Το αρνί των Ελλήνων της διασπορας

Της ΡΙΚΑΣ ΒΑΓΙΑΝΗ

«Μην ξεχάσετε να πάρετε το αρνί από το χωριό», βρυχήθηκε στο τηλέφωνο η Μαριλένα -και οικοδέσποινά μας- τη φετινή Λαμπρή... Η εντολή δόθηκε την ώρα που επιστρέφαμε από τον ινδουιστικό ναό του Ουλουβατού, στο Δυτικό Μπαλί, χαμένοι στη ζούγκλα - και στη μετάφραση... «Να πάρουμε τι;» «Το αρνί, βρε ούφο! Τι θα φάμε το Πάσχα;» Κολλημένη στην κίνηση ανάμεσα στο Ντενπασάρ και την Κούτα, (φτυστή η Κορίνθου-Πατρών μετά από τριήμερο) σκεφτόμουν όλα τα αρνιά που έφαγα «μακριά» όπου με έστελνε η δουλειά, η περιέργεια, η ανάγκη.

Το αρνί στη Φιλαδέλφεια: Ολη νύχτα τύλιγαν γαρδούμπες οι Αμερικάνες, ακολουθώντας οδηγίες από τις Ελληνίδες πεθερές τους, ντυμένες με τα τσεμπέρια του χωριού που δεν θα ξανάβλεπαν ποτέ, παρέα με παιδιά κι εγγόνια που δεν μιλούσαν λέξη ελληνικά.

Το αρνί στο Λονδίνο - πικρή γεύση στη μαγειρίτσα και αγωνία για τον άνθρωπό μας που πάλευε στο νοσοκομείο. Ολόγυρά μας οι Ελληνες φοιτητές με τις λαμπάδες, γεμάτοι νοσταλγία για το σπίτι, αλλά δίψα για μόρφωση, ακριβά πληρωμένη, που δέκα χρόνια αργότερα θα τους ξέβραζε στην ξέρα τού «άνεργος με δύο μάστερ».

Το αρνί στη Μελβούρνη: Ψοφόκρυο και παγωμένη βροχή, στην εκκλησία του Σάου Γιάρα, και μετά μαγειρίτσα «πειραγμένη» στο Press Club, το παλιό τυπογραφείο που ο Τζορτζ Καλομπάρης -αστέρι στην αυστραλιανή γαστρονομία-, είχε μετατρέψει σε ναό προχωρημένης ελληνικής γεύσης. Οταν έφυγαν και οι τελευταίοι «κανονικοί» πελάτες, βγήκαν τα τσιγάρα, οι ρακές και τα μπουζούκια.Το αρνί, πάλι εδώ, «στα μέρη του Μπαλί». Αριστοκράτισσα αγγλοσαξονικής καταγωγής η οικοδέσποινα, το σέρβιρε «λουκούμι» στη βίλα της. Πήγε να αποσύρει το άδειο ταψί η λαίδη από το τραπέζι και ο Λουκάς τής δάγκωσε το χέρι γαβγίζοντας «Νο, γκαμότο, παπάρα!» αναφώνησε βουτώντας την ψωμάρα του στη σάλτσα του ριγανάτου.

Το αρνί στο Περθ, στη Δυτική Αυστραλία: Θα το σερβίρει ο Γιάννης -φτυστός ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης-, στο ημιανεξάρτητο τριπολιτσιώτικο κράτος που διατηρεί υπό τη φαινομενικά αθώα επωνυμία «Piter's by the Sea», στην παραλία του Σκάρμπορο. Κάργα τα τσάμικα στα μπλάστερ και στις γιγαντοοθόνες θα προβάλλονται -όπως πάντα- τοπία και στιγμιότυπα απ΄όλη την Ελλάδα. «Να βλέπουν να ξεστραβώνονται», όπως είπε κάποιος πατριώτης για τους ντόπιους πελάτες. Ντροπή...

Αλλά λέμε και μία κουβέντα, πάνω στο κρασί. Η πάνω στο αρνί...

Σε όλους τους Ελληνες της διασποράς, με απέραντη αγάπη και συναδελφικούς πλέον χαιρετισμούς, εύχομαι Καλή Ανάσταση.