«Η κρίση της Ευρωζώνης δεν καταπολεμήθηκε, βρίσκεται σε παύση», είναι ο τίτλος σε άρθρο του Βόλφγκανγκ Μούντσαου στους Financial Times. Σειρά αναλυτών περνούν στο μικροσκόπιο τη συμφωνία των Ευρωπαίων ηγετών στη σύνοδο κορυφής της περασμένης εβδομάδας. Και καταλήγουν ότι, παρά τα θετικά της -εκ των οποίων το μεγαλύτερο ήταν πως απέτρεψε την άμεση κατάρρευση της Ευρωζώνης- δεν σηματοδοτεί καν το τέλος της κρίσης. Οπως επισημαίνει ο Εconomist, μόλις «λίγες θαυμάσιες ημέρες» έπειτα από «μια από τις τολμηρότερες κινήσεις πολιτικής που έχει κάνει η Ευρωζώνη στη διάρκεια της κρίσης», οι αποδόσεις των ισπανικών και των ιταλικών ομολόγων κατέγραφαν χθες νέο άλμα.
«Για να είναι θετική η συνεισφορά της συμφωνίας στην κρίση χρέους της Ευρωζώνης», συνοψίζει ο αρθρογράφος των F.T., «θα πρέπει να καλύπτει τρεις προϋποθέσεις: Θα βάλει την Ελλάδα σε τροχιά βιώσιμης μείωσης χρέους; Θα μειώσουν τις πιθανότητες μετάδοσης οι νέοι κανόνες για το EFSF; Και είναι η συμμετοχή ιδιωτών επενδυτών ρεαλιστική και δίκαιη;» Ο ίδιος απαντά: «Οχι, όχι και ναι». Γιατί υπό τις παρούσες συνθήκες, αφενός «ο λόγος χρέους/ΑΕΠ μπορεί να μην κορυφωθεί στο 172%, όπως προβλεπόταν, αλλά στο 148%, όμως δεν πλησιάζει καν ένα βιώσιμο επίπεδο, όπως θα συνέβαινε αν η μείωση ήταν περίπου 50%». Αφετέρου, «η καλή ιδέα της μεγαλύτερης ευελιξίας του ΕFSF δεν συνοδεύεται από αύξηση του πλαφόν δανεισμού των 440 δισ. ευρώ», ώστε να υπάρχει δυνατότητα στήριξης Ισπανίας και Ιταλίας, που υπό τις παρούσες συνθήκες είναι αδύνατη.
Οσο για την τελευταία προϋπόθεση, «σε αντίθεση με τα λεγόμενα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, η συμμετοχή ιδιωτών θα είναι δεδικασμένο για τα επόμενα πακέτα».
Ο Χιούγκο Ντίξον του Reuters Breakingviews τονίζει πως «μια συμφωνία ήταν καλύτερη από μια καταστροφή. Ομως, η σχεδιαζόμενη διάσωση της Ελλάδας έχει την εκπληκτική επίπτωση να αυξάνει το χρέος της». Ο αρθρογράφος επισημαίνει το τεράστιο κόστος από την ανάμειξη του ιδιωτικού τομέα, με τη μορφή απώλειας 21% από την ονομαστική αξία των ομολόγων, 50% λόγω του απαιτούμενου κουρέματος για να σταθεροποιηθεί η κατάσταση της Ελλάδας, και φυσικά την αύξηση του χρέους, εφόσον η Αθήνα θα χρειαστεί να δανειστεί 35 δισ. ευρώ για να αγοράσει εγγυήσεις για τα νέα ομόλογα που θα προσφέρει στους πιστωτές της.
Στο δημοσίευμά του, ο Economist κάνει λόγο για τις δύο πιέσεις που δέχεται η περιφέρεια της Ευρωζώνης: το υψηλό και αυξανόμενο κόστος δανεισμού και την παραπαίουσα ανάπτυξη. «Με την Ελλάδα σε ύφεση, η Ευρωζώνη στο σύνολό της μπορεί σύντομα να ακολουθήσει». Οι αγορές «εύλογα αντιδρούν ζητώντας υψηλότερο ασφάλιστρο κινδύνου, κάτι που αυξάνει το κόστος δανεισμού και ωθεί σε νέα μέτρα λιτότητας, που εμποδίζουν την ανάπτυξη». Ο Economist καταλήγει ότι «είναι σαφές πως ώσπου η Ευρωζώνη να δείξει πως είναι ενήμερη των εντάσεων που επιβάλλει η νομισματική ένωση και έτοιμη να χτίσει τον μηχανισμό που θα τις αντισταθμίσει, οι αγορές θα συνεχίσουν να την αμφισβητούν και να την ωθούν προς τη διάλυση».
KAΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου