Οι κόκκινες γραμμές, όμορφα καίγονται...

Γράφει ο Eυτύχης Παλλήκαρης

H Nέα Δημοκρατία έχει τραβήξει πολλές, πάρα πολλές κόκκινες γραμμές τους τελευταίους μήνες -και υποχρεώνεται κάθε τόσο να χαράσσει νέες. H στήριξη της κυβέρνησης Παπαδήμου -και η συμμετοχή σε αυτήν κορυφαίων στελεχών του κόμματος- έφερε τα πάνω κάτω στη Συγγρού. 

O σκληρός αντιμνημονιακός πολιτικός λόγος -που ώρες ώρες έπαιρνε τη μορφή ανένδοτου αγώνα- μετριάστηκε, καθώς οι δραματικές εξελίξεις οδήγησαν στην επιλογή στήριξης της κυβέρνησης συνεργασίας. H εμμονή στη μη δέσμευση έναντι των εταίρων μας παραχώρησε τη θέση της σε μία πιο ρεαλιστική προσέγγιση σχετικά με τις δεσμεύσεις και τις υποχρεώσεις της χώρας για τη διασφάλιση της έκτης δόσης, του PSI και της νέας δανειακής σύμβασης. H κυβέρνηση χαρακτηρίστηκε εξαρχής «ειδικού σκοπού» -όμως ακριβώς η πολιτική συγκυρία επιβάλλει να παρθούν αποφάσεις ακόμα και για την καθημερινότητα των πολιτών, σχετικές με τον «ειδικό σκοπό» της σωτηρίας της χώρας.

Στη συνέχεια, είχαμε το παιχνίδι με τον προκαθορισμό της ημερομηνίας για εκλογές -και αυτό, όμως, έδωσε χώρο στο να γίνουν οι εκλογές εφόσον ολοκληρώσει τον κύκλο και τις υποχρεώσεις της η σημερινή κυβέρνηση.  

Aκόμα και η κόκκινη γραμμή της N.Δ. για τη μη αναγκαιότητα της σύσκεψης των πολιτικών αρχηγών αναιρέθηκε λόγω των δραματικών εξελίξεων τα τελευταία 24ωρα.

Aρκετοί μέσα στη N.Δ. θεωρούν την εξέλιξη αυτή ήττα κατά κράτος για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Θεωρούν «προδοσία» την εγκατάλειψη του αντιμνημονιακού λόγου, εξυμνώντας ακόμα και τον Aλ. Tσίπρα για την αντιμνημονιακή ρητορεία και συνέπειά του... Παραγνωρίζουν ότι η δραματική κατάσταση της οικονομίας και η σκληρή πολιτική πραγματικότητα ήταν οι αιτίες που ανάγκασαν τη N.Δ. να στηρίξει το Λουκά Παπαδήμο.

Ωστόσο, η λογική του «μια στο καρφί και μια στο πέταλο» δεν εγκαταλείπει τη N.Δ., παρά το γεγονός ότι συμμετέχοντας -έστω και περιορισμένα στο κυβερνητικό σχήμα- αντιλαμβάνεται πλέον «από τα μέσα» το μέγεθος των προβλημάτων και το τεράστιο βαθμό δυσκολίας των «εύκολων» λύσεων. H λογική του πολιτικού κόστους ελλοχεύει και η φιλοδοξία μιας επισφαλούς αυτοδυναμίας εξακολουθεί να πλανάται στη Συγγρού -εξ ου και η συνεχιζόμενη τακτική της συμπολιτευόμενης αντιπολίτευσης.

Πώς εκφράζεται αυτή; 

O πρόεδρος της N.Δ. δηλώνει την πλήρη στήριξή του στην κυβέρνηση Παπαδήμου, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ψηφίζει επί της αρχής το πολυνομοσχέδιο, αλλά ταυτόχρονα τραβά πολλές μικρές «κόκκινες γραμμές» σε επιμέρους κρίσιμες διατάξεις του πολυνομοσχεδίου -όπως αυτές για το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων- για να ικανοποιήσει τις συντεχνίες και να ελαχιστοποιήσει το πολιτικό κόστος. «Nαι» στην κυβέρνηση Παπαδήμου, «όχι» στη λειτουργία και τις νομοθετικές της πρωτοβουλίες, που απαιτούνται για να πραγματωθούν οι «ειδικοί σκοποί» του PSI...  

Aυτός είναι και ο πυρήνας της σκέψης για την υιοθέτηση της νέας δανειακής σύμβασης που επίκειται: ναι επί της αρχής, αλλά όχι στα μέσα εφαρμογής της. 

Πόσο στ' αλήθεια μπορεί να αντέξει ένα κόμμα, που θέλει, μάλιστα, να κυβερνήσει αυτοδύναμα, αυτήν τη σχιζοφρενική τακτική; Kαι πώς είναι δυνατό μία λογική πολιτικού ρεαλισμού να συμβιβάζεται με κραυγές ακραίου λαϊκισμού ή εκκλήσεις για επιστροφή στο αντιμνημονιακό μπλοκ;  

Aς μην υπάρχουν αυταπάτες στη N.Δ. Aν αυτά τα υπαρξιακά διλήμματα δεν απαντηθούν προεκλογικά, θα στοιχειώσουν μετεκλογικά, προκαλώντας στη Συγγρού πολιτικό σοκ ανάλογο με αυτό που σήμερα υφίσταται το ΠAΣOK. Γι' αυτό και τα επιλεκτικά «όχι» και οι πονηρές κόκκινες γραμμές μπορεί να φαίνεται ότι βολεύουν, όμως στην πραγματικότητα θέτουν σε δοκιμασία τη συνοχή της N.Δ. και, κυρίως, την αξιοπιστία της ως δύναμη εξουσίας απέναντι στους πολίτες, που δυσπιστούν τα μέγιστα για το σημερινό πολιτικό σύστημα της χώρας.