτές τις συνθήκες, είναι ανοικτό το ενδεχόμενο ακόμη και στρατιωτικής σύγκρουσης, εφόσον οι ΗΠΑ έχουν διευκρινίσει ότι θα κρατήσουν με κάθε τρόπο τα στενά ανοικτά.

Η Τουρκία θεωρείται ο πρώτος πιθανός στόχος του Ιράν στην περίπτωση που δεχτεί χτύπημα είτε από τις ΗΠΑ είτε από το Ισραήλ. Και αυτή η εκτίμηση στηρίζεται στο γεγονός ότι οι αντιβαλλιστικοί πύραυλοι που μπορούν να αποτελέσουν τα αποτρεπτικά μέσα σε περίπτωση ιρανικού χτυπήματος εις βάρος του Ισραήλ βρίσκονται επί τουρκικού εδάφους. Από την πλευρά της, η Τουρκία ουδόλως θέλει να εμπλακεί σε αντιπαράθεση με το Ιράν. Η Άγκυρα ζητά από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ ανταλλάγματα που αφορούν τον τομέα της ενέργειας και εμπίπτουν, βεβαίως, στις σχέσεις της Κύπρου με το Ισραήλ. Το πρόσχημα που προβάλλεται είναι ότι άλλη μια φορά τα «σπασμένα» από μια τέτοια κρίση θα τα πληρώσει η Τουρκία, από κάθε άποψη. 

Σε σχετική με το θέμα αυτό ερώτηση της ευρωβουλευτού του ΔΗΣΥ και του ΕΛΚ Ελένης Θεοχάρους προς τον πρέσβη της ΕΕ στην Τουρκία Ζαν Μορίς Ριπέρ κατά πόσο εκτιμά ότι η Τουρκία θα συμμορφωθεί με τις αποφάσεις της ΕΕ που αφορούν το Ιράν, ο κ. Ριπέρ εξέφρασε τις αμφιβολίες του, τονίζοντας ότι κατά την άποψή του η Τουρκία θα υποστεί βαριές επιπτώσεις. Στην ουσία, η Άγκυρα προσεγγίζει την ενταξιακή της διαδικασία και τις υποχρεώσεις της ανάλογα με τα δικά της εθνικά συμφέροντα και παζαρεύει οποιαδήποτε απόφαση της ΕΕ την αφορά, υπό το πρόσχημα ότι η όποια δέσμευση δεν μπορεί να ισχύσει αυτόματα, διότι δεν συνιστά κράτος-μέλος.

ΤΟΥΡΚΙΑ: Ανακάλυψε... Αρμενικη γενοκτονία

Tης ΛΙΑΝΑΣ ΜΥΣΤΑΚΙΔΟΥ

Οι Τούρκοι θυμήθηκαν ξαφνικά να τιμήσουν τα 600 περίπου θύματα που σκότωσαν οι δυνάμεις των Αρμενίων στο χωριό Hocali στις 26 Φεβρουαρίου του 1992, κατά τη διάρκεια του Πολέμου με το Αζερμπαϊτζάν.

Διάφορες οργανώσεις καλούσαν τους πολίτες στις πλατείες για να τιμήσουν τα θύματα της… Γενοκτονίας που έκαναν οι Αρμένιοι!

Στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στην Πλατεία του Ταξίμ παρέστη και ο υπουργός εσωτερικών Idris Naim Sahin.

Παρά τις έντονες προσπάθειες των διοργανωτών η συμμετοχή δεν ήταν η αναμενόμενη, αλλά και η εκδήλωση μετατράπηκε σε εθνικιστική συγκέντρωση, όπου οι ομιλητές αναφέρθηκαν κυρίως στη Συρία και στους βομβαρδισμούς του Άσαντ, παρά στους Αζέρους που έχασαν τη ζωή τους από τα πυρά των «κακών» Αρμενίων.

Ακόμα και οι ίδιοι οι Αζέροι της Τουρκίας διαμαρτυρήθηκαν για αυτή τη ρατσιστική εκδήλωση. Ειδικότερα, ανέφεραν: «Καμία Γενοκτονία δεν μπορεί να αποτελέσει δικαιολογία μιας άλλης. Δεν επιτρέπεται η ταύτιση των τραγικών γεγονότων του 1915 με τη σφαγή στο Hocali. Αρνούμαστε να γίνουμε μέρος αυτού του παιχνιδιού».

Η εκδήλωση μνήμης των θυμάτων μετατράπηκε σε προπαγάνδα της κυβέρνησης. Ωραία τιμούν τους νεκρούς…

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ

"Επίγεια σοφία"

112 χρόνια απο τη γέννηση του ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΕΦΕΡΗ

Ευνουχισμένοι διανοούμενοι, μικροί ανίκανοι και τυφλοί κυβερνήτες.

Κι ο άνθρωπος κατάντησε πραμάτεια.

Η Ελλάδα, η χώρα των παράλληλων μονολόγων.

Σ’ αυτόν τον τόπο όπου όλοι είμαστε τόσο τραγικά αυτοδίδακτοι…

Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει.

Σαν σήμερα (29/2/ΧΧΧΧ)

1288: Η 29η Φεβρουαρίου καθιερώνεται στη Σκωτία ως η μόνη μέρα που μία γυναίκα μπορεί να προτείνει γάμο σε έναν άνδρα. Αν ο άντρας αρνηθεί, τοτε πρέπει να πληρώσει πρόστιμο.

 1584: Πρώτη εμφάνιση της 29ης Φεβρουαρίου ως πρόσθετης ημέρας κάθε δίσεκτου έτους. Η προσθήκη αυτή αποφασίστηκε το 1581 από τον Πάπα Γρηγόριο ΧΙΙΙ, ο οποίος αφαίρεσε και 11 ημέρες, μετονομάζοντας την 4η Οκτωβρίου 1582 σε 15η Οκτωβρίου 1582 και εγκαινιάζοντας το ημερολόγιο που πήρε το όνομά του. Η επιπλέον ημέρα του Φεβρουαρίου υφίσταται ήδη από το 45 π.Χ. βάσει της ρύθμισης του Ιουλίου Καίσαρα, με τη διαφορά ότι εμφανιζόταν μεταξύ 24ης και 25ης ημέρας και από την οποία προέρχεται ο όρος δίσεκτο έτος, αφού στο ρωμαϊκό ημερολόγιο υπήρχαν κάθε 4 χρόνια δύο φορές έκτες καλένδες (δις έκτες).

1792: Γεννιέται  Τζοακίνο Ροσίνι, ιταλός συνθέτης.

1900: Γεννιέται ο Γιώργος Σεφέρης, φιλολογικό ψευδώνυμο του Γεωργίου Σεφεριάδη

1956: Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής σχηματίζει την πρώτη του κυβέρνηση που προήλθε από εκλογές. Η Λίνα Τσαλδάρη  γίνεται  η πρώτη ελληνίδα υπουργός αναλαμβάνοντας το υπουργείο Πρόνοιας

ΓΙΑ ΤΟ LIFESTYLE ΠΟΥ “ΠΕΘΑΙΝΕΙ”

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Του Σωκράτη Παπαχατζή

Η χαιρεκακία με την οποία το πλήθος αντιμετωπίζει τον Πέτρο Κωστόπουλο τη στιγμή της πτώσης του, αποτελεί τον θρίαμβο των ιδεών που αντιπροσώπευε ο εκδότης: Του winner takes it all και του ουαί τοις ηττημένοις.

Ο εκπεσών ανήρ δηλώνει περήφανος που …δεν πήρε λεφτά από το κράτος. Περήφανος για το ίδιο το έργο του βέβαια αποφεύγει να δηλώσει. Ωστόσο οι περισσότεροι από εκείνους που τον χλευάζουν / λοιδορούν, έχουν υπάρξει οπαδοί του.

Το lifestyle δεν πέθανε. Αντίθετα, αυτή τη στιγμή γιορτάζει τη νίκη του πάνω σε μια χώρα της οποίας τον κοινωνικό ιστό έχει διαλύσει. Κι όπως το Μεγάλο Κεφάλαιο και το Έξυπνο Χρήμα μη έχοντας [;] πια ανάγκη τις υπηρεσίες των κομμάτων, επιδιώκουν απευθείας έλεγχο, έτσι και οι διεθνείς ταγοί του lifestyle [ο Κωστοπουλισμός υπήρξε η εγχώρια εκδοχή του, βολική για κάποιο διάστημα] δεν χρειάζονται άλλο τους εγχώριους τοποτηρητές της ασχήμιας και της ανωμαλίας.

Κεντρική ιδέα του lifestyle είναι η κυνική απομυθοποίηση κάθε πραγματικότητας ως αφήγησης και κάθε ιδιότητας ως ρόλου, η αναγόρευσή τους σε μυθολογικά επιστρώματα γύρω από ένα πυρήνα χυδαίου ωφελιμισμού. Σε ένα τέτοιο κόσμο, όπου το ψέμα κυριαρχεί και το συμφέρον βασιλεύει, ένα και μόνο χρέος έχει κανείς: να ζήσει τον δικό του μύθο. 

Η ανάγκη να καλύψει το κενό που αφήνει η απομυθοποίηση, και η ανάγκη να υπερβεί μια κουλτούρα υπερμαζικοποιημένη, συναντιούνται σε μια και μοναδική λύση – κατηγορικό πρόσταγμα: ατομική έξοδος κινδύνου. Εδώ και τώρα, με κάθε μέσο, θεμιτό ή αθέμιτο.

Λαός και έθνος, ως φαντάσματα

Του ΝΙΚΟΥ ΞΥΔΑΚΗ

Το οδυνηρό συμβάν της χρεοκοπίας ξυπνά φαντάσματα· ενθυμήσεις καταχωνιασμένες, στερεότυπα κατοχικών γονιών και μικρασιάτων παππούδων, φθαρμένα διαβάσματα που δεν έβρισκαν αντίκρισμα στην πραγματικότητα του προσφάτου παρελθόντος, πόνους εξορκισμένους και εξόριστους από την ευδαίμονα Ισχυρή Ελλάδα του ευρώ. Ξύπνησαν και δυο φαντάσματα, που ενώ στοίχειωσαν την γένεση του κρατιδίου, ακόμη και πριν από τον Ξεσηκωμό, εντούτοις τα τελευταία χρόνια φύραναν, αποδομήθηκαν, μεταστοιχειώθηκαν: ο λαός και το έθνος.

Προλαβαίνω: ας μην ταυτίσουμε επιπόλαια τον λαό με τον λαϊκισμό, και το έθνος με την εθνοκαπηλία. Ας τα δούμε στις πολλαπλές τους εκδιπλώσεις μες στην ιστορική διάρκεια, όπως μάλιστα φανερώνονται ιδρυτικά στην ευρωπαϊκή νεωτερικότητα, από την αυγή του Διαφωτισμού ώς το μεσουράνημα του Ρομαντισμού. Κι ας συνυπολογίσουμε ότι η ανάδυση του νεότερου ελληνισμού τροφοδοτείται από αυτά τα μέγιστα κινήματα και σε μεγάλο βαθμό τα εκφράζει κιόλας, σχεδόν ιδανικά. Ρομαντική είναι η σύλληψη της έννοιας λαός, ρομαντική είναι η αποκρυστάλλωση του έθνους, από τον Χέρντερ και τον Γκέτε έως τον Σίλλερ και τον Φίχτε· ρομαντική είναι η ουσία της σολωμικής ποίησης και η ενιαία ιστορική αφήγηση του ελληνικού λαού από τον Σπυρίδωνα Ζαμπέλιο και τον Κ. Παπαρρηγόπουλο, ρομαντική η φύτρα του Παλαμά και του Σικελιανού, και του Σεφέρη και του Ελύτη. Ακόμη και ο νεοκλασικισμός στην Ελλάδα ρομαντικά βιώθηκε. Κι η ελληνική εθνογένεση πορεύεται χέρι χέρι με τη γερμανική εθνογένεση.

Υπό μία έννοια λοιπόν, η χρεοκοπία του 2012 και η συνοδός διεθνής επιτήρηση θυμίζει τη χρεοκοπία του 1893, που κατέστη αφορμή για βαθείς ιδεολογικούς και πολιτικούς μετασχηματισμούς, εκφραζόμενους πολύτροπα από διαφορετικές προσωπικότητες όπως ο Παλαμάς, ο Δραγούμης και ο Βενιζέλος. Αναδιατύπωσαν, ανατροφοδότησαν την αφήγηση του λαού και του έθνους, έτσι ώστε λαός και έθνος να ανορθωθούν και να επανεκκινήσουν προς την ιστορική τους μοίρα.

Πώς συζητούνται σήμερα αυτά τα θεμελιώδη, ο λαός και το έθνος; Μάλλον: Πώς βιώνονται; Πώς συμβάλλουν στην αυτοαναγνώριση και στην αίσθηση του συνανήκειν;  

Ολα εν συγχύσει ― η γρήγορη απάντηση. Για πολλούς λόγους, που δεν μπορούμε να αναπτύξουμε εδώ· μόνο ας υπαινιχθούμε πρόχειρα μια υβριδική κουλτούρα κοσμοπολιτισμού, ναρκισσισμού, υποτέλειας και ψυχικής μειονεξίας, συνδαυλιζόμενη από ιδιοτελή ραγιαδισμό, μεταπρατικά συμφέροντα και εθελοδουλία.

Η αντίσταση του κρατισμού

Γράφει ο Γιώργος Καριπίδης

gkaripidis@hotmail.com

Η υπέρβαση του κρατισμού από τις πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα αποτελεί κρίσιμο παράγοντα για την προώθηση των επειγόντων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, τον εξορθολογισμό των κοινωνικών αντιπαραθέσεων και την επίτευξη αναγκαίων συμβιβασμών.

Αυτό αφορά σε όλα τα κόμματα, παρά τις διαφορετικές «μεταφράσεις» του κρατισμού. Ο αντιφιλελεύθερος λαϊκισμός αποτελούσε τον κοινό τόπο της πολιτικής ρητορικής τους. Ο φιλελευθερισμός στην οικονομία ταυτίστηκε με το νεοφιλελευθερισμό και εν συνεχεία καταγγέλθηκε συστηματικά σαν απειλή για το λαό, σαν αιτία δεινών για τη χώρα. Αυτή η ελληνική αντιφιλελεύθερη συναίνεση είναι περίεργη, αφού ο οικονομικός φιλελευθερισμός (πόσο μάλλον ο νεοφιλελευθερισμός) ουδέποτε εφαρμόστηκε στη χώρα μας.

Αντιθέτως ο ελληνικός καπιταλισμός πάντα στηριζόταν στο ισχυρό κράτος και τις κρατικές παρεμβάσεις στην οικονομία. Ο κρατικός παρεμβατισμός παρέμεινε κυρίαρχο στοιχείο των οικονομικών πολιτικών που ασκήθηκαν στη μεταπολίτευση τόσο από τη ΝΔ όσο και από το ΠΑΣΟΚ. Ακόμη αυτή η αντιφιλελεύθερη ρητορική είναι περίεργη γιατί δεν κάνει την προφανή διάκριση ανάμεσα στον κανονιστικό φιλελευθερισμό που αποδέχεται την ανάγκη κανόνων και ρυθμίσεων και στο νεοφιλελευθερισμό του «laissez faire».

Πολύ περισσότερο που ο κανονιστικός φιλελευθερισμός είναι πολιτική πρακτικής εφαρμογής, ενώ ο νεοφιλελευθερισμός είναι μια πολιτική ευκαιριακών πιέσεων για την κατά περίπτωση άμβλυνση των εφαρμοζόμενων ρυθμίσεων.  

Προς τι λοιπόν, το αντιφιλελεύθερο μένος σε μια χώρα που έχει εξαιρετικά διογκωμένο και αντιπαραγωγικό δημόσιο τομέα και μεγάλη παράδοση του κρατικού παρεμβατισμού στην οικονομία; 

Η ίδια η ερώτηση εμπεριέχει την απάντηση: 

Η ζωή μετά…

Toυ ΚΩΣΤΑ Δ. ΚΑΒΒΑΘΑ

Η συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους επαναφέρει στο προσκήνιο το παλαιό ερώτημα αν υπάρχει ζωή μετά τον θάνατο. Η δική μου άποψη είναι πως και βέβαια υπάρχει μια και, αυτό που αποκαλούμε «ζωή» δεν είναι παρά ένα σοφά σχεδιασμένο ολόγραμμα το οποίο έχει την δυνατότητα να ανακατατάσσει τα στοιχεία που το αποτελούν κάθε νανοδευτερόλεπτο με αποτέλεσμα να νομίζουμε ότι ζούμε ενώ δεν έχουμε καν γεννηθεί. Αν η θεωρία μου για την ζωή μετά φαντάζει (και είναι) δυσνόητη φανταστείτε τι είναι η θεωρία για την αντιμετώπιση του ελληνικού χρέους που υπογράφηκε στις 20/2 με το Eurogroup ύστερα από διαπραγματεύσεις 13 ωρών. Οι αποφάσεις δεν προκαλούν έκπληξη αφού, το μεγαλύτερο μέρος, αφορά στην συμμετοχή των ιδιωτών (PSI), από «κούρεμα» από 50% στο 53,5% -για καλυφθεί το χρηματοδοτικό κενό και να επιτευχθεί ο στόχος του 120% μέχρι και το 2020 (αναφορικά με το χρέος σαν ποσοστό του ΑΕΠ).

Εδώ τίθενται αμείλικτα τα ερωτήματα: υπάρχει ζωή μετά το Κούρεμα; Θα επιτευχθούν οι στόχοι, με δεδομένη την οικονομική πολιτική λιτότητας που εφαρμόζουν οι επιστήμονες του Ιδρύματος Roslyn στο οποίο γίνονται πειράματα για ένα νέο τύπο Έλληνα πολίτη; Ποιο απλά μετά το πρόβατο Ντόλι θα δημιουργηθεί πρόβατο Μήτσος το οποίο θα αμείβεται με 510€/μήνα και θα δίνει στη ΔΕΗ 1100; Θα υπάρξει προβατίνα Μαρίκα που θα ζει με σύνταξη 350 ευρώ και θα πληρώνει 550;  

Αυτά, και άλλα, είναι τα αμείλικτα ερωτήματα που περιμένουν να διευκρινιστούν με 356 υπουργικά διατάγματα που θα υπογραφούν μέχρι τις 16 Μαρτίου οπότε θα φθάσουν στη χώρα 300 γενετιστές του Ινστιτούτου για να προσφέρουν «τεχνική βοήθεια» για την μετάλλαξη του Έλληνα πολίτη ο οποίος, όπως είναι γνωστό «μαζί τα έφαγε».

Η δύναμη των ψευδαισθήσεων και τα ουρί του παραδείσου

Γράφει ο ΦΑΛΗΡΕΥΣ

Επειτα από δώδεκα χρόνια στη δημαρχία της γενέτειράς του Δράμας και άλλα οκτώ στη Βουλή των Ελλήνων, ο Μαργαρίτης Τζίμας (και από τις 12 του μηνός «μακαρίτης» Τζίμας για τη Ν.Δ.) προσέφερε μια τελευταία υπηρεσία στην κοινωνία. Εκστόμισε μια αλήθεια, της οποίας το μέγεθος ενδέχεται να μην το έχει συλλάβει πλήρως: «Οταν μπήκα στη Βουλή, ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα υπέγραφα να μειωθούν μισθοί και συντάξεις».

Δεν αμφισβητώ την ειλικρίνειά του ούτε τον κακίζω για τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται την πολιτική. Ομως, ο πυρήνας του πολιτικού προβλήματος που μας οδήγησε ώς εδώ είναι ότι, σταδιακά από το 1981 και ύστερα, η πολιτική έγινε στάδιον δόξης για ανθρώπους με την προσέγγιση του κ. Τζίμα στο άθλημα: ανθρώπους που ήθελαν να είναι καλοί με τον άμεσο, απτό τρόπο της παροχής – ο οποίος, βέβαια, ήταν και ανταποδοτικός. Για να δανειστώ την προσφυή διατύπωση ενός φίλου, έγινε το ιδεώδες πεδίο για «τους Αγιοβασίληδες της πολιτικής».

Δεν ευθύνεται όμως μόνον ο κοτζάμπασης για την επιτυχία του στην πολιτική. Η σχέση ήταν εξ αρχής αμφίδρομη. Με τη συμβολή, μάλιστα, ενός οικονομικού μοντέλου βασισμένου στο τεράστιο και πανίσχυρο κράτος, ο ψηφοφόρος στα χρόνια της μεταπολίτευσης, αντί να εξελίσσεται σε πολίτη, εκφυλιζόταν σε πελάτη. 

Ενα τραγελαφικό παράδειγμα, που μου έλεγε τις προάλλες φίλος βουλευτής:  

Ονειρο η πρωθυπουργία για τον Αντώνη Κομανέτση

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ

Σαρκαστικά σχόλια προκάλεσαν οι αποκριάτικες δηλώσεις του αρχηγού της ΝΔ Αντώνη Σαμαρά ότι δήθεν δεν θέλει ούτε να ακούει περί μετεκλογικής συγκυβέρνησης του κόμματός του με το ΠΑΣΟΚ, με το οποίο ήδη συγκυβερνά! Ισχυρίστηκε μάλιστα ο πρόεδρος της κυβερνητικής Δεξιάς ότι κάθε συζήτηση περί συγκυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ είναι εκ του πονηρού και αποσκοπεί στο να προκαλέσει πολιτική φθορά στη ΝΔ. Προφανώς ο Α. Σαμαράς έχει την εντύπωση ότι απευθύνεται σε ηλιθίους.

Ο ίδιος προσωπικά πήρε την απόφαση να συγκυβερνήσει με το ΠΑΣΟΚ υπό την πρωθυπουργία του Λουκά Παπαδήμου και τώρα έχει την πολιτική αναίδεια να λέει πως κάθε συζήτηση περί συνέχισης της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και μετά τις εκλογές αποσκοπεί στην... υπονόμευση της ΝΔ! Υποκρίνεται δηλαδή πως αγνοεί ότι ουδείς είναι σε θέση να προκαλέσει μεγαλύτερη πολιτική φθορά στη ΝΔ από την επί τετράμηνο ήδη συνεχιζόμενη συγκυβέρνησή της με το ΠΑΣΟΚ, την αποκλειστική ευθύνη για την οποία συγκυβέρνηση έχει ο ίδιος και μόνο αυτός!

Δεν γνωρίζουμε αν ο Α. Σαμαράς είχε εκ των προτέρων συνειδητοποιήσει πλήρως ότι αφ' ης στιγμής συμμετείχε σε συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ, δεν θα υπήρχε πλέον ούτε μία πιθανότητα στο εκατομμύριο να κερδίσει η ΝΔ αυτοδυναμία στις επόμενες εκλογές, όποτε και αν γίνουν αυτές. Το γεγονός όμως ότι προκειμένου να υπερψηφίσει από κοινού με το ΠΑΣΟΚ το νέο Μνημόνιο τον οδήγησε στη διαγραφή 21 βουλευτών του και μάλιστα σχεδόν όλων από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές της αντιμνημονιακής γραμμής του, σίγουρα τον βοήθησε να αντιληφθεί ότι βαδίζει προς εκλογικό Βατερλό.

Αποπειράται έτσι να «παραμυθιάσει» τους οπαδούς της Δεξιάς ότι σε αντάλλαγμα της «πολιτικής κωλοτούμπας» του και της πλήρους απάρνησης των θέσεών του όχι μόνο θα φέρει τη ΝΔ στην εξουσία, αλλά θα τη φέρει και μόνη της, ώστε να λεηλατήσουν τα κρατικά ταμεία μόνοι τους οι δεξιοί!

Η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική:

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Σε λιγνιτικούς σταθμούς της ΔΕΗ αποδίδεται ο θάνατος 534 ανθρώπων!

ΤΟΥ ΚΟΣΜΑ ΖΑΚΥΝΘΙΝΟΥ

Το θάνατο περισσoτέρων από 500 συμπολιτών μας προκάλεσε η χρήση λιγνίτη στην ηλεκτροπαραγωγή μόνο για το 2009, επιβαρύνοντας παράλληλα την εθνική οικονομία έως και 3,9 δισ. ευρώ ή έως και 362 ευρώ ανά πολίτη!

Ταυτόχρονα, εάν η κυβέρνηση υλοποιήσει τα σχέδια για την κατασκευή τριών νέων μονάδων η λειτουργία τους κάθε χρόνο θα προκαλεί 80 θανάτους και θα επιβαρύνει την οικονομία έως και 755 εκατ. ευρώ!  

Τα στοιχεία αυτά προκύπτουν από έρευνα που πραγματοποίησε η Greenpeace, προειδοποιώντας ότι οι επενδύσεις σε νέες και υπάρχουσες λιγνιτικές μονάδες, θα εγκλωβίσουν τη χώρα σε ένα μονοπάτι με καταστροφικές επιπτώσεις για τη δημόσια υγεία, το περιβάλλον και την εθνική οικονομία τουλάχιστον μέχρι τα μέσα του αιώνα.

Αναλυτικότερα, τα συγκεκριμένα αποτελέσματα προέκυψαν από σχετική ανάλυση της Greenpeace που στηρίχτηκε σε πρόσφατη μελέτη του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Περιβάλλοντος (ΕΟΠ) για το κόστος της ατμοσφαιρικής ρύπανσης από τις βιομηχανικές μονάδες. Καταδεικνύουν ότι η επί δεκαετίες χρήση του λιγνίτη για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, έχει συμβάλει σημαντικά στη δημιουργία της σημερινής περιβαλλοντικής και οικονομικής κρίσης. Περισσότεροι από τους μισούς θανάτους (305) και περίπου η μισή οικονομική ζημία (0,7-1,6 δισ. ευρώ ετησίως) προήλθαν από τη λειτουργία ενός μόνο σταθμού: του ΑΗΣ Μεγαλόπολης Α', του πιο βρόμικου σταθμού της Ευρώπης!

Αν και οι δύο από τις τρεις μονάδες του ΑΗΣ Μεγαλόπολης έκλεισαν πρόσφατα ύστερα από τέσσερις δεκαετίες καταστροφικής λειτουργίας, η κυβέρνηση έχει συμπεριλάβει τη μεγαλύτερη από τις τρεις- Μονάδα 3 στις υπό πώληση μονάδες της ΔΕΗ προς ιδιώτες επενδυτές. «Την ώρα που ο ελληνικός λαός καλείται να κάνει τεράστιες θυσίες στο όνομα της σωτηρίας της χώρας, η κυβέρνηση επιμένει να προωθεί επενδύσεις στην πιο βρόμικη, ακριβή και παρωχημένη τεχνολογία. Η εμμονή αυτή, όχι μόνο αγνοεί το πραγματικό κόστος σε ανθρώπινες ζωές, αλλά και καταδικάζει την προσπάθεια εξόδου της χώρας από την οικονομική κρίση», ανέφερε ο Τάκης Γρηγορίου, υπεύθυνος για θέματα ενέργειας και κλιματικών αλλαγών στο ελληνικό γραφείο της Greenpeace.

Το κοινωνικό και οικονομικό κόστος του λιγνίτη

Η πρόσφατη έκθεση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Περιβάλλοντος (ΕΟΠ) με τίτλο, «Αποκαλύπτοντας το Πραγματικό Κόστος της Ατμοσφαιρικής Ρύπανσης από τις Βιομηχανικές Εγκαταστάσεις της Ευρώπης», επιχειρεί να αποδώσει σε οικονομικούς όρους με τη χρήση επικαιροποιημένης μεθοδολογίας, τις επιπτώσεις της ατμοσφαιρικής ρύπανσης στη δημόσια υγεία και το περιβάλλον από περίπου 10.000 ευρωπαϊκές βιομηχανικές εγκαταστάσεις.  

Σύμφωνα με την έκθεση που χρησιμοποίησε τα διαθέσιμα στοιχεία από το ευρωπαϊκό Μητρώο Έκλυσης και Μεταφοράς Ρύπων (Ε-ΜΕΜΡ), για το 2009 το συνολικό κόστος αυτό ανήλθε στα 102-169 δισ. ευρώ, ή 200-330 ευρώ κατά μέσο όρο ανά Ευρωπαίο πολίτη. Όπως είναι αναμενόμενο, το μεγαλύτερο μέρος της ρύπανσης, άρα και η μεγαλύτερη οικονομική ζημία ύψους 66-122 δισ. ευρώ, οφείλεται στις ευρωπαϊκές μονάδες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με καύσιμο τον άνθρακα και το λιγνίτη. Σύμφωνα με τα στοιχεία της έκθεσης, οι 7 λιγνιτικοί σταθμοί της ΔΕΗ είναι υπεύθυνοι για επιβάρυνση της ελληνικής οικονομίας το 2009 κατά 2,3-3,9 δισ. ευρώ! Αυτό αντιστοιχεί σε 216-362 ευρώ ανά Έλληνα πολίτη.