Οικονομική Θεοκρατία

Του ΜΗΝΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

Ο μεγάλος οραματιστής και φιλόσοφος Philip Dick υποστήριζε ότι «το βασικό εργαλείο για το χειρισμό της πραγματικότητας είναι οι λέξεις. Εάν κάποιος μπορεί να τις ελέγξει, μπορεί να κατευθύνει και τους ανθρώπους που πρέπει να τις χρησιμοποιούν». Ο ισχυρισμός αυτός αποδεικνύεται ορθός στην πράξη, μέσα από τη μελέτη της ανθρώπινης Ιστορίας.

ΛΕΞΕΙΣ ΑΓΝΩΣΤΕΣ και συνήθως δυσνόητες πλασάρονται και μορφοποιούνται σταδιακά στις συνειδήσεις μας ως υπαρκτές οντότητες, για όσο χρόνο χρειαστεί, ανάλογα με το πόσο συχνά αναπαράγονται. Μνημόνιο, χρέος, spreads, ΔΝΤ, τρόικα και οίκοι αξιολόγησης είναι μόνο μερικοί από τους όρους που «εισέβαλαν» τους τελευταίους μήνες στην καθημερινότητα των Ελλήνων. 

Αλήθεια, ποιοι αποφάσισαν να βάλουν ενέχυρο τη χώρα και σε ποιους; 

Με ποια δικαιοδοσία; Ποιο είναι το πραγματικό χρέος της Ελλάδας και πόσες φορές το έχει ξεπληρώσει;  

Αυτό το χρέος αντιπροσωπεύει πραγματικό χρήμα ή εικονικούς αριθμούς που απλά αυξομειώνονται από κάποιο αόρατο χέρι; 

Ποια συμφέροντα κρύβονται πίσω από το ΔΝΤ εφόσον δεν πρόκειται για κρατική οργάνωση; 

Και, ακόμα χειρότερα, με ποιο δικαίωμα και με ποια κριτήρια κάποιοι αξιολογούν τις οικονομίες των χωρών υποβαθμίζοντας και αναβαθμίζοντάς τες;

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ που κάποιοι ίσως χαρακτηρίσουν αφελείς φανερώνουν παρ’ όλα αυτά με τον καλύτερο τρόπο ότι «κάτι δεν πάει καλά» στο όλο σύστημα. Τελικά καταλήγω στο ότι οι πρακτικές της παγκοσμιοποίησης ομοιάζουν σε αρκετά σημεία με αυτές των κυρίαρχων θρησκευτικών ιερατείων του πλανήτη κατά τα πρώτα τους βήματα.   Το σχέδιο περιελάμβανε τη δημιουργία ορισμένων «εξ αποκαλύψεως» όρων και μηχανισμών που θα έπρεπε να γίνουν αποδεκτοί με το ζόρι από τους λαούς. Αυτοί οι όροι, που δεν γνωρίζουν σύνορα και πατρίδες, ορίζουν ουσιαστικά σήμερα τις ζωές, τους φόβους, αλλά και τις τσέπες μας…