Αυτή είναι η Ελλάδα;

Του Φωτη Kαλλιαγκοπουλου

Εψαχνα στο google να μάθω το «ωράριο ΚΕΠ» για προσωπική μου υπόθεση. Το πρώτο site που άνοιξα λοιδορούσε -σκέφθηκα- τον πολύ χρήσιμο αυτό θεσμό, αφού διάβαζα τίτλους του είδους «ΚΕΠ με ωράριο γιατρού ΙΚΑ» ή «Το ΚΕΠ Δραπετσώνας έχει το δικό του ωράριο» ή «Μειωμένο ωράριο στο ΚΕΠ Μαγνησίας ελλείψει υπαλλήλων» ή «Θερινό... ωράριο στο ΚΕΠ Καλλιδένδρου».

Το έκλεισα και άνοιξα το επόμενο, το επίσημο του υπουργείου. Κι έμεινα εμβρόντητος μπροστά στη χαμένη... επανίδρυση του κράτους. Τέσσερις τίτλοι κειμένου word. 

Ο πρώτος: Ωράριο λειτουργίας ΚΕΠ. 

Ο δεύτερος: Εγκύκλιος ωραρίου προϊσταμένων των ΚΕΠ. 

Ο τρίτος: Ερμηνευτική εγκύκλιος ωραρίου ΚΕΠ 

και η αποκορύφωση του τέταρτου: Διευκρινιστική της ερμηνευτικής εγκυκλίου ωραρίου ΚΕΠ. 

Αυτή είναι η Ελλάδα, που θα έλεγε κι ο Κώστας Σημίτης, όπως το ανεφώνησε στη Βουλή για το ναυάγιο του «Σαμίνα», μετά τη ναυτική τραγωδία που επισυνέβη γιατί φλέρταρε ο αντί του καπετάνιου και δεν είδε τον βράχο, όπου έπεσε το πλοίο..

Κι ύστερα λέμε για τα ταξί. Οι ταξιτζήδες, μαζί με τους κρατικοδίαιτους των ΔΕΚΟ είναι από τις πλέον αντιπαθείς από την κοινωνία επαγγελματικές ομάδες, γιατί, καλώς ή κακώς, έχουν ταυτιστεί με την αγένεια, την εξαπάτηση κυρίως τουριστών, την αισχροκέρδεια, μα κυρίως τη φασίζουσα οδηγική τους συμπεριφορά. Απεργούν και ανασαίνει κυκλοφοριακά η Αθήνα.

Αλήθεια, γιατί σ’ αυτόν τον τόπο πρέπει να δείχνουν όσοι θίγονται από μια πολιτική πόσο μισούν την ίδια τους την πατρίδα και τους γύρω τους;  

Δεν λέω να γίνουμε Γιαπωνέζοι που συνεχίζουν να εργάζονται με τους ίδιους εργώδεις ρυθμούς, φορώντας απλώς ένα μαύρο περιβραχιόνιο, το οποίο υποδηλοί ότι απεργούν. Ε, μη χάσουμε και το μεσογειακό μας ταμπεραμέντο. Μα από αυτό το σημείο μέχρι του να ρίχνεις λάδια στον δρόμο για να μη σε καταδιώξουν ή να μην κυκλοφορήσουν τα πούλμαν των τουριστών, η απόσταση είναι μεγάλη. 

Χάσαμε την ελάχιστη -έστω- κοινωνικότητά μας, το φιλότιμο, την ανθρωπιά και ρέπουμε σε μία επικίνδυνη ανομία και αυτοδικία, έναν εν τη γενέσει εμφύλιο πόλεμο. Κι ύστερα μιλάμε για δημοψηφίσματα; Ακούγεται ως πολυτελής αυτοσαρκασμός!