Αστακό ή καρχαρία;

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΚΤΕΝΑ

1988. Μια ξένη εταιρία προτείνει στην ελληνική κυβέρνηση να φτιάξει ένα εργοστάσιο καύσης τοξικών αποβλήτων στον Αστακό. Είναι εποχή παράξενη καθώς το ΠΑΣΟΚ κλονίζεται από το σκάνδαλο Κοσκωτά.

ΦΗΜΕΣ ΟΜΩΣ λένε ότι η όλη υπόθεση είναι «φάντασμα», πως στο περίφημο εργοστάσιο θα γίνεται καύση τοξικών χωρίς τις απαραίτητες προδιαγραφές ασφαλείας ενώ μερικοί λένε πως υπάρχει σχέση με την ιταλική Μαφία, που τότε ακριβώς είχε ανοίξει δουλειές πάνω στη διαχείριση τοξικών αποβλήτων, προσφέροντας «φθηνή» εξαφάνισή τους, είτε με παράνομο θάψιμο είτε με βούλιαγμα στη Μεσόγειο. 

Η κυβέρνηση ζορίζεται, αλλά ένας κορυφαίος υπουργός επιμένει να γίνει η επένδυση, σηκώνει τηλέφωνα, απαιτεί, ενώ οι αντιπρόσωποι της εταιρίας κόβουν βόλτες στα γραφεία των συναρμόδιων υπουργών και ρωτάνε στα ίσια: «Τι χρειάζεστε για να υπογράψετε;». 

Τελικά το εργοστάσιο δεν γίνεται ποτέ, η αντίδραση των κατοίκων της Αιτωλοακαρνανίας είναι μαζική και πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ αρνούνται να συναινέσουν. Παλιές ιστορίες, θα μου πείτε.

ΑΛΛΑ Ο ΤΟΤΕ «μαέστρος» ακόμη υπάρχει, όχι βέβαια πια υπουργός, αλλά πλέον ένας χαλαρός σπιτόγατος. Εντάξει, τελευταία έχει ταλαιπωρηθεί από τη δημοσιότητα, αλλά ξέρει καλά πως όλα θα περάσουν. Άλλωστε από τον Αστακό του ‘88 μέχρι το σήμερα έχει ο ίδιος κρατημένους στα υπόγεια πολλούς καρχαρίες να αμολήσει αν χρειαστεί…