Μια ταπεινή πρόταση για τη Λιβύη

Γράφει ο ΦΑΛΗΡΕΥΣ

Φέτος συμπληρώνονται 300 χρόνια αφότου ένας Οθωμανός αξιωματικός του ιππικού δολοφόνησε τον Τούρκο διοικητή της Τρίπολης, αναγορεύθηκε πασάς της Τρίπολης, κατέστησε την εξουσία του κληρονομική και αναγνωρίσθηκε από την Υψηλή Πύλη. Τον έλεγαν Αχμάντ Καραμανλί και ήταν ο ιδρυτής της δυναστείας των Καραμανλήδων, που κυβέρνησε τη Λιβύη ώς το 1835. Ενα το κρατούμενο...

Αν, τώρα, λάβετε υπ’ όψιν δύο ακόμη ευνοϊκούς παράγοντες για την ιδέα μου:

 

πρώτον, ότι οι Λίβυοι διαδηλώνουν κυματίζοντας σημαίες του μοναρχικού καθεστώτος που ανέτρεψε ο Καντάφι και, δεύτερον, το χόμπι του Γιώργου με τη διεθνή διπλωματία και τις μεσολαβητικές πρωτοβουλίες από πλευράς της Ελλάδος, τότε δεν νομίζω ότι υπάρχει λόγος να μας απασχολεί το κενό στην πολιτική ζωή της Λιβύης που αφήνει ο Καντάφι με την πτώση του. Θα μπορούσαμε να τους προσφέρουμε τον τέως πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή, για να κυβερνήσει τη Λιβύη!  

Γιατί όχι; Ιστορικό όνομα έχει, αξιόλογη κυβερνητική εμπειρία διαθέτει επίσης. Πού θα βρουν καλύτερο;

Κατανοώ, βέβαια, ότι ο μεν τέως πρωθυπουργός είναι εθνικό κεφάλαιο, η δε κοινή γνώμη είναι αντίθετη με την ιδέα της εκποίησης εθνικού πλούτου. Αλλά για αξιοποίηση θα τον παραχωρήσουμε στους Λίβυους, όχι για πάντα. (Αλλωστε δεν απασχολείται με τίποτε ιδιαίτερο αυτόν τον καιρό ο Κ. Καραμανλής...) Δεν λέω, είναι μια ιδέα που ίσως να μην αρέσει σε ορισμένους στην Ελλάδα, ιδίως δε στη Ν.Δ. Πιστεύω όμως ότι θα την υποστηρίξει σθεναρά ο Αντώνης Σαμαράς...