Απειλούνται τα σύνορα της Ευρώπης

Tου Αγγελου Σταγκου

Δεν απαιτούνται προφητικές ιδιότητες για να προβλέψει κάποιος ότι η αθρόα λαθρομετανάστευση από την Αφρική και την Ασία ταρακουνά το ευρωπαϊκό οικοδόμημα και ταυτόχρονα υπονομεύει τη συνοχή των κοινωνιών των χωρών - μελών. Στην Ελλάδα το βιώνουμε πλέον στην καθημερινότητά μας, αλλά τώρα απειλείται και η συνθήκη για την εσωτερική ελεύθερη κυκλοφορία ατόμων στην Ευρωπαϊκή Ενωση, η γνωστή Σένγκεν. Η Ιταλία που πιέζεται ιδιαίτερα τελευταία από την προερχόμενη από Βόρεια Αφρική λαθρομετανάστευση προσπαθεί να βρει διέξοδο, χορηγώντας βίζες στους λαθρομετανάστες, γεγονός που έχει εξοργίσει τόσο τη Γαλλία, όσο και τη Γερμανία που μιλούν ήδη για κατάργηση της Σένγκεν και επαναφορά των ελέγχων στα σύνορά τους.

Η Ελλάδα δεν πιέζεται αυτή την εποχή όπως η Ιταλία, ωστόσο είναι πασιφανές πλέον ότι αντιμετωπίζει τεράστιο πρόβλημα λαθρομετανάστευσης. Το κέντρο της Αθήνας έχει αλωθεί και τείνει να γίνει απλησίαστο, ακόμη και κατά τη διάρκεια της ημέρας, ολόκληρες γειτονιές έχουν αλλοιωθεί, η εγκληματικότητα κλιμακώνεται θεαματικά, αναπτύσσεται η ξενοφοβία και αυξάνονται τα φαινόμενα ρατσισμού, το ανοργάνωτο ελληνικό κράτος αδυνατεί να αντεπεξέλθει και η ελληνική κοινωνία αισθάνεται δικαιολογημένα ότι απειλείται. Ασχέτως ευαισθησιών περί του «πολιτικά ορθού», η πραγματικότητα και οι επιπτώσεις της δεν μπορούν να αγνοούνται, όταν μάλιστα έχουν επηρεάσει σε τόσο μεγάλο βαθμό τη ζωή των πολιτών στις μεγάλες πόλεις και ειδικά στην πρωτεύουσα.

Αγνωστο αν και πότε θα πραγματοποιηθεί το όραμα του Γ. Καμίνη να ξανακερδίσει ο Δήμος Αθηναίων το ιστορικό κέντρο της πόλης και πιθανώς και κάποιες γειτονιές που έχουν πλήρως υποβαθμισθεί. Είναι εντελώς απίθανο να τα καταφέρει άλλωστε, αν το κράτος δεν αρχίσει να λειτουργεί στοιχειωδώς κάποια στιγμή. Μια ακόμη απόδειξη της ανυπαρξίας της κρατικής μηχανής είναι και το γεγονός ότι δεν συνεδριάζουν οι επιτροπές χορήγησης ασύλου, με αποτέλεσμα να μην επαναπροωθούνται λαθρομετανάστες στις πατρίδες τους και παράλληλα να χάνονται κονδύλια από την Ε.Ε. Από την άλλη πλευρά, η εισροή λαθρομεταναστών συνεχίζεται, με μικρότερους ρυθμούς, αλλά συνεχίζεται…

Το καινούργιο όμως είναι ότι απειλείται πλέον ανοιχτά και ο λίγος τουρισμός της Αθήνας. Τα κρούσματα κλοπών με θύματα ξένους επισκέπτες αυξάνονται και πολλά ξενοδοχεία συμβουλεύουν τους πελάτες τους να είναι εξαιρετικά προσεκτικοί ή και να αποφεύγουν διαδρομές κοντά στην πλατεία Συντάγματος, στο Μοναστηράκι και γύρω από την Ακρόπολη. Τις περιοχές αυτές τις λυμαίνονται κλέφτες και πορτοφολάδες από τη Βόρεια Αφρική και χώρες των Βαλκανίων. Από κοντά και τα κυκλώματα που έχουν κατακλύσει όλο το κέντρο με επαίτες εισαγωγής…

Είναι σαφές λοιπόν ότι η λαθρομετανάστευση, μαζί με την εγκληματικότητα και τη διακίνηση ναρκωτικών συμβάλλουν σημαντικά στην περιθωριοποίηση του κέντρου της ελληνικής πρωτεύουσας. Υπάρχουν και άλλοι λόγοι, αλλά μόλις τώρα, που τα πράγματα έφτασαν στο απροχώρητο, βλέπουμε ξενοδόχους, εμπόρους και τα αντίστοιχα επιμελητήρια να διαμαρτύρονται κάπως έντονα. Σε άλλες χώρες, όπως στην Ιταλία και τη Γαλλία, οι κυβερνήσεις τόλμησαν να πάρουν μέτρα που επικρίθηκαν από τους απανταχού ευαισθητοποιημένους πολίτες. Στη Γερμανία και τη Βρετανία δεν προχώρησαν στη λήψη μέτρων, αλλά διαπιστώνεται από τα πιο υπεύθυνα χείλη ότι έχει αποτύχει το πολυπολιτισμικό μοντέλο.

Πριν από μερικά χρόνια η διάσημη Ιταλίδα δημοσιογράφος Οριάνα Φαλάτσι είχε προειδοποιήσει ότι η Ευρώπη απειλείται από τη διείσδυση του Ισλάμ. Πέρα από τις οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες που προκαλεί η λαθρομετανάστευση υπάρχει και η διάσταση της δυνατότητας αφομοίωσης των λαθρομεταναστών στις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Η πείρα έχει αποδείξει ότι οι μετανάστες που προέρχονται από μουσουλμανικές χώρες είναι μη αφομοιώσιμοι στη συντριπτική πλειοψηφία τους. Το πρόβλημα δεν είναι αποκλειστικά της Ελλάδας, της Ισπανίας ή της Ιταλίας, είναι πανευρωπαϊκό. Ωστόσο, στη σημερινή συγκυρία κι αυτό έχει ξεπεραστεί. Δεν τίθεται πια μόνο θέμα κουλτούρας και πολιτισμού των λαθρομεταναστών από τις χώρες της Αφρικής και της Ασίας. Ακόμη και αν αυτό το παραβλέψουμε, το πλήθος είναι τεράστιο και οι οικονομικές δυνατότητες των ευρωπαϊκών χωρών που τους υποδέχονται, περιορισμένες.

Οι χώρες που απαιτούν σεβασμό στη Συνθήκη του Σένγκεν και στη συμφωνία Δουβλίνο ΙΙ οφείλουν να συνεισφέρουν στην πλήρη θωράκιση των ευρωπαϊκών συνόρων. Ελλάδα, Ιταλία και Ισπανία, που είναι συνοριακές χώρες, έχουν την ευκαιρία να συγκροτήσουν ενιαίο μέτωπο στο πλαίσιο της Ε.Ε. για να εξασφαλίσουν την υποστήριξη των άλλων εταίρων σε μέσα και χρήμα. Αλλιώς θα χαθούν πρώτες αυτές.