Προσδόκιμο ζωής: πάμε για κατοστάρι με κορμί 50άρη!

Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΝΙΑΩΤΗ

Με τα στατιστικά να μιλούν για πληθυσμό που θα αγγίξει τα 7 δισ. στο τέλος του 2011, ενώ αυξάνεται συνεχώς το προσδόκιμο υγιούς ζωής, ο αναπτυγμένος κόσμος πρέπει να υιοθετήσει ριζοσπαστική σκέψη για να αντιμετωπίσει σειρά κοινωνικών θεμάτων που ήδη αναδύονται.

Αν σκεφτούμε μάλιστα, σύμφωνα πάντα με τα δημογραφικά, ότι ο παγκόσμιος πληθυσμός θα ξεπεράσει τα 9 δισ. το 2050, η πληθυσμιακή έκρηξη είναι ίσως ο μεγαλύτερος κίνδυνος που απειλεί τον πλανήτη μας.  

Οι προβλέψεις ότι θα φτάνουμε τα 100 έχοντας το σώμα ενός πενηντάρη, με τη βοήθεια της επιστήμης και της τεχνολογίας, μπορεί να μας ενθουσιάζουν σε προσωπικό επίπεδο, κοινωνιολόγοι και οικονομολόγοι όμως προειδοποιούν για μεγάλες αλλαγές όχι μόνο στο θέμα των συντάξεων αλλά και της ισορροπίας μεταξύ εργασίας και ελεύθερου χρόνου.

Σύμφωνα με στοιχεία της βρετανικής κυβέρνησης, περισσότερα από ένα στα τέσσερα παιδιά θα γιορτάσουν τα 100ά τους γενέθλια. «Η εντυπωσιακή αναλογία σηματοδοτεί μια τεράστια κοινωνική αλλαγή, καθώς τα σημερινά παιδιά αναμένεται να ζήσουν πολύ περισσότερο σε σχέση με τους γονείς ή τους παππούδες τους», υποστηρίζει ο Ντέιβιντ Σένκλερ, επικεφαλής του βρετανικού Κέντρου Μακροβιότητας. Σύμφωνα με τα βρετανικά στοιχεία, περίπου 900.000 μελλοντικοί αιωνόβιοι είναι σήμερα συνταξιούχοι άνω των 65 χρόνων. 

Περίπου το 10% των Βρετανών άνω των 65 χρόνων θα φτάσει τα 100, με το αντίστοιχο ποσοστό στους ανθρώπους μεταξύ 51 και 65 ετών να είναι 12,3%. Η ηλικιακή ομάδα των 17 με 50 είναι ακόμη πιο τυχερή: το 18,5% θα ζήσει τουλάχιστον 100 χρόνια. 

Τα κακά νέα, σύμφωνα με τους ειδικούς, είναι πως παρ' ότι τα σημερινά παιδιά στη Βρετανία θα φτάσουν και θα ξεπεράσουν τα 100 δεν πρόκειται να πάρουν σύνταξη από το κράτος πριν από τα 70! 

Ο Σένκλερ υποστηρίζει ότι καθώς οι άνθρωποι θα παραμένουν δραστήριοι για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα θα πρέπει να εργάζονται και περισσότερο, γιατί διαφορετικά θα απορροφούν οικονομικούς πόρους που «δεν θα υπάρχουν». Καταλυτική θα πρέπει να είναι η αντίδραση του κράτους, υποστηρίζει ο καθηγητής Ανθρώπινης Γεωγραφίας, Ντάνι Ντόρλινγκ, ώστε να αποφευχθούν κοινωνικοί ανταγωνισμοί μεταξύ των νεαρότερων και εργαζόμενων κοινωνικών ομάδων και των συνταξιούχων.

(Πηγές: The Guardian, www.populationmatters.org)